VMA_ ΑΓΑΠΗ #2

30

ΛΙΟΝ

Φεύγοντας από το διαμέρισμα χωριστήκαμε –εγώ για τη Σχολή Οικονομικών η Λόρα για μια συνάντηση με τον Μαξ. Ευτυχώς για εμένα, ο ιδρυτής μού έπρηζε σπάνια τα αρχίδια αλλά όταν το έκανε έδινε ρέστα. Επικοινώνησα με τον Ραμόν να παρακολουθήσει τον πομπό της και να μου στείλει συντεταγμένες, ώστε να επέμβω στην οποιαδήποτε στραβή.

Όλη την υπόλοιπη μέρα σερνόμουν από το ηλίθιο αμφιθέατρο στη ηλίθια εστία κι από την ηλίθια εστία στο ηλίθιο αμφιθέατρο, πέφτοντας διαρκώς επάνω στο κερασάκι και τον Έλιοτ. Η φάση άρχισε να με εκνευρίζει και για αδιευκρίνιστο λόγο με έπιασα να ελέγχω κάθε τρεις και λίγο το πρόγραμμά της αλλά σκατά. Δεν παρέκκλινε πουθενά.

Στο μεταξύ, ο Ντέιμον πέρασε από τη σχολή μίλησε με την Εύα και στα καπάκια μου έδωσε εντολή να επιβεβαιώσω το πάρτι. Είχα ήδη διαδώσει τη φήμη, σύντομα θα μαθευόταν και ο λόγος. Η Εύα ήταν ο Κωδικός του κι εφόσον δεν είχε ιδέα για ό,τι είχε συμφωνηθεί με τον πατέρας της και τη Βι.Εμ.Έι. θα βαπτιζόταν μέλος της Οικογένειας, θα είχε του ανάλογους περιορισμούς.

Την τελευταία ώρα μπήκα πρώτος στο αμφιθέατρο και έπεσα ξανά επάνω τους. Ο Έλιοτ ήταν κολλημένος στο γραφείο της, εκείνη καθόταν σταυροπόδι και αστειεύονταν με κάτι που έβλεπαν στον υπολογιστή της. Με τις γροθιές μου δύο συμπαγείς μπάλες έτοιμες να εκραγούν στη φάτσα του, τους προσπέρασα για τις τελευταίες θέσεις του διαδρόμου. Έκατσα, έβγαλα τα γυαλιά ηλίου και καρφώθηκα επάνω τους. Δεν ασχολήθηκαν με την πάρτη μου ώσπου η Τζουλιέτ τον συνόδευσε μέχρι την έξοδο, τη φίλησε στο μάγουλο και κλότσησα την μπροστινή καρέκλα.

Και οι δύο ξαφνιάστηκαν, μόνο εκείνον κοιτούσα.

«Συμβαίνει κάτι;» ρώτησε ο βλάκας.

«Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ» είπα και στράφηκα προς το κερασάκι. Αν ήθελε να βάλει και τον πανεπιστήμονα στη λίστα έπρεπε πρώτα να με ενημερώσει και μετά να αρχίσει τις μαλακίες μαζί του.

«Αν καταστρέψεις περιουσιακό στοιχείο της σχολής είσαι υποχρεωμένος να το πληρώσεις» πρόσθεσε ο γελοίος.

«Τι σε κάνει να πιστεύεις πως δεν τα έχω;»

«Έληξε» πετάχτηκε η Τζουλιέτ.

«Τι σε κάνει να πιστεύεις πως δεν τα έχω;» επανέλαβα και άρχισα να τους πλησιάζω. Τίποτα δεν είχε λήξει. Έφτασα απέναντί του και για πρώτη φορά παρατήρησα πως ήταν αθλητικός και στο ύψος μου.