Το Δίκιο Το Έχουν Οι Εξεγερμένοι

τελικά;

Η Άννα κοιμόταν τυλιγμένη σε μια κουβέρτα και η Τσέρι φυλούσε με το καλάσνικοφ της κρεμασμένο στο μπράτσο. Μόλις είδε πως ήταν η Κατρίνα που μπήκε μέσα στο σπίτι, της χαμογέλασε αγχωμένα.

"Τι συμβαίνει;" Ρώτησε η Κατρίνα βλέποντας την Τσέρι όρθια στο μπαλκόνι σε ετοιμότητα.

"Ο Γιώργος, ο νταβατζής της Άννας, απείλησε πως θα την σκοτώσει." Είπε χαμηλόφωνα η Τσέρι κοιτώντας την Άννα. "Θέλει να σκοτώσει μια έγκυο γυναίκα, το σκουπίδι." 

"Τι μπορώ να κάνω;" Είπε η Κατρίνα εξίσου αγχωμένη, μόλις άκουσε τον λόγο της αναταραχής. 

"Αν θες πάρε ένα όπλο μέσα από την αποθήκη και έλα μαζί μου. Ο Χρήστος και ο Πάστας είναι κάτω, για να μας ενημερώσουν για το αν όντως θα έρθουν." Είπε η Τσέρι και η Κατρίνα έγνεψε, και γύρισε ξανά στο μπαλκόνι του σαλονιού ζωσμένη με ένα καλάσνικοφ.

"Που έμαθες να χρησιμοποιείς όπλα;" Αναρωτήθηκε η Κατρίνα.

"Γεννήθηκα όταν τελείωσε ο Βοσνιακός πόλεμος, και η οικογένεια μου ήταν πάντα σε επιφυλακή για οποιαδήποτε νέα σύγκρουση. Έτσι τα ξαδέρφια μου με μάθαν από όπλα, επειδή έτσι κι αλλιώς κυνηγούσαμε."

"Εγώ αναγκάστηκα να μάθω να χρησιμοποιώ στο πρώτο μέτωπο της χώρας. Είναι περίπλοκο πράγμα τα όπλα και η τεχνολογία τους."

"Φαντάσου εμείς αυτά τα όπλα τα πήραμε μέσω μιας συντρόφισσας που δουλεύει σε ένα εργοστάσιο παραγωγής όπλων στην Χαλκίδα, που φτιάχτηκε πρόσφατα. Κλέβει τα καλά όπλα, και τα υπόλοιπα τα κάνει ελλαττωματικά."

 Δεν πρόλαβαν να συνεχίσουν τη συζήτηση, διότι η πόρτα άνοιξε τόσο δυνατά που χτύπησε στον τοίχο, με ένα βροντερό κρότο. Η Άννα ξύπνησε και όλες τους κοίταξαν την είσοδο, οπού ο Πάστας και ο Χρήστος κρατούσαν τον Γιώργο από τον σβέρκο σε κεφαλοκλείδωμα. Ήταν εντελώς απρόοπτο να δουν αυτή την εικόνα τόσο ξαφνικά, αλλά η Κατρίνα και η Τσέρι τινάχτηκαν από τις θέσεις τους, και ο Χρήστος έσυρε τον Γιώργο στη μέση του σαλονιού και τον έριξε στο πάτωμα, αμέσως στοχεύοντάς τον με το όπλο. 

"Πως και από 'δώ;" Είπε η Τσέρι και ο Γιώργος κοίταξε την Κατρίνα καλύβοντας το κεφάλι του. 

"Είσαι ζωντανή; Χα. Απίστευτα σκληρό καρύδι είναι η φιλενάδα σας. Το αφεντικό μου ζητούσε το κεφάλι της και νόμιζα πως την είχαν ξεκάνει αλλά να 'τη!" Είπε και γέλασε προτού ο Χρήστος τον κλωτσήσει στα πλευρά.