Er was eens een lieve vrouw die een al net zo lieve dochter had. Helaas werd de vrouw zó ziek dat ze stierf. Vlak daarvoor zei ze nog tegen haar dochter: 'Ik zal gauw doodgaan, kind. Beloof je me dat je altijd goed probeert te leven? Dan zal het leven ook goed zijn voor jou.' Natuurlijk beloofde het meisje dat.
Ze bleef alleen achter met haar vader, die al snel met een andere vrouw trouwde. Deze vrouw en haar twee dochters waren heel onaardig. Het meisje moest heel hard werken en sliep op de keukenvloer bij de open haard, waar altijd veel stof en as lag. Daarom noemden ze haar Assepoester.
Assepoester kookte, waste, schrobde en boende, maar ze deed het allemaal zonder mopperen. Als ik goed probeer te leven, is het leven ook goed voor mij, dacht ze. Op een dag stond er een boodschapper van de koning op het plein voor het huis. 'Zaterdag is er een groot bal in het paleis!' riep hij. 'De prins wil een mooi meisje kiezen om mee te trouwen. Komt allen!'
De twee stiefzussen waren dagenlang bezig om zich zo mooi mogelijk te maken voor het bal en Assepoester hielp hen daarbij. Zelf wilde ze ook graag naar het feest, maar toen ze vroeg of ze mee mocht werd ze uitgelachen door haar stiefmoeder en haar zussen. Een prachtige koets bracht hen naar het bal en Assepoester ging verdrietig in de tuin zitten. Plotseling daalden er twinkelende sterretjes op haar neer. Als bij toverslag veranderde Assepoesters vieze rok in een prachtige gouden jurk en aan haar voetjes verschenen sierlijke glazen muiltjes. Een gouden koets met paarden stond op haar te wachten.
Opeens hoorde Assepoester de stem van haar eigen moeder, die zei: 'Tijd om naar het feest te gaan, mijn kind. Maar pas op: als de klok om middernacht voor de twaalfde keer slaat, wordt de betovering verbroken. Zorg dus dat je op tijd weer thuis bent. 'Toen ze de balzaal van het paleis binnenkwam verstomde de muziek en keek iedereen naar haar. Wie was dit mooie meisje? De prins danste de hele avond met Assepoester tot plotseling de paleisklok sloeg. Assepoester schrok en herinnerde zich dat de betovering gauw verbroken zou worden. Ze maakte zich los uit de armen van de prins en holde de hoge paleistrappen af. Daarbij verloor ze een muiltje. Toen sprong ze in de gouden koets en wég was ze. Net op tijd.
Een paar dagen later verscheen opnieuw een boodschapper op het plein. Naast hem zat de prins op een prachtig wit paard. Hij droeg een kussentje met daarop een glazen schoentje. De boodschapper riep met luide stem: 'De prins is op zoek naar het meisje van zijn dromen! En dat is het meisje dat dit schoentje precies past!' Alle meisjes probeerden het, maar hoe ze ook wrikten en wrongen, het sierlijke schoentje was zó klein dat het niemand paste. Toen klonk er een zachte stem: 'Mag ik ook even passen?'
Iedereen keek op. Daar stond Assepoester, in haar oude kleren. Het glazen muiltje paste haar perfect. Meteen veranderde haar rok weer in de schitterende gouden jurk! Vol verbazing keek de stiefmoeder toe en de stiefzussen zagen groen van jaloezie. De prins tilde Assepoester op zijn paard. 'Jij zult mijn bruid zijn,' zei hij zacht. Van blijdschap moest Assepoester lachen en huilen tegelijk. Nu wist ze dat ze met de prins ging trouwen en in het paleis zou gaan wonen. Want als je goed probeert te leven zal het leven ook goed zijn voor jou.
En samen met haar prins leefde ze nog lang en gelukkig.
