1.bölüm

187 13 10
                                    

Hani derler ya her insan bu hayata bir neden için gelirmiş , İşte ben burada işe yarıyorum insanlara acının, göz yaşının, hüzünün, ne olduğunu anlatıyorum insanlar bana bakarak bu kelimelerin ne olduğunu anlıyorlar.

18 yaşımda tecavüze uğradım. 18 ya 18... Yaşıtlarım erkeklerin peşinde koşarken ben erkeklerden kaçardım.

Babamla annem ben 12 yaşında boşanmıştı. Babam evi terk ettmiş üzerine evlenmişti. Annem üzüntüden yataklara düşmüş gözümün önünde günden güne eriyordu. Elimizde para olmadıği için tedavide olunamıyordu. Ama başardık herşeyin üstesinden geldik.

4 YIL SONRA. BUGÜN

Annemin sesini duymamla yerimden kalktım ve yanına gittim. Yatakta diğer tarafa dönmeye çalışıyordu hemen yardım etmeye koyuldum

"Annem iyi oldumu böyle"dedim arkasında ki yastıkları düzeltirken. Elimi ellerinin arasına alıp dudaklarındaki güzel tebessümle konuştu canımın içi

"İyiyim yavrum hemen telaş yapma" ellerini öpüp bende yatağın yani koltuğun yanına oturdum

"Annem bak eğer canın acıyorsa"dedeğimi bitirmeden annem sözümü kesti

"Acımıyor güzel meleğim. Bade'm kızım, benim seninle bir konu hakkında konuşmam gerek bitanem"dedi, kafamı sallayıp onu onayladım. Derin bir nefes alıp konuşmaya başladı cennet kokulum

"Bak kızım ben bu yataktan kalkamam artık. Sürekli senin omzunada yük olamam diyorum seninde evlenme yaşın gelmişken" annemin sözünü bu sefer ben kestim

"Kimmiş"dedim meraktan uzak bir şekilde annem ise benim aksime çok mutluydu

"Bizim buradan değilmiş şu ilerideki villalarda oturuyorlar maddi durumları çok çok iyiymiş, yani hani şu magazinlerde gördüğümüz ünlü
Saruhan Oteller varya işte o marka onlarınmış." kafamı salladım artık annemi üzmemeliydim onunda mutlu olmaya hakkı vardı değil mi benim mürvetimi görmesi hakkıydı belkide yarına çıkamıyacaktık kimin garantisi vardı ki bu dünyada yaşamaya.

"Bilmiyorum anne belki olabilir ama çok ümitlenmfe" annem şaşırmış bir şekilde bana bakıp gülmeye başladı

"Sonunda bitanem sonunda duvarlarını yıkıcaksın beraber yıkıcağızz" bende anneme acı bir tebessüm yollayıp ayağa kalktım

"Ben bi hava alayım annem bir şey olursa ararsın"dedim hırkamı giyerken annemin kafasıyla beni onayladığını görünce dışarı attım kendimi. Ve doğru istikametimi sahile çevirdim.

Düşündüm, Düşündüm, Düşündüm.... Sadece düşündüm.
Annemi düşündüm, babamı düşündüm, kendimi düşündüm, hayatımı düşündüm...

Sahilde biraz daha yürüyüp ağacın gölgesine kendimi bıraktım. Ve aklıma o lanet olasi kabus doldu

4 YIL ÖNCE

"Bırak yalvarırım bırak lütfen"dedim bütün acizliğimle yalvarırken ama karşımdaki şerefsiz beni dinlemek yerine daha çok sürüklemeye devam etti. Bağırıyordum, ağlıyordum, çırpınıyordum ama...
Boş bir evin arka bahçesine doğru ilerliyorduk, birden kendimi yere kapaklanırken bulmuştum. Korkuyordum hemde deli gibi, hiç tanımadığım bir adamla... Ahhh hen buna dayanamazdım işte

Adam üzerimdekilerini soyup bana dokunmaya başladı. Dudaklarımı öpeceği sırada yüzümü yana çevirdim. Adam kendi üzerindekileri de çıkarıp üzerime doğru eğildi

Allahım yardım et, ne olur beni bunla sınama buna katlanamam Yarabbim diye içimden dua ederken hissettigim acıyla öyle bir çığlık atmıştım ki boğazlarım yırtılana dek. Masumluğumun ispatı olan kızıllığım kara toprağa akıp gitmişti.. Adam içimde ilerlerken daha çok çığlık atıp çırpınmaya başladım. İşte ben bitmiştim bu beden bana ağit değildi artık namusum gitmişti....
Dayan kalbim.
4 YIL SONRA BUGÜN

Dayan KalbimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin