Gözlerim görüyordu artık. Buna sevinmem gerekirken üzülüyordum.Annem ve babam boşanıyordu.Bunu bana dün akşam söylemişlerdi.Ben de ilk defa duyuyor gibi yapmaya çalışmıştım.Babam akşamları otelde kalıyordu.Sahip olduğum bir sınav olacak ve ben bu sınava çok iyi çalışacağım.Hatta bunun sözünü anneme bile verdim.Bu dönemde çok iyi arkadaşlarımın olmasını diliyorum.Bakalım ne olacak.Bu akşam babam bana bir sürpriz verecekmiş.Her ne kadar ısrar etsem de söylemedi.Saat 7'de gelecekmiş.Saate bakmamla heyecanlanmam bir oldu.Saat 18:50'ydi.Ah 10 dakika kalmıştı.Acaba ne olacaktı.Annemin sesini duydum.Bana sesleniyordu.Sanırım yemeği hazırlamıştı.Babamın geleceğinden haberi var mıydı acaba?Hemen yemek masasına oturdum.Annem sarma yapmış.En sevdiğim yemeklerden biri.Yanına da kara lahana salatası yapmış.Aradan çok geçmeden kapı zili çaldı.Kapıyı annemin açmasını istedim.Ama annem kapıyı açtığında gelen sucuydu.Tamamen hayal kırıklığı yaşamıştım.Sucu suyu bıraktı ve gitti.Aradan yaklaşık yarım saat geçti.Ve bir kapı çalıyor ne de dışarıdan sesler geliyordu.Neden hala gelmemişti?Acaba bir şey mi olmuştu.1 saat-2 saat geçti.Ama hala gelen geçen yoktu.Ki 5 dakika sonra annemin telefonu çaldı.Annem bana verdi"Kim?" dedim.Bana cevap vermedi.Hemen annemin elinden aldım."Efendim?" dedim.Arayan belki babamdı.
-Alo kızım.
-Baba nerede kaldın?
-Kusura bakma gelemiyorum.
-Tamam baba önemli değil.
-Gerçekten kusura bakma.Arkadaşlarıma sana geleceğimi söylemeden önce söz vermişim ve unutmuşum.En kısa zamanda geleceğim yanına.
-Tamam baba.
-Şey... Annene selam söyle
-Tamam baba görüşürüz.
Ona hep "tamam baba " demiştim. Hayata hep tamam demiştim...
