Work Hard, Play Hard - H.S

part 19: Her

Twaalf maanden sinds ik hem voor het laatst heb gezien. Er zijn al
Twaalf maanden voorbij. En ik denk nog steeds elke dag aan hem. Het moment dat ik zijn hotel kamer uit liep stortte mijn wereld in elkaar. Ik weet niet waarom ik het deed. Ik had mezelf overuigd dat het beter voor hem was. Terwijl het eigenlijk beter voor mij was. Ik kan me moeilijk binden aan iemand. Ik ben bang dat ze me uiteindelijk toch verlaten. Mensen in mijn leven doen niks anders dan me verlaten en me alleen laten. De enige waar ik echt op kan bouwen zijn Roos, Steph en Kay. Al zie ik die nu ook niet veel meer. Roos is natuurlijk veel met Niall nu ze een relatie hebben. Ik ben heel blij voor haar, maar ik mis mijn vriendin. Kay leerde Liam een paar maanden terug kennen toen ze met zijn alle een weekend naar Disney gingen. Ze hadden me mee gevraagd, maar ik kon hem niet zien. Kay en Liam vonden elkaar meteen al leuk en hebben nu ook een relatie. Steph..ja Steph is al sinds Disney bezig met Louis. Volgens Roos en Kay zijn ze gek op elkaar en lijkt en soms een getrouwd stel. Volgens Steph is het niks en klooien ze maar wat. Steph is eigenlijk de enige van de drie die ik niet meer zie. Roos en Kay nemen Liam en Niall nog wel eens mee. Ik vind het heerlijk om de jongens te zien. Ik mis ze zo. Maar omdat Steph met Louis gaat en Louis mij haat, zie ik haar niet meer. Dat is dus weer een goed voorbeeld. Mensen verlaten mij. Mijn vader, mijn moeder, mijn beste vriendin. Tuurlijk heb ik meer familie, maar die zie ik bijna niet. Ze wonen allemaal nog in Nederland en ik ben voor mijn dansen en schrijven toen naar new york verhuist. Ik mis hun zo erg en kan niet wachten tot ik terug ga. Ja, ik heb besloten terug te gaan naar Nederland. Naar mijn familie. Niemand weet hier van. Roos niet, Steph niet, Kay niet, de jongens niet. Ik wil gewoon verdwijnen. Ik weet dat Harry over me heen is en ik zit nog elke avond jankend met mijn telefoon in mijn hand om hem te bellen. Maar ik durf het niet. De eerste maand was het zwaarst. Ik at niet. Dronk niet. Sliep niet. De meiden waren bang dat er iets met me zou gebeuren. Ik was zo depressief. Ik kon ook niet huilen de eerste maand. Het leek alsof ik emotieloos was. Al het gevoel was weg. Pas de tweede maand begon in me te realiseren wat ik kwijt was. Ik weet nog goed dat ik op de bank zat en er een nieuwsbericht voorbij kwam over Harry en een misterieus meisje. Toen ik dat hoorde braken al mijn muren en heb ik uren gehuild. Ik snapte niet hoe hij zo snel door kon gaan, na dat hij mij had verteld dat hij van me hield. Maar toen ik beter nadacht wist ik dat ik niet boos kon zijn op hem. Ik ben bij hem weggegaan. Ik heb hem in de steek gelaten. Net zoals iedereen altijd bij mij deed. Ik denk dat ik nu eerder een punt zet achter iets om afwijzing en een gebroken hart te voorkomen.

