30

2.5K 449 321
                                    

ΛΙΟΝ

Φεύγοντας από το διαμέρισμα χωριστήκαμε –εγώ για τη Σχολή Οικονομικών η Λόρα για μια συνάντηση με τον Μαξ. Ευτυχώς για εμένα, ο ιδρυτής μού έπρηζε σπάνια τα αρχίδια αλλά όταν το έκανε έδινε ρέστα. Επικοινώνησα με τον Ραμόν να παρακολουθήσει τον πομπό της και να μου στείλει συντεταγμένες, ώστε να επέμβω στην οποιαδήποτε στραβή.

Όλη την υπόλοιπη μέρα σερνόμουν από το ηλίθιο αμφιθέατρο στη ηλίθια εστία κι από την ηλίθια εστία στο ηλίθιο αμφιθέατρο, πέφτοντας διαρκώς επάνω στο κερασάκι και τον Έλιοτ. Η φάση άρχισε να με εκνευρίζει και για αδιευκρίνιστο λόγο με έπιασα να ελέγχω κάθε τρεις και λίγο το πρόγραμμά της αλλά σκατά. Δεν παρέκκλινε πουθενά.

Στο μεταξύ, ο Ντέιμον πέρασε από τη σχολή μίλησε με την Εύα και στα καπάκια μου έδωσε εντολή να επιβεβαιώσω το πάρτι. Είχα ήδη διαδώσει τη φήμη, σύντομα θα μαθευόταν και ο λόγος. Η Εύα ήταν ο Κωδικός του κι εφόσον δεν είχε ιδέα για ό,τι είχε συμφωνηθεί με τον πατέρας της και τη Βι.Εμ.Έι. θα βαπτιζόταν μέλος της Οικογένειας, θα είχε του ανάλογους περιορισμούς.

Την τελευταία ώρα μπήκα πρώτος στο αμφιθέατρο και έπεσα ξανά επάνω τους. Ο Έλιοτ ήταν κολλημένος στο γραφείο της, εκείνη καθόταν σταυροπόδι και αστειεύονταν με κάτι που έβλεπαν στον υπολογιστή της. Με τις γροθιές μου δύο συμπαγείς μπάλες έτοιμες να εκραγούν στη φάτσα του, τους προσπέρασα για τις τελευταίες θέσεις του διαδρόμου. Έκατσα, έβγαλα τα γυαλιά ηλίου και καρφώθηκα επάνω τους. Δεν ασχολήθηκαν με την πάρτη μου ώσπου η Τζουλιέτ τον συνόδευσε μέχρι την έξοδο, τη φίλησε στο μάγουλο και κλότσησα την μπροστινή καρέκλα.

Και οι δύο ξαφνιάστηκαν, μόνο εκείνον κοιτούσα.

«Συμβαίνει κάτι;» ρώτησε ο βλάκας.

«Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ» είπα και στράφηκα προς το κερασάκι. Αν ήθελε να βάλει και τον πανεπιστήμονα στη λίστα έπρεπε πρώτα να με ενημερώσει και μετά να αρχίσει τις μαλακίες μαζί του.

«Αν καταστρέψεις περιουσιακό στοιχείο της σχολής είσαι υποχρεωμένος να το πληρώσεις» πρόσθεσε ο γελοίος.

«Τι σε κάνει να πιστεύεις πως δεν τα έχω;»

«Έληξε» πετάχτηκε η Τζουλιέτ.

«Τι σε κάνει να πιστεύεις πως δεν τα έχω;» επανέλαβα και άρχισα να τους πλησιάζω. Τίποτα δεν είχε λήξει. Έφτασα απέναντί του και για πρώτη φορά παρατήρησα πως ήταν αθλητικός και στο ύψος μου.

You'll also like

          

«Πού βρίσκει χρόνο ένας πολυάσχολος τύπος σαν κι εσένα να ασχοληθεί με το σώμα του;»

«Λιόν» είπε η Τζουλιέτ. Την ένιωσα να με αγγίζει στο χέρι τη στιγμή που ο Έλιοτ έκλεινε την απόσταση.

«Οι δικαιολογίες είναι για τους άχρηστους» είπε.

«Επανέλαβε» τον προκάλεσα.

Ο παπάρας χαμογέλασε, η Τζουλιέτ μπήκε στη μέση.

«Λιόν, πήγαινε στη θέση σου».

Το αίμα μου έβραζε, αλλά πισωπάτησα.

