Min : ေဟ်ာင့္ ဘာၾကည့္တာလဲ မေက်နပ္သလို ေက်နပ္သလို
Hee : ေအးေလ အရင္ကလည္း ဝင္ထြက္ သြားလာေနတာကိုမ်ား
Ge : မင္း ခ်စ္ရတဲ့ အရာေတြကို မယူျပန္ပါဘူးကြာ စိတ္ခ်
ဂ်ီဟြန္းစကားက အရွိန္ပ်င္းလြန္းပါတယ္ ရြဲ႕ေနသေယာင္ေယာင္
Lu : ထမင္းပိုင္း အဆင္သင့္ ျဖစ္ျပီ
Hee : ငါ ကူပါရေစ
ဧည့္ခန္းထဲ သေကာင့္သား သံုးေယာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္ က်ေနာ္စိတ္ေတြ မတင္မက်ေတြ ျဖစ္ေနျပန္ေရာ
Hun : ေဟ်ာင့္ မင္း ဟိုေတာသူမကို တကယ္ ၾကိဳက္ေနတာလား
Ge : ဘာလဲ စိတ္ဝင္စားလို႔လား
Hun : တကယ္ဆိုရင္လည္း ငိုလိုက္ေတာ့ ခုနက သူ ငါ့ကို Propose လုပ္တယ္
Min : ငင္! $ဆန္းရီး
Hun : ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြာ အဲကိစၥကို ေပ်ာ္ေစပ်က္ေစေတာင္ ထပ္မေျပာနဲ႔ ဒါပဲ
သူက သူငယ္ခ်င္းေတြအေပၚအႏိုင္ယူတတ္တဲ့ေကာင္ၾကီးပါ
Ge : ဒါကေတာ့ကြာ သမင္ေလးအေပၚမူတည္ပါတယ္
Hun'pov : ငိုးမ ေသခ်င္ေနလား မသိဘူး
Min : မင္း ဂ်ီဟြန္းကို ရပ္ေစခ်င္ရင္ မိLuမကို အေျဖျပန္ေပးလိုက္ေပါ့
Hun : လ်ွာကိုရွည္တယ္
Ge & Min : အဟားးဟားးဟားး
Lu : ဂ်ီဟြန္း ဒီမွာလာထိုင္ေလ
သူမေဘးခံုကို ေျပာေနခ်င္ပါ Sehunနည္းနည္းေလးမွ ဘဝင္မက် ဒီသမင္မ ခ်က္စားတာခံခ်င္ေနလားမသိဘူး ဂါး
Ge : Lu ေနဦး အဲငါးအရိုးက ေသးေသးေလးႏွင့္ စူးရင္ ေသေလာက္တယ္ ေပး ငါႏႊင္ေပးမယ္
Hun'pov : နီးေနပီ မိုးမျမင္ ေလမျမင္ေတြ ဖာခ့္
Hee : Sehun ဘာျဖစ္တာလဲ အံ့ကိုၾကိတ္ပီးေတာ့
Hun : ေဟ်ာင့္ေဒြ မိုးမျမင္ ေလမျမင္ ျဖစ္မေနၾကနဲ႔ နင္တို႔အျပင္ လူေတြ ရွိေသးတယ္ ဆိုတာ သတိရဦး
သူ ေျပာေျပာဆိုဆို ထမင္းဝိုင္းမွ ထထြက္လာသည္
Lu : ဘာျဖစ္သြားတာလဲ
Ge : သဝန္တိုသြားတာ
Lu : အမ္!
Min : မအမ္နဲ႔ လိုက္သြား ေနာက္ကေန မဟုတ္ရင္ ေဒါသပုန္ထေနဦးမယ္
Lu ဘာေၾကာင့္ရယ္ မသိ ရင္တို႔ တလွပ္လွပ္ ခုန္ေနမိပါတယ္
Hee : သြားေလ ျမန္ျမန္
Lu : ေအးပါ
Sehunတစ္ေယာက္ အေနာက္ဘက္အိမ္ငယ္ေလးဆီကို ေလ်ာက္လာရင္ ပြစိ ပြစိ လုပ္ေနမိသည္
Hun : ဘာလဲ ငါ သဝန္တိုေနတာလား ေအးကြာ ဟုတ္တယ္ကြာ သဝန္တိုတယ္ သဝန္တိုတယ္
