"Πως τα πας;" με ρωτάει ανήσυχη η Ροουζ. Βρισκόμαστε στην ώρα της γυμναστικής. Εγώ είμαι καθισμένη στο παγκάκι έχοντας δίπλα μου ακουμπισμενες τις πατερίτσες. Έχουν περάσει δύο εβδομάδες από την μέρα που βγήκα από το νοσοκομείο.
"Αρκετά καλά. Δυσκολεύομαι στην κίνηση βέβαια, ξέρεις, αλλά γενικά είμαι εντάξει. Το παλεύω" αναστεναζω. Το χέρι μου δεν πονάει ιδιαίτερα αν και με εμποδίζει να κάνω μερικά πράγματα.
"Πονάς;" με χαϊδεύει στον ώμο η Σιντνευ.
"Στο πόδι ναι, πολλές φορές, κάθε μέρα χαπακωνομαι" γελάω πικρά. Ωστόσο μέσα μου είμαι ευγνώμων, θα μπορούσα να πάθω κάτι χειρότερο.
"Αχ γλυκιά μου τι τραβας" αναφωνεί η Νάνσυ και σμίγει τα φρύδια της. Η σχέση δεν έχει χαλάσει καθόλου από τα γενέθλια μου, αντιθέτως έχει γίνει πιο δυνατή.
"Θα περάσει, μωρέ. Όλα περνανε" ξεφυσαω και ανασηκωνω τους ώμους μου.
"Όταν γίνεις καλά θα πάμε να κάνουμε τον γύρο του Λονδίνου! Δεν νομίζω να έχεις επισκεφθεί όλα τα αξιοθέατα έτσι;" χαμογελάει η Ροουζ.
"Όχι, όχι ακομα" αποκρίνομαι.
"Θα πάμε μαζι" με αγκαλιάζει και Επειτα οι τρεις τους φεύγουν για να μην τους δει ο γυμναστής να κάθονται.
Το βλέμμα μου πέφτει στον Άλεξ που παίζει μπάσκετ. Έχει βγάλει το φούτερ του και έχει μείνει με μια κοντομάνικη στενή μπλούζα που αναδεικνύει τόσο το τατουάζ του όσο και το γυμνασμένο σώμα του.
Έχουμε κρατήσει την σχέση μας κρυφή, αποφεύγουμε να εκδηλώνουμε δημόσια τα συναισθήματα μας, δεν θέλουμε να δώσουμε λόγους προς συζητηση.
Είναι πράγματι διαφορετικός. Μέσα σε δύο εβδομάδες δεν υπήρξε ούτε μια φορά που να τσακωθουμε ή έστω να αρπαχτουμε. Καταλαβαίνω πως προσπαθεί σκληρά να καταπολεμήσει τον επιθετικό του εαυτό. Αλλά είμαι σίγουρη πως δε θα αντέξει. Δεν μπορείς ξαφνικά να σταματήσεις να φερεσαι με τον τρόπο που φεροσουν όλη σου τη ζωή. Κι εγώ του έχω ξεκαθαρίσει πως τον θελω έτσι ακριβώς όπως είναι.
Αλήθεια μου έχει πάρει το μυαλό.
Ο Νίκος έχει φύγει για πάντα από την ζωή μου. Οριστικά. Με τα κορίτσια απο την Ελλάδα κρατάω φυσικά επαφή, δεν τις ξέχασα ούτε στιγμή. Ήταν, είναι και θα είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου.
Ξαναστρεφομαι στον Άλεξ και τον πιάνω να με κοιτάζει. Μου κλείνει το μάτι, δείχνει την μπάλα στα χέρια του και έπειτα εμένα.
