BTS'in Başı Türklerle Dertte

♈21.Gitti Mi?♈

TAEHYUNG

Beni reddetmişti. İlk defa gerçekten birine aşık olmuştum ve o da beni istemediğini söylemişti. Onu tanıdıktan sonra Min Soo'ya olan hislerimin aşk olmadığını anlamıştım ancak yine kaybetmiştim. Onu gerçekten sevdiğime emindim. Demek tek taraflıymış.

Acaba... Ona çok mu sert davrandım. Sevgimi ona hissettiremedim mi. Hayır hayır, hepsi benim hatam. Ona daha iyi davranmalıydım. Onu
Woo Hyun'a karşı korumalıydım ve onunla dalga geçmemeliydim. Kesinlikle  her şey benim suçum. Ben... Ben sevilmeyi hak etmiyorum. Ben kesinlikle bunu hak etmiyorum. Hak ettiğim tek şey... Yalnız ölmek.

Birden önümde beliren silüetle kafamı yukardı kaldırdım. Woo Hyun elleri cebinde ve yüzünden eksik etmediği sırıtmasıyla bana bakıyordu. Şuan onunla bile uğraşmak istemiyordum.

Yana doğru bir adım attığımda o da benimle beraber attı. Diğer tarafa doğru attığımda ise tekrar benimle birlikte hareket edip önümü kesti. Derin bir nefes aldım.

-ne istiyorsun Woo Hyun?

Sinirli bir kahkaha attı. Bu kahkaha o kadar yalancıydı ki benim bile sinirlenmeme neden oluyordu. En az Elif'in beni sevdiğini hissetmem kadar yalandı. O... Beni sevmiyor...

Woo hyun
-demek en başından beri yalan söylüyordunuz ha? Sevgili falan değildiniz. Bende salak gibi inandım sana ve o saçma oyununa.

Tekrar bir kahkaha attı ve bana doğru bir adım atıp yüzüme yaklaştı.

Woo hyun
-ama ne var biliyor musun Taehyung, o iki kızı da hak etmiyorsun. Sen bu hayatta kimseyi hak etmiyorsun. Yalnız öleceksin Taehyung. Sen ömrün boyunca yalnızlığa mahkumsun.

Sustum.

Sadece sustum çünkü doğruydu. Ben sevilmeyi hak etmiyordum. Hep tek taraflı aşık oluyordum çünkü yalnızlığa mahkumdum.

Derin bir nefes aldım.

-biliyorum.

Dedim omuz silkerek. Tam bir şey söylemek için ağzını açmıştı fakat sustu. Kaşları şaşkınlıkla havaya kalktı.

Woo hyun
-ne?

Tekrar omuz silktim.

-beni duydun. Hak ettiğimi söyledim. Ben sevmeyi de sevilmeyi de haketmiyorum.

Dediğimde hala ona karşı çıkmamamın şaşkınlığını yaşıyordu. Onun bu halinden yararlanarak yanından geçtim ve ellerim cebimde ilerlemeye başladım.

Woo hyun arkamdan bir şeyler söyledi ama duymadım. Daha doğrusu duymamazlıktan geldim ve yürümeye devam ettim. Şuan ondan daha önemli sorunlarım vardı.

♊♊♊

Ertesi sabah kız kardeşimi özlediğim için annemin evine gittim. Tamam yalan söylemeyeceğim Elif'i görmek için gitmiştim. En azından dün akşamdan sonra nasıl hissettiğini, bana nasıl davrandığını görmem gerekiyordu. Buna göre onun için savaşıp savaşmayacağıma karar verecektim.

Kapıyı çaldığımda fazla geçmeden annem açmıştı. Yüzüme hemen sahte bir gülümseme yerleştirdim ve yanaklarını sıktım.

-anneciğim, seni çok özledim.

Gülerek omzuma vurdu.

Annem
-aigoooo... Ne oldu bu çocuğa böyle. Daha dün geldin ya.

Omuz silkip gülümsedim.

-olsun ben yine de özledim.

Dedim ve yanından geçerek eve girdim. O sırada annem de arkamdan geliyordu. Salona girdiğimde yerdeki sarı afişler dikkatimi çekmişti. Kaşlarım anında çatıldı.

-yerdeki afişler ne için?

Yanımdan geçti ve afişlerden birini eline alarak koltuğa oturdu.

Annem
-bizim kiracı var ya hani, Elif kızım. O arkadaşıyla birlikte Türkiyeye döndü. Ben de çok üzüldüm, dönene kadar kiraya vermeyim dedim ama ne zaman döneceğimiz belli değil dediler. Sabah da bavullarını alıp gittiler. O yüzden de kiralık afişlerini asmak için hazırlanıyordum.

Boğazıma bir yumru oturmuştu, yutkunamadım... O beni sevmiyordu ama bir daha onu görememek...

-anne, yanlış duydum değil mi?

Dedim kendimi gülmeye zorlarken. Boğazımdaki yumru hala yerini belli ediyordu.

Annem
-hayır oğlum Türkiyeye döndüler dedim ya.

-peki... Peki neden geri döndüklerini söylediler mi?

Başını üzgünce iki yana salladı.

-hayır bir şey söylemediler.

Hayır anlayamıyorum neden gitti? Neden?! Yoksa ona sö-

Annem
-oğlum sen beni dinlemiyor musun?

Koltuktan kalkıp kapıya ilerlerken konuşuyordum.

-anne ben gidiyorum.

Kapıdan çıktım ve onların evlerine doğru yürümeye başladım. Evin içine girip odaları gezmeye başladığımda aklımda onu bulma düşüncesi vardı. Tüm odaları tek tek gezmiştim ama onu bulamamıştım. Gerçekten gitmişlerdi. Yoksa... Yoksa ona söylediklerim yüzünden mi gitti? Hayır... Hayır olamaz...