His

16.5K 466 13
                                    

Özgür ile ayrılalı kaç hafta olmuştu bilemiyorum. Onu okulda ya da babamın iş yerinde görmüyordum. Deliler gibi özlüyordum ama yoktu işte. Okuldan çıkıp boş sokaklardan birisine girdiğim de arkamdan birisinin geldiğini hissettim. Arkama baktığım da kimse yoktu. Korkmaya başladım. Neden bu boş sokağa girmiştim ki? Koşar adımlarla o sokaktan çıktığım da derin bir nefes aldım.

''Burada ne işin var?''

Gelen sesle çığlık atmıştım.

''Toprak beni çok korkuttun.''

''Burada ne işin var?''

''Özgür'ü görmem gerekiyor.''

''Ama Özgür burada değil.''

''Evi burada.''

''Evi satmak zorunda kaldı ve başka bir ülkeye gitti. Senden uzak kalamıyordu Beray. Onu da anla. Senin başına ne geldiyse onun yüzünden geldi.''

''Onun yüzünden değil.''

''Peki ya kimin yüzünden söyler misin?''

Biraz durdum. Her şey onun yüzünden başıma gelmişti.

''Beni kaçıranın kim olduğunu biliyor musun?''

''Ben de merak ediyorum. Özgür sır gibi saklıyor annen ve baban da bilmiyorlar ama Özgür ile bağlantısı olduğunu öğrendiklerinde buna bir son vermeleri gerektiğini düşündü ve baban onu burada değil başka işleri için onu gönderdi.''

''Babam mı gönderdi?''

''Evet ama kimse bilmiyor bunu. İşten çıkarıldı diye biliniyor.''

''O zaman babam nerede olduğunu biliyordur.''

''Sence baban onun nerede olduğunu söyler mi?''

''Söylemez ama sen öğrenebilirsin.''

''Bana da söylemedi. Onu merak ettim ve Arda amcanın yanına gittim ama bir şey söylemiyor.''

Yanından çekip gittiğim de kendimi eve attım. Özgür'ü ararsam belki açardı ama telefonu kullanılmıyordu. Yatağa yatıp onu düşünmemeye çalıştım ama kafamdan bir türlü çıkmıyordu. Annem odaya girdi.

''Kızım iyi misin?''

''İyiyim annem.''

''Özgür gittiğinden beri kendini kötü hissettiğini biliyorum ama bunun olması gerekiyordu biliyorsun.''

''Bana neler olduğunu neden anlatmıyorsunuz? Özgür de bir şey demeden gitti.''

''Yani sana bir şey söylemedi mi?''

''Hayır. Sadece ayrı kalmamızın iyi olacağını söyleyip gitti.''

''Bu akşam Beliz'i ara. Bu akşam babanla yemeğe gidiyoruz sen de evde parti verirsin.''

''Parti verecek havamda değilim.''

''Beray lütfen böyle yapma. Kendini çok yıpratıyorsun. Biz senin iyiliğini düşünüyoruz.''

Annem haklıydı. Kendimi perişan ediyordum.

''Tamam. Akşam parti vereceğim.''

Sevinerek odadan çıkmıştı. Ben de telefonumu alıp Beliz'i aradım.

''Bebeğim bu akşam seni eve bekliyorum. Büyük bir parti vereceğim.''

''Ama sen depresyonda değil miydin?''

''Kendimi kötü hissetmek istemiyorum artık.''

''Akşam görüşürüz o zaman.''

Deyip kapattı. Herkesi aramıştım. Tek bir kişi hariç Özgür... Akşam annemler gittiğinde arkadaşlarımın hepsi aynı anda eve geldi. Toprak'ın bazı arkadaşları da geldi. Onun pek fazla arkadaşı olduğunu bilmiyordum. Saat ilerledikçe ilerlemişti ve parti çok güzel gidiyordu.

Serseri ÖğretmenimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin