Elinoor

1

Zayd

Zo snel als ik kan ren ik door de smalle straatjes en in ingevallen oude huizen. Mijn hart zit in momenteel in mijn keel. Ik hoor het trappende geluid dat de paarden maken steeds dichterbij komen. Snel neem ik een onverwachtse afslag en ren door. Zodra ik bij de schuilplek aankom, maak ik haar zo snel als ik kan wakker. 'Maysoon snel sta op!', probeer ik zo te roepen dat niemand anders mij hoort. 'Maysoon ik meen het sta op snel, ze hebben ons gevonden!', herhaal ik. Maysoon staat snel verschrikt op en strijkt haat haren en kleren een beetje recht. 'Wat is er aan de hand, waar heb je het over en waarom hijg je zo? Waar kom je vandaan?' vraagt ze rustig maar toch bang. 'Ze kennen onze plek nu. Ze komen nu deze kant op' antwoordt ik hijgend. 'Weet je het zeker?' 'Ja ik weet het zeker! Ik liep deze kant op en ze zagen mij, dus hebben ze mij achtervolgd', leg ik haar uit terwijl ik haar probeer mee te trekken. 'Kom we moeten snel weggaan.' 'En dan? Waar wil je je verschuilen. Ik heb tegen jou gezegd dat we niet hier moeten overnachten Zayd. Waar we ook heengaan, ze zullen ons vinden. Het beste is om eerlijk te zijn en zelf naar hun toe te gaan', vertelt ze. 'Ik ga met mijn broer praten', ze trekt haar arm uit Zayd z'n hand. 'Nee Maysoon, ik laat dat niet gebeuren! Besef je wel dat ze ons gaan vermoorden als ze ons te pakken krijgen? Denk je nou echt dat hij naar je gaat luisteren en het je zal vergeven? Trots en eer verkiezen zij boven hun bloed, dat begrijp je ondertussen toch wel Maysoon!', roep ik boos terug. 'Nee Zayd. Het is echt beter om met hem te praten. En als hij ons gaat vermoorden hebben wij dat aan onszelf te danken. Wij hebben hiervoor gekozen. En wat mijn broer hierna met ons wil doen, daar kunnen wij niks over zeggen.' Vermoeid knik ik, als antwoord dat ze gelijk heeft. Ik neem haar in mijn armen en trek haar stevig tegen mij aan. Een diepe zucht verlaat mijn mond en ik zeg dat het me spijt. Ze kijkt me met haar mooie licht bruine ogen aan die glinsteren in het maanlicht. Ze schenkt me een kleine glimlach en samen lopen we uit het oude vervallen huis. Zodra we de ingang naderen zien we hem binnenlopen.
'Broer?', fluistert Maysoon verschrikt. Ik kijk op en zie hem in de deuropening staan met zijn handen in zijn rug. Snel laat ik Maysoon's hand los en ga voorzichtig voor haar staan. 'Maysoon ga buiten staan' beveelt Imraan haar. Aghi (broer) alsjeblieft, laat ons gaan. Alsjeblieft! Ik smeek het je! We wisten niet waar we mee bezig waren. Ik beloof je dat het niet meer zal gebeuren', roep ze huilend. 'Maysoon ik zei naar buiten!' schreeuwt Imraan haar toe. Snel stopt ze met huilen en maakt zodat ze wegkomt. Al die tijd heb ik met mijn hoofd gebogen naar de grond gekeken. Al gauw voel ik dat mijn kin strak omhoog wordt geduwd. 'Wat heeft dit te betekenen?' vraagt hij kil. Ik kijk hem in de ogen aan. Zijn blik zo koud en gevoelloos als het maar kan. 'Ik hou van haar meneer, maar geloof me, we hebben niks verkeerds gedaan!', voeg ik er snel aan toe. 'Dus omdat je van haar houdt en met haar wil zijn neem je haar stiekem midden in de nacht mee naar buiten om samen met elkaar door te brengen? Ben je wel een echte man?', vraagt hij terwijl hij mijn arm fijnknijpt. 'Ik vraag je wat, geef antwoord!'  Ik kijk hem snel aan en knik terwijl ik zacht 'ja' antwoord. Hij lacht kort en zegt: 'Een echte man, Zayd, gaat lang de ouder van het meisje als hij van haar houd en samen met haar wil zijn. Zo pakt een echte man dat aan. En wat jij doet, doen echte mannen niet Zayd. Diegene die zo te werk gaat noemen wij watjes.' legt hij uit. 'Denk je dat je op zo'n manier nog kan vechten voor de liefde van je leven?', vraagt hij. Angstig schud ik van niet. Hij blijft me even aankijken en loopt dan weer weg naar buiten. Na even op adem te zijn gekomen ren ik snel achter hem aan naar buiten.buiten aangekomen zie ik dat Maysoon is omsingeld door mannen met pistolen. Met trillende benen kijk ik haar kant op. Ik probeer oogcontact te maken, maar helaas heeft zij haar hoofd naar de grond toe gericht. Één van de mannen die werken voor Imraan heeft Maysoon vast en heeft een pistool tegen haar hoofd aangericht. Als hij de trekker overhaalt roept Imraan hem tot halt. 'Laat haar los en haal jullie wapens bij haar vandaan.' Hij kijkt rond. Als hij ziet dat iedereen heeft geluisterd gaat hij verder. 'Zayd' 'Ja meneer?' 'Neem Maysoon met jou mee naar huis en zeg tegen jou vader dat hij naar ons toe moet komen.' 'Imraan, dit kun je niet menen', roept Marouan ongelovig. 'Heb je mij niet verstaan Marouan?, roept hij hard. Marouan doet zijn mond open om weer wat te zeggen, maar sluit 'm vervolgens toch maar. Imraan kijkt mij vragend aan.  'Maar natuurlijk meneer, ik zal het meteen doen.',zeg ik gauw. Hij seint naar de mannen en ze lopen gezamenlijk weer weg.

In stilte wachten we met z'n alle in de woonkamer. 'Mama wanneer komt papa nou?' hoor ik mijn zusje Dina vragen. 'Ik weet het niet mijn dochter, heb nog even geduld. Voor je het weet is hij er.' Nadat er weer een paar uren verstreken zijn horen we door het gekraak van de deur dat ie open wordt gemaakt. Somber loopt hij met langzame stappen binnen, gaat aan de eettafel zitten en kijkt weer voor zich uit. 'Hoe is het gegaan Khalil, wat hebben ze gezegd', vraagt mijn moeder. Hij geeft geen antwoord. 'Vader, alstublieft, wat hebben ze gezegd', vraag ik wanneer het weer een tijdje stil is. 'Het is duidelijk, ze gaan ons onze levens afnemen',vertelt Maysoon huilend. Van schrik kijk ik op. 'Is dat waar vader? Gaan ze ons echt vermoorden?' vraag is snel. Hij schudt zijn hoofd. Van blijdschap ren ik naar Maysoon toe. Hij kijkt ons aaneen zegt zacht: 'Op een voorwaarde.' 'En dat is?', vraagt moeder angstig. Met tranen in zijn ogen wendt vader zijn blik af. 'Khalil!' beveelt mijn moeder. Langzaam maar zeker draait vader zijn hoofd haar richting op en kijkt mijn 15 jarige zusje Dina betraand aan..

Hierbij het Eerste deel🌸
Vergeet niet om te Reageren & stemmen
Laat weten wat jullie ervan vinden en of ik eventueel door moet gaan😁
Love 💛💛