Lost at last (part 4)

Lonely - 55

Dit muziek pas perfect bij't hoofdstuk ;D

Previously:

De ene seconde vechten we door de sneeuw, de andere seconde raken Nova's lippen de mijne. Dan schieten mijn ogen open. 

'Ik ga weg, Nova.'

'Je blijft hier, je bent van mij!' roept Nova en trekt harder.

Angst overspoeld me en uit pure paniek grijp ik met mijn andere hand de mitrailleur die naast de sneeuwscooter ligt .'Handen omhoog!' roep ik met een trilling in mijn stem.

Dan geef ik gas en de sneeuwscooter komt in beweging.

---

(Vanaf Mila gezien).

De nacht valt en nog steeds rijdt ik op de sneeuwscooter door de sneeuw. Mijn ogen zijn roodomrand. Mijn handen trillen. Ik ben moe. Kapot.

Een snik komt uit mijn mond. 

Ik had het hutje waar Jack zich bevindt al lang moeten vinden. Ik had al lang het licht moeten zien branden en de rook uit het huisje moeten zien komen. Ik ben totaal verdwaald. Verdwaald in het enorme sneeuwoppervlak. Niemand die me ooit zal vinden.

Ik ben overspoeld door angst. Paniek stroomt als brekende golven door mijn lichaam. Had ik maar iemand om samen mee de angst te delen. Om samen alleen mee te zijn. Om s-

'Nova!' schreeuw ik door de leegte. 

Ik stop de sneeuwscooter. Ik kan niet doorrijden, ik zie niks meer. Verblindt door de opwellende tranen en door de duistere nacht, stap ik af. 

Hoe heeft Noa dit gedaan helemaal alleen? Leeft ze nog wel? 

'Noa, kom! Dan gaan we samen Deadline vangen!' roep ik. Het geluid galmt door de leegte. Niemand antwoordt terug. 

'Noa, waar ben je? Je hoeft je niet te verstoppen voor me, kom!' Ik roep de longen uit mijn lijf. Ik hoor een zwakke echo van mezelf galmen.

'Waarom ben je er niet? Ik ben hier!' roep ik naar de leegte. Ik zwaai als een gek met mijn armen in de lucht. 'Ik weet dat je er bent, ik zie alleen niks!'

Ben ik aan het doordraaien? Ben ik gek aan het worden? Of ben ik gewoon eenzaam?

Trillend ga ik tegen de nog warme motor van de sneeuwscooter aanliggen en vouw me op tot een bolletje.  

'Jack, ik heb je nodig.' fluister ik en kijk naar de heldere lucht. 'Waar ben je?'

Ja, misschien begin ik gek te worden, maar het doet me op dit moment niet zoveel. Was alles maar weer als vroeger. 

Vroeger...

Ik glimlach bij de gedachte. 

De dagen dat ik thuis kwam en mijn moeder met schort aan het bakken was. De dagen dat ik met mijn kleine broertje aan het spelen was. De dagen dat...

Zonder het door te hebben val ik in slaap.

(Vanaf Nova gezien).

Ik sjok door de kou. Het duister kruipt over de bomen, over de witte sneeuw. Het verandert de groene takken in pikzwarte uitsteeksels en de witte sneeuw in een donkere stof. 

Ik hou van de nachten. Je ziet de realiteit niet meer, alleen de duistere zijde ervan. Je ziet niet wat er is gebeurd. Mijn gedachtes wel. Mijn gedachtes weten precies wat er is gebeurd.

Mila.

Op dat moment struikel ik over iets en val voluit in de sneeuw. Woede begint mijn hersenen te overheersen. Waarom heb ik Mila niet echt gestopt? Ze zou me nooit neerschieten met een mitrailleur. Waarom ben ik haar niet achteraan gegaan?

Hoestend sta ik op, maar val dan weer neer. Waarom zou ik nog mijn best doen voor ook maar iets? Ik kan hier net zo goed blijven liggen tot ik dood ga. 

Dan schudt ik mijn hoofd. Ik móet Mila vinden. Ik ben met een rede naar deze helse plek toegegaan en die ga ik niet opgeven nu.

Na nog zo'n twintig minuten strompelend door de sneeuw te hebben gedwaald en de sterren hoog aan de hemel staan, trek ik mezelf met mijn laatste beetje kracht een boom in. Daar vallen mijn ogen gelijk dicht en val ik een een diepe slaap.

~~~~~~~~~~~

Woehoeeeee 7K!

Yeah jullie zijn amazing! Thanks for alle reads ;D we hebben zelfs meer reads dan Lost part 3!

En ik bEN GESLAAGD WOEHOEEE! 

:)x