Om te zeggen dat Chase niet blij met me was is een understatement. Hij praatte de hele training niet met me. Het enige wat hij deed was boos naar me kijken, en soms met verlangen. Maar dat was niet het irritante, het irritante was Anne die steeds wou dat ik hem verleidde. Soms luisterde ik, naar vaker niet. Ik probeer me te concentreren op Eric, de trainer van de pups. Het is zo gênant dat de pups beter zijn dan mij, maar 1 ding is wel leuk, ze vloeren Chase met gemak. Eigenlijk is het wel zielig voor hem, maar hè, hij doet het vrijwillig.
We zijn nu al een diep de les in en ik ben kapot. Die kleintjes zijn zoveel beter. En weet je wat grappig is, ik let meer op de kleintjes dan op mezelf. Mijn haar is veranderd van een strakke paardenstaart naar een wilde tistenboel en ik snap niet hoe Chase' haar nog steeds goed zit. Terwijl ik er uit zie als een door gewaaide hond, ziet Chase er nog steeds perfect uit en ik vind het niet eerlijk.
"Eve!" Schreeuw ik naar het blonde meisje. "Pas nou op!"
De kleine meid kijkt om en glimlacht waarna ze verder klimt op de klimmuur. Ze haalt met gemak het record. Ze klimt met een precisie die ik haar niet na doe, het lijkt wel alsof haar handen en voeten precies weten waar ze heen moeten. Binnen 30 seconden zit ze al 7 meter hoog. Als ze maar niet valt. Ik kijk om naar Chase en zie dat hij wordt gebruikt door de kleintjes als klimpaal, Chase lijkt het niet erg te vinden. Het is rustig. Er klinkt een gil in de verte en Chase en ik kijken er meteen heen, toch zijn we te laag om iets te zien. Er klinkt nog een gil, deze keer boven mij. Mijn ogen vliegen naar Eve die met grote ogen en een te wit gezicht naar iets in de verte kijkt.
"Eve..."
ze begint te trillen en ik zie hoe haar voet van de steen glijd.
"Eve!"
Eve gilt en valt door de lucht. Ik vlieg op de muur af en spring. mijn handen pakken de stenen vast en ik glij bijna weg, maar ik kan niet loslaten. ik plaats mij n voeten op de stenen en zet me af, mijn handen pakken de volgende stenen. mijn handen beginnen te bloeden van de scherpe stenen die ik fijn knijp in mijn handen, mijn armspieren beginnen te protesteren en Eve's gil vult mijn oren. Ik mag niet opgeven, ik mag niet opgeven, het mag niet.
"En dat gebeurt ook niet."
Een warm gevoel verspreid zich vanuit mijn borstkas en ik voel de pijn verminderen. De stenen worden scherper en de gil luider. Ik trek me op en zet mijn voeten op de volgende stenen. Ik vlieg steeds hoger de muur op, de gil is nog maar en paar meter boven me en ik zet me af. Ik voel Eve op mijn rug vallen.
"Hou je vast!"
"Alsof ze los zou laten."
'Shut up Ann.'
Ik zie de touwen hangen en strek mijn handen uit. Ik voel de ruwe textuur van de touwen. Ik zwing naar voren en pak de volgende, en als de laatste is aangekomen spring ik op de dikke mat. Chase pakt Eve van mijn rug. Het arme kind is lijkbleek en trilt onbeheersbaar.
"Wat is het Eve, wat komt er aan." vraagt Chase dringend.
"Rouges."
Dat ene woord creeërd chaos. Iedereen begint door elkaar te gillen en paniek is gezaaid.
Chase kijkt me in dringend aan, "Neem de kinderen mee naar de kelders, nu!"
Eigenlijk wil ik tegenstribbelen, ik wil me niet verstoppen, maar het aanzicht van alle bange kinderen houdt me tegen. Ik neem Eve over en wenk de kinderen me te volgen.
"Ga met ze mee en bescherm ze!" roept Chase naar twee weerwolven.
Ik ren met de kinderen naar de schuilkelders en houd de deuren open, een voor een gaan ze naar binnen.
"Nu u Luna." zegt een van de twee weerwolven.
"Nee, ik ga niet naar binnen..."
hij snapt mijn stilte en stelt zichzelf en zijn vriend voor, "Ik ben Mark en dit is Eric."
"Wat bedoelt u met u gaat niet mee naar binnen?" vraagt Eric.
"Precies wat ik net zei, ik ga niet mee naar binnen." zeg ik beslist, "Maar jullie blijven hier en beschermen de kinderen. Ik duld geen tegenspraak!"
De mannen knikken en ik sprint naar het huis, ik ren de trappen op en ga op het dak staan, ik zie hoe de rouges dichterbij komen en ik zie ook wie er voorop staat.
Lucas.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ik leef!!!!! ja mensen, it is I. vermoord me niet please. ik weet dat dit een kort hoofdstuk is, maar ik voel het niet, het verhaal niet meer. Ik had alles precies uit gedacht toen ik begon, maar ik weet niet, ik voel het niet meer. Ik krijg soms ideeën, maar ik voel de band met Lucy gewoon niet mer, en dat is irritant. Ik denk erover om dit verhaal on hold te zetten, maar ik twijfel. het voelt zo rot tegenover jullie en ik voel me dan schuldig, ik denke er nog even over na. waarschijnlijk wordt de volgende update een authors note.
xxx een hele trieste Luna

JE LEEST
Lucy Red
FantasyLeven verloopt nooit hoe je wilt dat het verloopt, maar altijd zoals het hoort te verlopen. -XxLunaLoverxx Leven. Wat houdt dat in? Is leven liefde vinden? Is leven gelukkig zijn? Is leven avonturen beleven? Is leven jezelf zijn? Of is het alles? Lu...