Bu aralar bölüm yazmaya bir türlü fırsat bulamadığımdan her zamankinden biraz daha geciktim ama umuyorum ki aynı yavaşlıkla bir daha karşılaşmayacağız.Bölüm hakkındaki düşüncelerinizi çok merak ediyorum ve bunları görmek adına sizlerden minik bir adım olarak vote ve yorumlarınızı bekliyorum.Keyifli okumalar!
Sevgilerimle.. ♥️♥️
Multimedya: Bölümden*
Sarılı olan ayak bileğimle yere basmakta güçlük çeksem de burnumun henüz alışamadığı hastane kokusunu, daha küçük nefeslerle bastırarak boş koridorda yürümeye devam ettim.Çağan doktorun yanından ayrıldığında hızla yanıma gelmiş ve yürümeme yardımcı olmuştu.Güçlü kollarına bastırdığım ellerimle yürürken konuşmaya başladım.
"Özür dilemeyecek misin? "
Tek kaşı havaya kalkarken dudaklarını araladığında tenime çarpan soğuk nefesiyle konuşmaya başladı.
"Dilemeli miyim? "
Gözlerimi zeminden ayırarak gözlerine doğru çevirdim.
"Şu an yere basmakta zorlanıyorsam eğer bunun tek sebebi sensin. Senin gibi birinden böyle bir şey nasıl beklenir bilmiyorum ama bence bana küçük bir özür dilemeliydin. "
Kaşları yukarı doğru kalkarken konuşmaya başladı.
"Birde bunun için özür mü dileyeceğim.Dua et arabamda ufak bir çizik dahi olmasın. "
Söylediği cümlenin üzerine, şaşkınlığımdan büyüyen gözlerim ve aralanan dudaklarımla öylece kalakalmıştım.Kafamı iki yana sallarken konuşmaya başladım.
"Ciddi olamazsın. "
Alayın ve ciddiyetin birbirine karıştığı gülümsemesiyle benim aksime başını aşağı-yukarı sallarken konuştu.
"Gayet ciddiyim. "
Kaşlarım yavaşça çatılırken içinde bulunduğum duruma bir anlam vermeye çalışıyordum.
"Hem beni arabanla eziyorsun hem de karşıma dikilmiş arabanda oluşan çizikleri önemsiyorsun.Bu çok bencilce! "
Başını hafifçe yana yatırırken tüm ifadesizliğiyle konuşmaya başladı.
"Ben burada bencillik falan görmüyorum. "
Ona özgü olan, o alaylı gülümsemenin yüzümde yer edinmesine izin vermiştim.
"Kimse çıkıpta ben bencilim demez zaten. "
Gözlerini gözlerime doğru çevirirken tek kaşı hafifçe yukarı kalktı.
"Açıkçası insanlar üzülmüş, mutlu olmuş, canı yanmış bunlar hiçbir zaman umurumda olan şeyler değildi ve olmayacakta.Eğer buna bencillik deniliyorsa evet küçük cadı, ben bencilin tekiyim. "
Dudaklarımı birbirine bastırarak bakışlarımı önüme doğru çevirdim.Doktorun ayağıma sürdüğü ilaç, etkisini yavaş yavaş göstermeye başlasa da canımı yakan o ağrı henüz geçmemişti.
Güç bela bindiğim arabanın koltuğundaki rahatlığı kendime fırsat bilerek başımı cama yaslayıp ağırlaşan göz kapaklarımı yavaşça kapattım.
Ne zaman uykuya daldığımı hatırlamazken bir süre sonra kulaklarımı dolduran, Çağan'ın fısıltı halinde çıkan sesi, gözlerimi aralamama neden olmuştu.
"Küçük cadı. "
Çağan üzerime doğru eğilmiş beni uyandırmaya çalışıyorken başımı camdan dışarı doğru çevirdiğimde nerede olduğumuzu anlayamamış ve bakışlarımı yeniden Çağan'ın gözlerine çevirmiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İkimizin Yerine #Wattys2017
Teen FictionHayatın ruhumda bıraktığı izlerden kaçmak istiyor fakat kaçtıkça ölüme biraz daha teslim oluyordum. Ölüm meleğim olarak Çağan'ı göndermişti yaradan. Bir gün ölümün acı şerbetini onun ellerinden tadacaktım, biliyorum. "Canımı ne zaman alacaksın?" De...
