En toen veranderde Alles.

Hoofdstuk 1. The cute one with the curls.

Hoofdstuk 1.

1 februari, 13 dagen voor valentijnsdag.

Als ik wakker word en mijn gordijnen open doe, zie ik de sneeuwvlokken vallen. Als het sneeuwt is alles zo mooi, ik moet denken aan de dagen met hem, maar ik moet hem vergeten, hij heeft mij gedumpt.. Vandaag naar oma! Wat heb ik haar gemist!

Ik rek me uit en loop naar mijn spiegel. "Eww, ik zie er niet uit, logisch dat het uit is." Nee, ik moet hem vergeten bedenk ik me dan. Ik pak een lekker vest en loop naar beneden. "Oh daar is mijn allermooiste en vrolijkste dochter, goede morgen schat." Zegt mijn moeder als ik aan tafel komt zitten. "Wat veel sarcasme deze morgen al mam, pff." "Nou sorry hoor." Als mijn frootloops weer in mijn buik zitten en mijn kommetje is opgeruimd ga ik weer snel terug naar mijn kamer.

Ik kleed me om, ik doe mijn make-up en als ik klaar ben verlaat ik mijn kamer. Voordat ik mijn kamer uitloop kijk ik nog een keer naar mijn kast, vol met foto's van mijn vrienden en hem. Ik schud mijn hoofd en loop snel door.

"Ik ga!" roep ik naar mijn moeder. Waar mijn moeder naar terug schreeuwt "Vergeet de boodschappen niet!" Het sneeuwt hard en precies op het moment dat ik ga lopen naar mijn oma. Lekker.. En dan moet ik ook nog eens boodschappen gaan doen.

Na drie straten gelopen te hebben en ik nog ergens diep in mijn gedachten loop te zweven zie ik ineens wat voor me, maar dat zie ik net wat te laat. "Auuw!" Schreeuw ik. Ik lig ineens op de grond na een harde klap gevoeld te hebben."Ja, sorry hoor, maar jij botst tegen mij aan!" Ik kijk omhoog en ik zie een hand naar mij toe gestoken. Ik kijk de jongen in zijn groene ogen aan, hij heeft dimples in zijn wangen en hij lacht zo schattig en dan zijn haar, het zit zo perfect onder zijn muts. "Um ja, um sorry." Meer komt er bij mij niet uit op zo'n moment. "Het geeft niet." En hij kijkt me met verwarde blik aan. "Mooi haha" zeg ik nogal beschamend "Ik ben Marcia." zeg ik snel om van onderwerp te veranderen. "Aah, Marcia daar heb ik veel over gehoord." En ik zie een klein lachje in zijn mondhoeken te voorschijn komen. "Echt? Oh, wat dan? Als ik eh vragen mag." Volgens mij kijk ik hem een beetje raar aan. "Nee joh, ik wilde even zien hoe je zou reageren." Zegt hij met een brede glimlach. "Ahh. Je zit me te inspecteren hè?" Zeg ik met blozende wangen. "Misschien.." Hij pakt zijn mobiel en ik zie toevallig hoe laat het is. "Shit, is het al zo laat." Ik pak mijn tas op en ren weg, ik moet al een half uur bij oma zijn.

Eenmaal bij mijn oma aangekomen besef ik mijn super slechte zet. Ik ben weg gegaan zonder ook iets van doei te zeggen en ik weet zijn naam niet eens. "Is er wat?" Mijn oma kijkt me bezorgd aan. "Ohnee niks oma, maak je niet ongerust." "Koekje?"

2 februari, 12 dagen voor valentijnsdag.

Ik weet niet waarom maar ik kan niet stoppen met denken over die jongen, zijn kuiltjes in zijn wangen, zijn ogen en vooral zijn glimlach. Gewoon hoe hij naar mij keek alleen al. Ook al lag ik op de grond, vond ik onze eerste ontmoeting geweldig..

"Marcia." Hoor ik een stem fluisteren en ik zie de jongen van gister mijn kamer in komen. "Wat doe jij hier?" Vraag ik zacht. "Je moet wakker worden! Kom op naar school!" En wakker ben ik meteen, dat was dus mijn moeder.