Μετά το σκηνικό εγώ κούλαρα εκείνη ήταν στην τσίτα. Έκανε τη χειρότερη παράδοση που μπορούσε να κάνει και με τη λήξη ήμουν διακριτικός με τη συνοδεία της. Δεν ήθελα να την εκνευρίσω περισσότερο οπότε κράτησα χαμηλούς τόνους και απόσταση.

Φτάνοντας στην πολυκατοικία της, είχα σκοπό να της ζητήσω συγγνώμη και να της ανοίξω κάθε γαμημένη πόρτα μέχρι το διαμέρισμα αλλά δεν πρόλαβα. Πάρκαρε και πετάχτηκε από το αυτοκίνητό της κυνηγημένη.

Μπήκα στο διαμέρισμα δευτερόλεπτα μετά από εκείνη και τη βρήκα στην κουζίνα να ανοιγοκλείνει τα ντουλάπια.

«Συγγνώμη, δεν ξέρω τι με έπιασε και–».

«Καλώς τους!» με έκοψε η Ολίβια. Άφησε την τσάντα της στο τραπέζι και κρεμάστηκε από τον λαιμό μου. «Τι κάνει το μωρό μου;»

Δεν πρόλαβα να την φρενάρω. Με φίλησε και την απομάκρυνα με καθυστέρηση. «Μιλάω με την Τζουλιέτ, δώσε μας λίγο χρόνο».

«Δεν μιλάς μαζί μου, μόνος σου μιλάς» με ειρωνεύτηκε το κερασάκι.

Προσπέρασα την Ολίβια με κατεύθυνση τον πάγκο που στεκόταν όταν με πήρε χαμπάρι και γύρισε απότομα προς το μέρος μου.

«Ούτε βήμα, καουμπόι».

Ήταν πυρ και μανία. Το είχα παρατραβήξει με τον βλάκα αλλά στην τελική είχα συγκρατηθεί και δεν τον είχα κουτουλήσει.

«Δεν φταίω για ό,τι έγινε. Με προκάλεσε και-».

«Πότε σε προκάλεσε;» φώναξε και με έδειξε. «Όταν δεν σου έδωσε σημασία ή όταν χτύπησε το κουδούνι και σηκώθηκε να φύγει;»

Έσφιξα τα δόντια γιατί για ακόμα μια φορά η ιστοριούλα της είχε κενά. Για να μου δώσει σημασία ο Έλιοτ θα έπρεπε να τραβήξει τα μάτια του από επάνω της πράγμα δύσκολο. Το πακέτο έκρυβε ό,τι έπρεπε να κρύψει και άφηνε τη φαντασία να οργιάσει. Άσπρο πουκάμισο και μια στενή φούστα που ναι μεν κατέλεγε κάτω από το γόνατο αλλά διέγραφε τέλεια το σώμα της. Ό,τι κι αν φορούσε αυτή η γυναίκα της πήγαινε θανάσιμα.

«Αν είναι υποψήφιος πρέπει να τον ψάξω» της θύμισα.

«Αν ήταν θα στο είχα πει ηλίθιε».

«Πάλι δεν ήταν καλή η μέρα σας» μουρμούρησε η Ολίβια.

«Ελπίζω να μην ξέχασες αυτό που σου ζήτησα» της απευθύνθηκε η Τζουλιέτ.

«Θέλω να της μιλήσω» επανέλαβα στην Ολίβια.

«Ολίβια;» περίμενε απάντηση η Τζουλιέτ.

«Είναι θέμα ημερών» είπε εκείνη.

Το κέρατό μου....

«Γαμώτο, θέλω να σου μιλήσω». Η Ολίβια με έπιασε στο χέρι να περιορίσει την ένταση αλλά το άγγιγμα με τσίτωσε περισσότερο. «Άφησέ με». Τινάχτηκα και γύρισα ξανά στην Τζουλιέτ που στηριζόταν στον πάγκο με το γνωστό ειρωνικό της υφάκι. «Ζήτησα συγγνώμη, ήταν λάθος».

«Δηλαδή δεν θα επαναληφθεί;»

Δεν μπορούσα να της υποσχεθώ κάτι τέτοιο.

Έμεινα καρφωμένος στα μάτια της για να μην ξεστομίσω την αλήθεια. «Αυτό εξαρτάται από εσένα» είπα εντέλει. Πέρασα τα δάχτυλα μέσα από τα μαλλιά μου και πήγα στο μπάνιο. Δεν ήξερα γιατί είχα εκνευριστεί τόσο ούτε τι σκατά γινόταν το τελευταίο εικοσιτετράωρο στο μυαλό μου.

VMA_ ΑΓΑΠΗ #2Where stories live. Discover now