BLACK

H12 •i'm a fighter•

REBEL
We staan voor het bureau van Luke. Hij was geïrriteerd en kwaad. Ik stond met spencer in de gang terwijl Darius met Luke binnen was. Ik zei niks. We staarde gewoon uit het raam. Een lichte aanraking van spencer trok mijn aandacht. Voorzichtig houd hij mijn hand vast. Onze vingers verwikkelen zich in elkaar. En ik ga wat dichter bij hem staan. Ik kan zijn adem voelen. Het lichte grommen van zijn wolf die wild word. Zonder het door te hebben verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Spencer laat mijn hand lost en trekt me voor hem. Mijn rug tegen zijn six pack . Zijn hoofd rust op mijn schouder, zijn armen rond mijn middel. "Je bent prachtig..." Gromt hij in mijn oor wat een rilling over mijn ruggengraat laat lopen. En daar is de glimlach weer. Maar die verdwijnt weer meteen Waneer er een luide knal uit het kantoor gevolgd door grommen en dingen die breken. Ik probeer me uit spencer zijn armen los te rukken om naar binnen te stormen maar het lukt niet hij heeft me te stevig vast. "rustig..."fluistert hij. Op dat moment vliegt de deur open en meteen laat spencer me los en ik schuif weer naast hem. Darius komt buiten. Zijn oog dik en blauw, zijn lip bloedend en een gebroken arm. Ik sla mijn hand voor mijn mond. Als rogue heb ik al veel gezien maar nog nooit door een alpha. Meteen loop ik naar hem toe en sla mijn armen om hem. "Omg gaat het?"vraag ik bezorgt terwijl ik me tegen hem aantrek. Hij schrikt. Dit had hij waarschijnlijk niet verwacht van een warrior. "Ja het gaat goed" zegt hij. Mijn vingers gaan naar de wonde en hij trekt een pijnlijk gezicht. Ik laat hem los en draai me om om Spencer nog juist uit het gebouw te zien lopen.

FLEUR
Door een harde klap van mijn poot viel Andy op de grond. Ik veranderde terug in mensen vorm. Mijn krachtig en vechters zijde was weer terug gekomen. Ik miste Aiden nog steeds maar minder. Ik besefte hoe hij mijn leven in de war had gebracht. Hoe hij me had gebruikt. "Goed gedaan" zegt Andy die op is gestaan en me een high five geeft. Een gehuil trekt onze aandacht. Feducia komt de bossen uit met achter haar de Hollow roedel. Meteen ga ik op haar af. "Wat is er?"vraag ik bezorgt. "We hebben the ghosts gezien." Antwoord ze dood normaal. "Alex is 1 van hen en ze zien er angstaanjagend uit. Enkel de alpha doet je al beven." Voegt ze toe. Felix komt nu ook afgelopen. "Kan ik jou even spreken" zegt ze en ze trekt hem mee in de richting van Felix zijn kantoor.
"Siss.. Je ziet er goed-" zegt Jamie die het oefen terrein betreed. Waneer hij de roedel ziet valt hij stil. " wat is er aan de hand?" "Ghosts..." Antwoord ik Jamie. Ik kan voelen hoe hij spontaan bang word.

SPENCER
Geïrriteerd pruts ik met mijn mes aan het einde van een stok. Het uiteinde vormt een scherpe punt. Schilfers vliegen er vanaf wanneer ik het mes herhalend over het hout heen schuif. Ik hoor hoe voetstappen mijn richting uitkomen. Ik herken ze meteen. Het zijn Paria's (zie foto) voetstappen. Mijn 12 jarig zusje. "Wat" grom ik haar op beta toon toe. Ik plant de punt van de 'speer' diep in de grond. Paria was ook een warrior. Maar ze was bang, afhankelijk en schuw. Ik was de enige reden waarom ze hier was. Als ik haar broer niet was was ze al lang dood geweest. Ik draai mijn hoofd naar haar toe. "Wat wil je!?" Grom ik opnieuw. Haar bange ogen bestuderen mijn verminkte gezicht. "Luke?"vraagt ze zonder iets meer. Ik knik en neem de stok weer. Paria komt dichter en gaat naast me zitten. "Ik ben je zusje je kan mij alles vertellen..."dringt ze aan.
------------
Thnx voor het lezen! We hebben al 2 duizend lezers!

Ily all 💋

Like? Follow? Comment?