Later op school in mijn eerste les biologie zit naast de meest arrogante kind op school 'Mandy'.

"Enee... Hoe voelt het nou? Om al 2 weken gedumpt te zijn." En ze kijkt me aan met haar veel te veel bedekte make-up kop. Nog 40 minuten denk ik. "Hé? Hoe voelt dat nou." Vraagt ze door.

"Het gaat zo zijn gangetje eh, life goes on and on." zeg ik zonder haar aan te kijken.

"Je kan ook gewoon zeggen dat je hem mist hoor." En ze kijkt me weer aan met haar arrogante blik. Terwijl ze dat zegt besef ik me pas sinds ik tegen die jongen gebotst ben dat ik niet meer aan hem heb gedacht.

En omdat moment loopt precies mijn ex voorbij en die kans grijpt Mandy wel "Hey Dann!" zegt ze met een knipoog.

"Uh hey en hey Mars!"

"Hey." zeg ik kort en kijk snel op mijn horloge nog 10 min.

"Was je weer eens te laat?" Vraagt Mandy aan Dann.

"Uh ja verslapen enzo." Zegt Dann met zijn ozo moeie kop.

Als school dan eindelijk over is, moet ik boodschappen gaan doen omdat ik het vergeten was te doen gisteren. De straten liggen nog vol met sneeuw en die eerste flikker lampjes beginnen te schijnen, eigenlijk best romantisch. En ineens zie ik een muts die verdacht veel leek op die van gister! Ik ren, ja ren, het ziet er niet uit maar dat maakt niet uit! Ik mag die jongen van gister gewoon niet meer laten lopen!

"Hey!" Ik tik hem op zijn schouder aan. En hij draait zich om. Woooow dat zag ik niet aankomen, een vrij grote vrouw met de zelfde muts.. Awkward. "Um sorry, ik dacht dat u iemand anders was, het spijt me!" Zeg ik als mijn wangen spontaan heel rood worden. "Het zal wel." Zegt de vrouw met een boze blijk en loopt dan gelijk weer door. Ja hoor, maandag: mijn favoriete dag.

Nadat ik de boodschappen heb gedaan en ik weer op weg naar huis ben, voel ik wat op mijn schouder tikken. Ik draai me om maar ik zie niemand, dus ik loop weer door. Maar voel ik weer wat op mijn schouder, ik draai me om, maar weer is er niks achter me. Als ik weer terug draai staat er ineens een jongen voor me. Hij heeft bruin krullig haar en hij lacht lief naar me. "Herken je me nog?" Omg. Rustig Marcia, wees rustig. "Hey, ja, ik had je gisteren ontmoet!" "Ja, dat klopt, Marcia." Omg hij weet mijn naam nog. "Ja, mij vergeet je waarschijnlijk niet meer door mijn leuke val.." En ik lach ondeugend naar hem. "Oh nee, dat komt niet alleen door je mooie val hoor!" Ik voel mijn wangen rood worden en kijk maar snel naar beneden. "Maar wat is je naam?" Als ik naar boven kijk, is hij er niet meer. Wat? Was dit een droom?

Ik loop maar weer verder naar huis trek mijn muts ver over mijn oren. Het was fijn om hem weer gezien te hebben, maar het was ook vreemd. Hij was opeens weg..

"Zo gegeten." zeg ik en ik ga naar boven. Als ik al weer 10 minuten op mijn bed lig, besef ik weer dat ik heel de tijd aan die mysterieuze jongen aan het denken ben. Tot plots mijn mobiel trilt. "Hey babe." Hm alleen een nummer, "Wie ben je?" sms ik terug. "Ik zag je vanmiddag nog lopen door de stad, ik herken je altijd zo met je panda muts." Hey.. Is dit niet.. "Ik zei nog hey!" Komt er achteraan, oké dit moet hem zijn. Maar dan nog een bericht "Maar je hoorde me niet." Ok, nee, laat maar. "Wie ben je dan?" zeg ik weer. "Dann. Xx" Daar zat ik niet op te wachten, ik was helemaal vergeten dat ik zijn nummer in woede een keer verwijderd heb.