Chapter 21: "If I Look Inside Your Brain I Would Find Lots Of Things"
"Συγγνώμη Γκας, δε το περίμενα αυτό.", απολογούμαι στον φίλο μου. Το αυτοκίνητό του σταματάει έξω ακριβώς από το σπίτι μου. "Δε πειράζει, δεν έγινε και τίποτα.", μου χαρίζει ένα στραβό χαμόγελο και γέρνει προς το μέρος μου.
"Πώς δε πειράζει; Σας χάλασα τη βραδιά.", αναστενάζω με το προηγούμενο συμβάν στο Melbourne Mall. Οι φανς ήταν επιθετικές απέναντί μας, περιττό να πω πως την επόμενη μέρα γίναμε βούκινο με το σκηνικό στο MEL Έσεντον.
Οι δημοσιογράφοι είναι καλοί σεναριογράφοι, το τι γράφουν τα media δε τα φαντάζεται ο ανθρώπινος νους. Δεν έχουν βρει ακόμη που μένω, ευτυχώς για μένα, αλλά παντού καραδοκούν και μία βόλτα στο κέντρο μπορεί να αποδειχθεί μοιραία, όπως σήμερα δηλαδή που επιτέθηκαν στον Γκας έξω από το σινεμά.
Κοιτάω το κοκκινωπό του μάτι, αυτές οι νεαρές έφηβες έχουν τρελές ορμόνες. "Ελπίζω να σου περάσει το μάτι.", δαγκώνω το χείλος μου απο τύψεις. Ο Γκας χαχανίζει ελαφρώς και κοιτάει το πρόσωπό του στο καθρέφτη. "Δε βαριέσαι, ένιωσα για λίγα λεπτά διάσημος.", ρουθουνίζω και πιάνω τη τσάντα μου στα χέρια.
"Ευχαριστώ που με έφερες, συγγνώμη και πάλι. Καλά να περάσετε.", τον χαιρετώ με ένα νευρικό χτύπημα στον ώμο. "Είσαι σίγουρη πως δε θα έρθεις; Μόνο μία μπύρα.", χαμηλώνει το παράθυρο καθώς βγαίνω από το αυτοκίνητό του.
Κοιτώ μία δεξιά και μία αριστερά από συνήθεια και ανασηκώνω τους ώμους μου. "Μπα.", λέω απλά και στερεώνω καλύτερα τη τσάντα στον ώμο μου. "Πες την Άλι να μου τηλεφωνήσει το πρωί.", τον ενημερώνω και μου κλείνει το μάτι πριν ξεκινήσει και βγει στο κεντρικό δρόμο. Βγάζω το κινητό από τη τσέπη μου μαζί με τα κλειδιά μου και παίρνω το δρόμο για το σπίτι.
Έχουν περάσει τρεις μέρες κι ακόμη δεν έχω μιλήσει στον Χάρρυ, κάτι με κρατάει πίσω κι εκτός αυτού ακόμη δεν έχει γυρίσει. Έχω περάσει τον αριθμό του μέσα στο κινητό μου κι εκεί που είμαι έτοιμη να του στείλω ή να του τηλεφωνήσω το μετανοιώνω ή δε ξέρω τι να του πω.
Αλλά όχι σήμερα, δε ξέρω τι να του πω αλλά έχω την ανάγκη να του μιλήσω. Πληκτρολογώ γρήγορα καθώς ξεκλειδώνω την εξώπορτα, για πρώτη φορά νιώθω το στομάχι μου να σφίγγεται και τις παλάμες μου να ιδρώνουν απο νευρικότητα μετά απο καιρό.
Me: Καληνύχτα Χαζ xxx
Αφήνω το κινητό μου πάνω στο έπιπλο με τα κλειδιά μου για να ξεφορτοθώ το τζάκετ μου πάνω στο καλόγερο και τα παππούτσια μου στη παππουτσοθήκη. Πιάνοντάς το ξανά στα χέρια μου ακόμη δεν έχω απάντηση, μόνο αναφορά παράδοσης.
YOU ARE READING
HOMELESS H.S Greek fanfiction(SOULMATE sequel) #Wattys2016
Fanfiction"Η απόσταση δε κοιτάει συναίσθημα γι'αυτό δεν ήμουν ποτέ σίγουρη αν του έλειπα πιο πολύ ή άρχισε να με ξεχνάει." DO NOT COPY HOMELESS 2015 █║▌│█│║▌║││█║▌│║▌║ © Όλα τα δικαιώματα κατοχυρωμένα. #wattys2016
