Buong araw ay pinahirapan ako ni Dyllan. Una, hindi niya pinapayagan ang ibang lalaki na makipag-usap sa akin kaya nakabuntot siya sa lahat ng ginagawa ko. Pangalawa, hindi siya kakain hangga't hindi ko siya sinusubuan! At ikatlo, ipinakita niya sa lahat na slave ang turing niya sa akin!
"Argh! Mas nakakapagod pa ang araw na ito kaysa sa mga unang araw na wala siya!"
Ibinalibag ko ang bag ko sa higaan dahil sa sobrang pagkainis. Ginawa niya talaga akong alipin! Asar! Hindi ko akalaing sa school pa talaga siya mag-aaral.
Buo na ang desisyon ko!
Hindi na ako nagpalit pa ng damit. Bumaba ako para hanapin si mama. Natagpuan ko siyang nag-aayos ng mga papeles sa mini office niya.
Kumatok ako kahit nakabukas naman ang pinto ng office. "I'm home," saad ko.
"Oh, Kelly. Welcome home," aniya tsaka ngumiti. "Kumain ka na ba? Teka, iinitin ko iyong--"
"H'wag na ma. Hindi pa naman ako gutom."
Natigilan siya sa kalagitnaan ng pagtayo dahil sa mga sinabi ko.
"Gano'n? Hm, may kailangan ka ba?" Tanong niya tsaka muling umupo.
Lumapit ako sa kanya. "Saan po ba nakatira sila Dyllan ngayon?" Tanong ko.
"Bakit mo naitanong? Ah, teka. Kung gusto mo makita si Dyllan, mas mabuti pang papuntahin mo na lang siya dito," aniya tsaka itinuro ang telepono sa table niya.
"Ah, hindi po. Gusto ko lang kausapin si tito."
Sa mga oras na iyon ay hindi agad nakatugon si mama. Magsasalita pa sana ako nang pigilan niya ako.
"Masyadong busy si Mr. Patterson anak. Kung pupunta ka man sa kanila ay baka si Dyllan lang ang matagpuan mo," paliwanag ni mama tsaka nagpatuloy sa pagbabasa ng hawak niyang papel.
Maaaring tama si mama, pero kung hihintayin ko ang kinabukasan ay baka hindi ko na mapalipat ng school si Dyllan!
"Ah, sige po. Aakyat na ko," sabi ko tsaka siya tinalikuran.
Lumabas ako ng opisina niya pero hindi ako umakyak agad ng kwarto. Dumiretso ako papuntang pinto at nagsuot ng rubber shoes. Dahan-dahan kong binuksan at isinara ang pinto tsaka patakbong pumunta sa labas.
"Baka naman doon pa rin sila sa dating bahay nila," sabi ko sa sarili habang naglalakad papuntang gate ng subdivision.
Naisipan ko munang tumambay sa minstop para magpalamig na rin ng ulo. Iisipin ko muna ang mga sasabihin ko. Kailangang makumbinsi ko ang papa ni Dyllan na ilipat siya ng school.
"Hm?"
Natigilan ako sa pagkain ng ice cream nang mapansing may kumakaway sa akin mula sa labas. Lumingon ako sa kaliwa at kanan para siguraduhin na ako nga ang kinakawayan ng lalaking na sa labas.
"...ako?" May pagturo sa sarili kong tanong nang malamang wala namang ibang tao sa likuran ko.
Tumangu-tango siya tsaka ngumiti. May dinukot siya sa bulsa niya at ipinakita ito sa akin. Halos mapatayo ako nang malamang kagaya ng cell phone ko iyon.
"Teka. Paanong--?"
"Ah...I'm sorry miss."
T-Teka nga. Parang naaalala ko na.
"Yu. What's taking you so long?"
=____=
Siya iyong tinawag na Yu ni Dyllan nang magkabungguan kami sa baking and pastry shop.
Sinenyasan ko siyang hintayin ako tsaka ako nagmamadaling lumabas ng minstop. Dala ko ang ice cream na binili ko dahil hindi pa ako tapos kumain tsaka ang init kaya.
Tumawid ako nang kalsada at nakipagkita sa kanya sa kabila.
"Hi." Bati niya nang makarating ako sa harapan niya.
"Hn. Mag-usap tayo," sabi ko habang nakatingin ng diretso sa mga mata niya tsaka nag-umpisa nang maglakad. "Sumunod ka."
Nadinig ko ang mga yabag ng mga paa niya kaya kampante ako na sumunod nga siya. Sa isang playground kami tumambay para mag-usap. Itinapon ko muna ang wala nang laman na lalagyan ng ice cream sa basurahan tsaka tumakbo papuntang swing.
"Haha. You're so cute," aniya nang makahabol sa akin.
