Deel 99.
Ik sloeg me armen om me moeder heen. En op dat moment kon me het vrij weinig schelen om me make-up zou verpesten. Ik liet me tranen los en bleef maar huilen.
Ik wou me moeder niet alleen terug laten keren, Al moet ik dat toch doen. Ze is nu helemaal alleen.
''Ik ben trots op je lieverd. Ga nou maar. Anders staan we morgen hier nog zei me moeder lachend.
Ik gaf der nog een laatste knuffel en liep samen met Mohammed naar de auto. We stapte allebei de auto in en ik keek hoe iedereen ons uit zwaaide.
Mohammed zag nog te praten tegen een neef van hem, Terwijl mijn ogen waren gericht op een jongen die verderop naar ons stond te kijken.
Hoe beter ik keek. Hoe beter ik die jongen zag.. Het was Yassine! Geschrokken en verbaasd keek ik naar hem. Ze ogen waren gericht op ons en glimlachte naar me.
Wat doet hij hier? Was hij ook in de zaal? Hoe wist hij dat ik vandaag ging trouwen?
''Ben je der klaar voor prinsesje? Klaar voor de toekomst zei Mohammed blij
De volgende ochtend.
Slaperig opende ik me ogen en zag Mohammed naast me liggen en voelde zijn arm om me heen geslagen. Hij zag er zo schattig uit als hij sliep.
Spontaan kreeg ik er een glimlach van en dacht van gisteren. Onze bruiloft was zo rustig en goed verlopen. Al onze dierbare familie leden die er bij waren. En trots op onze waren.
Vanaf nu ga ik door het leven als een getrouwde vrouw. De vrouw van Mohammed. En alles zal veranderen.
''Goeiemorgen liefje, Heb je lekker geslapen? vroeg Mohammed slaperig.
''Heerlijk en jij ? vroeg ik glimlachend
''Nu jij der bent, Fantastisch zei Mohammed
Lachend keek ik hem aan en gaf hem een kus op ze wang. Hij sloeg ze armen wat strakker om me heen en zo bleven we nog even liggen.
Na ongeveer 10 minuten ging ik de deurbel, En verbaasd keek ik Mohammed aan.
''Verwacht jij nu al bezoek? vroeg ik nieuwsgierig
''Nee? Maar ik ga wel even wie het is zei hij zuchtend en stond op.
Ik trok me badjas aan en liep achter hem aan. Nieuwsgierig bleef ik boven aan de trap staan om te kijken wie der was.
Al snel hoorde ik de bekende lach van me zus en Yasmina.
Met een goed gevoel liep ik de trap af en groette me zus en Yasmina. Met ze 3en liepen we naar de woonkamer.
''Wees maar niet bang hoor, We gaan er zo weer vandoor! We kwamen alleen even een ontbijtje brengen zei Yasmina glimlachend
''Awh, Wat lief van jullie! zei ik glimlachend en gaf ze een knuffel.
Mohammed bedankte hun en nam de schalen van hun over die ze hadden mee gebracht. 'Waarom blijven jullie niet mee eten? ' riep Mohammed vanuit de keuken.
''Nee dankje! We hebben al ontbeten. En we gunnen jullie wel even wat rust en privacy zei me zus lachend en gaf me een knipoog.
Lachend liep ik samen met hun naar de deur en nam weer afscheid van ze. 'Doe mama de groeten, En zeg der dat ik der heel erg mis!' zei ik glimlachend
''Haha, Mis je der nu al? Dit word nog een lange huwelijk voor jou! zei Yasmin plagend
''Haha, Tuurlijk mis ik der! Het is en blijft mijn moeder
''Dat weet ik toch, Ze komt heel gauw ook eens langs
Ik zei ze gedag, En liep weer terug naar de keuken waar Mohammed het ontbijt klaar legde.
Nadat ik voorstelde om mee te helpen, Wees hij die af. En dwong me om.
Ik gaf hem een knuffel en ging even op de bank liggen, Want ik was nog best wel moe van gisteren.
Uit het niets schoot me het beeld van gisteren. Toen ik Yassine daar zag staan, Ik vraag me nog steeds af. Wat hij daar nou deed? En of hij ook binnen was.
1 ding weet ik zeker, Hij zag er wel verdrietig uit.
Ik liet een diepe zucht en ging weer zitten. Ik moet me vanaf nu niet meer bezig houden met hem.. Ik ben nu een getrouwde vrouw en kan Mohammed dit niet aan doen.