Ik zat op de bank met mijn koffie en keek tv. Roos was al weg met Kay naar hun interview. Ze hadden nog gevraagd of ik mee wou, maar ik kon het niet. Mijn koffers stonden klaar en ik was van plan vanavond te vertrekken. De meiden wisten nog niks en ik wist dat ze tot laat met de jongens weg waren. Dit was het perfecte moment. Ik hoorde gebonk op de deur en deed open. "Louis? Wat doe je hier?" Hij liep naar binnen en trok me in een knuffel. "Het spijt me Brook. Het spijt me zo." Ik wist niet goed wat ik moest doen. Ik wikkelde mijn armen om hem heen en wachten af. Hij liet me los en zuchtte. "Sorry dat was vreemd, maar het spijt me echt." Ik keek hem verbaast aan. "Ga even zitten. Wil je wat drinken?" Hij schudden zijn hoofd en ging zitten op de bank. Ik plofte in mijn stoel en keek hem aan. "Wat spijt je?" Hij ging met zijn hand door zijn haar. "Alles! Ik ben zo lelijk tegen je geweest en ik weet niet eens waarom. Ja ik wou Harry beschermen, maar jij was het beste wat hem was overkomen. Hij was weer zichzelf als jij er was. En ik heb je serieus gewoon weg gepest. Ik weet dat je jullie relatie heb verbroken door mij." Ik schudden mijn hoofd. "We hadden geen relatie en het was niet door jou." Hij stopte me. "Het was deels door mij. Ik weet het. Jullie hadden een relatie gehad als ik niet zo moeilijk deed. Ik weet dat je niet tussen mij en Harry in wou komen en dat je dacht aan onze groep. Het magement heeft het je ook niet makkelijk gemaakt en ik heb ook met hun gepraat. Ze merken dat hij je mist. Hij heeft je nodig. En jij hem. Ik weet dat je jezelf in slaap huilt 's avonds en weken niks hebt gegeten. Dat deed hij ook. Ik wil dat je met me mee gaat en met hem praat. Alsjeblieft. En als je me vergeeft zou dat ook fijn zijn." Hij glimlachte. Dit was zo veel. "Ik kan niet meegaan. Harry is verder gegaan met zijn leven." Hij schudden zijn hoofd. "Nee, hij huilt nog steeds om jou. En elke keer als die meiden binnen komen lopen zie een lichte hoop in zijn ogen wachten tot jij ook een keer door die deur komt. Er staat veel in de bladen dat weet ik, maar niks daarvan is waar. Hij is nog steeds niet over je heen en dat gebeurd ook niet. Jullie zijn een jaar uit elkaar geweest. Als jullie niks om elkaar gaven waren jullie nu met een ander. Ga alsjeblieft mee." Ik zuchtte. "Ik kan niet mee. Ik ga weg." Hij keek me verbaast aan. "Weg? Waarheen?" Ik keek naar de grond. "Naar Nederland, naar mijn familie. Ik heb besloten om terug te gaan. Ik ben klaar met school, heb geen werk meer. Ik kan beter terug gaan." Zijn ogen werden groot en hij schudden zijn hoofd. "Nee, je kan niet weg gaan. Je moet eerst met hem praten!" Ik zuchtte. Ik wou iets zeggen , maar voelde mijn telefoon trillen en keek wie het was. Harry.

hey, Harry hier voor het geval je mijn nummer heb verwijdert. Het spijt me dat ik een jaar niks van me heb laten horen. Ik had je nooit mijn hotelkamer uit moeten laten lopen. Het spijt me en ik moet met je praten. Één keer Brook. Alsjeblieft geef me één kans om met je te praten. Ik mis je. ❤

Ik voelde tranen over mijn wangen lopen. "Wie is het?" Ik glimlachten. "Harry. Hij zegt dat hij me mist en wil me nog één keer spreken." Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. "Waar wacht je dan nog op? Kleed je aan en kom met me mee. Ik moet opschieten trouwens in heb een interview." Ik knikte. Ik rende naar mijn slaapkamer en trok snel en broek en shirt aan. Ik stapte in mijn vans en wikkelde mijn haar in een knot. "Ik ben klaar." Hij glimlachte en we liepen snel naar buiten naar zijn auto. We stapte in en Louis reed naar weet ik niet waar, maar dat boeide me niet ik kon alleen maar denken aan het feit dat ik Harry weer kon zien.