Kεφάλαιο 10

35 7 1
                                    

Ξαφνιασμένη πάω σιγά σιγά προς το παράθυρο και αντικρύζω τον άντρα που με καταδιώκει.

-Τι θες από εμένα επιτέλους;!!!Παράταμε!Ή έστω άσε με ήσυχη για μια μέρα!Προσπάθησες να με σκοτώσεις!Σκότωσες έναν δικό μου άνθρωπο βάζοντας φωτιά στο κτήριο.Ναι το ξέρω ότι εσύ το έκανες γι αυτό παράτα μας όλους ήσυχους!

-Εντάξει;Τελείωσες με τις φωνές;Λοιπόν τώρα άκου!Αν δεν έρθεις μαζί μας κάτω θα έχει κάποιος ένα ασχημο τέλος.

-Τι εννοείς;

Τότε ο άντρας που νομίζω οτι πρέπει να είναι ο Ντον Έκσι κουνάει το χέρι του και δυο άντρες σέρνουν μισολιπόθυμο ανδρα.Τον κοιτάω προσεκτικά και του λεω:

-Λοιπον δεν θα με συστησεις?

-Εε?Δεν γνωριζεστε;Πως ειναι δυνατον;

-Αληθεια αυτον τον ανδρα δεν τον εχω ξανα δει.Οποτε συστησε με

-Καλα πλακα μου κανεις?Υποτιθεται οτι ειναι ο συνεργατης σου!

-Χχχχ.......χχχ....χαχαχαχαχαχα καλα κοροιδευομαστε μεταξυ μας ο φιλοσυνεργάτης μου πρωτον ειναι πιο ομορφος.Δευτερον δεν  ειναι εδω στη βαση αυτη τη στιγμη και απο οσο θυμαμαι ξυριστηκε σημερα το πρωι αυτος φαινεται λες και τον ειχατε 4-5 μέρες φυλακισμένο.Και εγω ως εξυπνη και αρκετα θυμωμενη 17χρονη δεν την παταω σε τετοια φθηνά κόλπα.είπα φανερά νευριασμένη αφου με είχε βγάλει έξω από τα ρουχα μου.

Μετά απο λίγο ακούγονται πυροβολισμοι.Καθε φορά που τους ακούω τρελαινομαι.Όμως αυτήν τη φορά οι πυροβολισμοι δεν ήταν απο τους εχθρους αλλά από εμάς.Από στιγμή σε στιγμή βλέπεις τον Έγκσι με τους δυο άντρες να τρεχουν αφήνοντας τον άντρα πίσω τους.Ακούγεται μια ανδρική κραυγή γυρίζω προς τους "φυγάδες".Ένας από τους δυο άντρες βρίσκεται πεσμένος στο έδαφος βογγώντας.Βλέπω τους δικούς μας να τρέχουν  και να σηκώνουν τον άντρα.Τον πήραν μέσα για ανάκριση μου είπε ο φρουρός όταν κατέβηκα κάτω.Τρέχω προς την αίθουσα της ανάκρισης μπας και δω τον Τσέις όμως τον μόνο που βλέπω είναι ο άντρας που είχαν αιχμάλωτο.

-Γειά σας!

-Γειά σου!είπε ο άντρα με τρυφερή αλλά και φοβησμένη φωνή

-Πώς σας αιχμαλώτησαν;

-Αααχχχχχ......απο που να αρχίσω!Λοιπόν ήμουν στην βάση στο Λος Άντζελες.Κάθώς έπινα τον καφέ μου στην αυλή δύο άντρες έρχονται και μου λένε να τους ακολουθήσω.Εγω φυσικά αρνήθηκα ως που μου κλείνουν το στόμα και τα μάτια με δένουν και με μεταφέρουν κάπου.Με βάλανε σε ένα μικρό δωμάτιο σαν αποθήκη.Που και που μου έδιναν κάτι να φάω και να πιώ.Μέτρησα ότι ήμουν εκεί περίπου 3-4 μέρες.

-Μάλιστα!Μήπως είδες το πρόσωπο του αρχηγού ωστε να μας δώσεις μια δεύτερη γνώμη;

-Αν έχετε φωτογραφίες νομίζω ότι θα μπορούσα να σας βοηθήσω.

Αφού του έδειξα τις φωτογραφίες αποφασίσαμε οτι είναι τελικά ο Ντον Εγκσι.Τώρα είμαστε σίγουροι ποιόν κυνηγάμε.Το επόμενο μας βήμα είναι να τον βρούμε και να τον πιάσουμε.


Μια ευχή αρκεί να σου αλλάξει τη ζωή!Where stories live. Discover now