Sinamaan ko siya ng tingin tsaka inisnaban. Umupo siya sa kabilang swing habang tumatawa.
"Ikaw si...Yu, tama?" Tanong ko.
"Yes. That's what Dyllan calls me," paliwanag niya kaya napatingin ako sa kanya.
Parang pinapalabas niya na si Dyllan lang ang may karapatang tumawag sa kanya ng Yu. Kunwari'y umubo ako tsaka nag-umpisang mag-swing.
"I-Is that so?"
Argh! Bakit ba bigla akong kinabahan?
Huminto ako sa pags-swing. Siguro kasi ay naitanim na sa akin ni Dyllan ang takot sa maaari niyang gawin sa akin sa oras na makipag-usap ako sa ibang lalaki.
"Here."
"Ha?"
Nilingon ko siya at nakitang ibinibigay niya na sa akin ang cell phone ko. Tinitigan ko ito na nasa kamay pa niya. Muli na naman akong nakaramdam ng kaba.
"You forgot to take bring this with you last time," aniya tsaka kinuha ang kamay ko at siya na mismo ang naglagay ng cell phone ko dito.
"T-That's..."
Argh! Bakit ako nauutal?! Langya naman oh!
"Don't worry. Pinaayos ko na iyan," nakangiti na naman niyang sabi.
Umayos ako ng upo sa swing at pinagmasdan ang cell phone ko. "Thanks."
"No problem."
Bakit gano'n? Ang laki ng pinagkaiba niya kay Dyllan, pero kinakabahan din ako gaya ng kaba na nararamdaman ko kapag malapit si Dyllan?
"So, what are we going to talk about, miss?"
Dahil sa tanong niya ay nabuhayan na ulit ako. Parang muling nasindihan ang pagnanasa kong mapatalsik ng school ko si Dyllan!
Tumayo ako sa tumakbo hindi kalayuan sa kanya. Sapat na siguro 'to para hindi ako mautal sa harapan niya.
"Sabihin mo. Saan nakatira sina Dyllan at ang papa niya?" Tanong ko.
"Huh? Why?"
"Kailangang makausap ko si tito! Hindi ako papayag na hahayaan niya lang ang anak niya na masunod ang gusto nito na mag-aral sa school na pinapasukan ko!"
No way! Never!
Tumayo siya mula sa swing at mabilis na lumapit sa akin. Inabot niyang bigla ang mga kamay ko at pinagdaop ang mga ito.
"Right. I agree with you. Let me help you talk with his dad," seryosong sabi niya.
Kung gano'n ay hindi rin siya sang-ayon sa pagpasok ni Dyllan sa school ko. Good. Kung ganito ay mapapapayag namin si tito!
"Tara na. Kakausapin natin ang dad ni Dyllan na pumasok sa all-boys elite school," excited niyang sabi habang hinihila ako sa kung saan.
Gh! Bakit kailangang hawak niya ako sa kamay?!
"Huh?!"
Natigilan kaming dalawa nang may maaninag na aming harapan. Papalapit ito sa kinatatayuan namin at mukhang hindi maganda ang mangyayari sa oras na makalapit siya.
"Tara na."
"Ha?"
"Lagot tayong dalawa once na makalapit siya."
"Siya?"
Argh! Nakakainis naman 'tong lalaking 'to! Makatakbo na nga lang!
Hinigpitan ko ang pagkakahawak sa kamay niya at agad na tumakbo papunta sa ibang direksyon.
Ngayon naman ako ang humihila sa kanya! Argh!
"O-Oy! Pupunta tayo sa bahay nila--"
"Change of plan! Next time na lang!"
Hindi pwede ngayon dahil nakita niya akong may kausap na lalaki! Hindi tao si Dyllan!
"Isa siyang perverted evil snake!" Sigaw ko habang tumatakbo.
"Perverted..."
"Oo. Hindi mo alam pero para siyang ahas na lilingkis sayo hanggang sa mahirapan ka nang huminga! Puro kabalastugan ang lumalabas sa bibig niya! Puro pasakit ang dulot niya sakin!"
Takbo lang kami ng takbo hanggang sa makarating kami sa isang dead-end.
"Kayo diyan! Under construction ang daan kaya hindi muna pwedeng dumaan. Delikado," pagpapaalala ng isang construction worker nang makita kami.
"Ah, sorry po--"
Pero hindi kami pwedeng tumigil!
"Tuloy lang!" Sabi ko tsaka humakbang sa isa sa mga barricade.
"Ah!"
"Oy! Sinabi nang bawal!"
Nagkabitaw ang aming mga kamay dahil hindi siya sumunod. Ang kaso lang ay hindi niya alam ang nararamdaman ko kaya nagpatuloy lang ako sa pagtakbo hanggang sa...
"Kyaaaa!!!!"