Bölüm 1

990 140 113
                                    

Okuduğum kitabın, kötü sonundan dolayı akıttığım gözyaşlarımı elimin tersiyle sildim.
Kitabın kapağını kapatıp eğik durmaktan dolayı yorulmuş boynumu geriye yasladım ve içinden çıktığım dünyayı gözden geçirdim.

Kitaplar bile gerçek dünyada hiç bir zaman mutlu son olmayacağını yansıtıyorken bazı insanların mutlu sona inanması gerçekten üzücü.

İnsanlar sonsuza kadar yaşamaz. Herkez elbet bir gün ölecek. Kimi yüz yaşında kimi yirmi. Ölüm kaçınılmaz.

Ve ben içi boş, kalbi boş, beyni boş bir kuklayım. Ölümü bekleyen bir bedenin içine sıkışmış kukla...

Yoğunluğuna kendimi kaptırdığım dünyadan arkadan dayımın dürtmesiyle çıkmak zorunda kaldım.

"Efendim dayı?" içimdeki hüznü dışarı vuruyormuşum gibi çıkıyodu sesim. Biraz kırgın, biraz yorgun ve biraz ölmüş...

"İyi misin Yağmur?"

"Gayet iyiyim, bir şey mi oldu?" dedim. Tebessüm edip "Hayır, yarın yeni okuluna başlayacaksın biliyorsun. O yüzden erken yatmalısın. Gecikmen hoş olmaz ilk günden." Benden üç yaş büyük olmasına rağmen benden daha canlı daha mutlu ve daha genç.

"Uykuya dalıncaya kadar yanımda olursan neden olmasın?" dedim gülümseyerek. "Büyük bir zevkle küçük hanım."

Yatağa girince yanıma uzandı ve beni güven veren kollarının arasına aldı. "Bu okulda kendine bir arkadaş bulursun umarım." dedi. Dönüp dolaşıp aynı konuya gelmiştik.

"Lütfen bu konu hakkında konuşmayalım Bulut. Arkadaşlık kurmayı sevmediğimi bilyosun." Sadece ona kızdığım zamanlar adıyla seslenirdim. Bunun farkına varmış olacak ki "Peki sen nasıl istersen." diyip konuyu kapattı.

"Dayı sana bişey sorabilir miyim?" dedim. "Dinliyorum."

"Bana ne oldu yani sekiz ay önce uyandığımda iki yılımı hatırlamıyordum." dayıma baktığımda gözlerinde anlam veremediğim bir ifade vardı. İlk defa böyle bakıyordu.

"Bu konu hakkında konuşmuştuk zamanı gelince herşeyi öğreneceksin. Bunları anlatmak benim içinde zor olacak. Sadece biraz zamana ihtiyacım var. Belki bir hafta belki aylar sonra. İkimiz içinde doğru zamanı bekliyorum meleğim. Şimdi yat uyu. Sabah erken kalkıcağız." diyip anlıma ufak bir öpücük kondurdu.
Zamanın nasıl geçtiğini anlamadan huzurlu kolları arasında uyuya kaldım.

***

Sabah alarmın iğrenç sesi yüzünden yüzümü buruşturup komidinin üzerinde duran alarma elimi vurdum. Alarmın sesi kesilince derin bir nefes alıp yataktan kalktım.

Yeni bir okula başlamanın verdiği mutsuzlukla banyoya ilerledim. Rutin işlerimi bitirdikten sonra. Okul formalarımı giyinip dayımın odasına ilerledim.

İçeriye girdiğimde dayımın olmadığını görünce şoku atlatmam iki üç saniye sürmüştü. İlk defa benden önce kalkıyor vay be.

Mutfağa indiğimde kahvaltının hazır olduğunu gördüm. Kafamı dayıma çevirip şaşkınca baktım.
"Yağmur neden öyle bakıyosun sanki ilk defa kahvaltı hazırlıyorum." sahte bir kızgınlıkla bana bakınca.
"Bunu sen mi söylüyorsun? Aynı eve çıktığımızdan beri toplasan iki kez kahvaltı hazırlamadın. Bak bana doğru söyle ölüyor muyum?"son cümlemi endişlenmiş gibi çıkardığım ses tonumla söyledim.
"Dört." anlamadığımı belirtir şekilde gözlerine baktım. "Dört kez kahvaltı hazırladım buda beş oluyo." dedi sırıtarak. "Oha saydın mı?"
"Evet Yağmur ayrıca beni oyalayıp ilk günden geç kalmak olmaz yarın gidelim diyeceğini biliyorum o yüzden hemen masaya geç." beni gerçekten çok iyi tanıyor. "Yok dayıcığım ben hiç öyle şey yapar mıyım? Bak oturuyorum masaya." diyip masaya oturdum. Karşıma oturup "Ah tabii yapmazsın." dedi.
"Ama bak üzülüyorum." dedim dudaklarımı büzerek. "Yağmur bak bende üzülüyorum. Sabahın köründe kalkıp kahvaltı hazırladım senin için sen hala okula gitmemenin peşindesin." bak hala okula gitmeme diyo. "Tamam."dedim. Trip atarak. "Ne oldu."cevap vermedim. "Üzgünüm katı davranmamım nedeni o yavru köpek bakışlarını atıp beni kandırman." yine cevap vermedim. İyi bir teklif sunana kadar cevap vermeyecektim. Ben hayvan gibi tıkanırlen sonunda beklediğim teklif geldi. "İstersen okul çıkışı alışverişe-sen alışveriş sevmiyosun- gezmeye gidebiliriz." beni iyi tanıyosun dayıcığım. "Olur. Hadi kahvaltını yapta okula godelim." Bunu benim dediğime inanamıyomuş gibi baktıktan sonra kahvaltısını yapmaya başladı.

KuklaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin