Korte verhalen-Fleva, Flikken Maastricht

Always

Daar zitten ze dan, aan het bed van hun 10 jarige dochtertje Jet, het leek zo kort geleden. de diagnose leukemie. Ze heeft al 3 jaar lang gestreden alleen deze keer niet. Ze leek helemaal kapot, door de chemo en de energie leek uit haar gedreven te zijn.  maar haar grote zus Fleur van 15 was er altijd voor haar.

De afgelopen week waren ze met het gezin: Wolfs, Eva, Fleur en Jet naar Disneyland geweest. Jet had de dagen van haar leven in Disneyland. Maar vandaag is het de dag, heeft Jet de strijd gewonnen of heeft ze de strijd verloren en zal ze binnen enkele maanden er niet meer zijn?

Zo zenuwachtig waren Eva en Wolfs nog nooit geweest, dokter Kok kwam en vroeg hun twee of ze meekwamen naar zijn kamer. Ze liepen mee naar de kamer van dokter Kok, ze gingen zitten en pakten elkaar zenuwachtig de handen vast en wachten tot de dokter het woord neemt.

"Mevrouw en meneer Wolfs, ik zal maar meteen beginnen" Eva en Wolfs werden nog zenuwachtiger dan ooit. "Helaas heeft Jet de strijd tegen leukemie verloren. Jet zal deze maand nog overleiden, het spijt me"

Eva en Wolfs gingen terug naar Jet en vertelden haar het nieuws, daar samen braken ze met zn allen, Wolfs belde Fleur op, Fleur kwam er meteen aan. Eva en Wolfs gingen naar het kantoor. Daar kwam Marion meteen aan. Eva huilde uit op Marions schouder en ze gingen vervolgens naar Mechels. Ze vroegen of ze vrij mochten krijgen om dingen te regelen. 

Ze gingen terug naar Fleur en Jet, ze gingen naar huis. Jet mocht een wens doen, ze wilde net als haar vader en moeder heel graag bij de politie. Graag bij de politie op het paard. Wolfs ging kijken of het kon bij de collega's. De collega's vonden het goed en konden niet wachten.

De dagen na het nieuws waren verschrikkelijk.

De dag was aangebroken, Jet mocht op een echt politie paard en mocht een training zien. Als ze eenmaal aankwamen op het bureau werden ze verrast. Iemand had geregeld dat het op tv kwam, en Eva en Wolfs  kregen de dvd ook opgestuurd zodat ze altijd nog terug konden kijken.

Jet ging met een collega mee naar de paarden, Eva en Wolfs liepen achter ze aan. Het deed ze goed dat hun dochter eindelijk na dagen weer glimlachte. Fleur was eerder uit en zou ook hier heen komen want ze hadden nog een verrassing voor hun vieren.

Jet had de dag van haar leven en het einde naderde. Ze kregen de verrassing. Een armbandje met hun namen er in geschreven.  Ze gaven elkaar een knuffel en zeiden: Lieverd, we weten toch dat je gaat, maar we laten je nooit echt gaan".

5 dagen later

Vandaag was het de dag waar ze met zn alleen op vreesden, Jet ging erg achteruit. Ze sliep de laatste dagen alleen maar en kwam amper haar bed uit.

Het was avond om: 20:30 om precies te zijn ze zaten met zn allen bij Jet, zelf wist ze ook maar al te goed dat ze morgen niet zou halen. Toch deed het hun allen pijn om hun dochtertje en zusje zo te zien. Eva was bij Jet in bed gekropen. Eva, Wolfs en Fleur zagen dat Jet moeite had om haar ogen open te houden. Eva zei zacht: "Lieverd ga maar, we blijven voor altijd bij je en jij bij ons". Wolfs en Fleur hoorden wat Eva zei en moesten net als Eva en jet huilen. Jet wilde voor de echte laatste keer bij Fleur opschoot. Fleur wilde het ook. Als Jet eenmaal bij Fleur zat ging het snel. Jet was overleden.  Op 24 april 2016 om: 20:50. Deze dag zou de familie Wolfs nooit vergeten.

De dagen erna waren voor allen zwaar. Ze regelden de begrafenis.  De dag van de begrafenis was aangebroken. Met zn allen zaten ze in de auto, op weg om definitief afscheid te namen van hun dochter en zusje Jet.

De begrafenis was zwaar geweest, zoveel mensen die er voor Jet waren maar vooral om Eva, Wolfs en Eva te steunen.