CHAPTER ELEVEN

115 5 7
                                    

MARCI'S POV

Limang taon na ang nakakalipas ng iwan nya ako. Limang taon nang sobra gulo ng buhay ko. Limang taon na ang nakakalipas ng makita nila ang Marci na nakilala nila. Limang taon na ang nakalipas ng makita ko si Jho. Limang taon na pero mahal na mahal ko pa rin sya.

Akala ko okay na ang lahat. Akala ko kamali na hanggang huli. Akala ko siya na si "The One". Akala ko lang pala. Umasa na naman ako sa maling akala.

"Tama na yan pre. Baka malasing ka na naman ng todo." -Ged

"Dito muna ako. Kung gusto mo mauna na kayo ni Marge."

"Anu ba Marci. Tara na kasi." -Marge

Hindi pa naman ako ganon kalasing. Alam ko pa naman kung anung nangyayari. Kaya ko pa nga magdrive e. Pero pag si Marge na lang ang nagsalita. Di na ako makaangal pa. Takot ko lang sa bestfriend ko na to.

Hindi ko alam kung hindi pa ba ako nakakamove on or baka naman takot lang ako na magmahal ulit. Or baka naman Mahal ko pa talaga s'ya.

Palabas na ako ng bar. Sina Marge nauna na sa car ni Ged.

"Oh. Hi Marci!"

Shit. Anu na naman kelangan ng babae na to. Dirediretso lang ako ng lakad. Hindi ko sya pinansin. Pero hinikit nya ako sa damit.

"Whattttt???"

Hindi sya sumagot at akmang hahalikan na ako ng itulak ko sya at tuluyan na akong umalis. Baka kung anu pa ang magawa ko sa babaeng yun. Di pa ba sya masaya na wala na nga kami ni Jho dahil sa kabaliwan nya. Iba talaga tama sa utak nitong si Cheska. At oo sya ang dahilan kung bakit kami naghiwalay ni Jho. Sya ang dahilan ng lahat ng sakit na natamdaman ko. Pero ang pinakamasakit sa lahat, hindi man lang ako nakapagpaliwanag kay Jho.

- - - - - - - - - - -

Ilang buwan na ang nakalipas ng makita ko ang magaling kong ex. Buti naman at di na nya ako ginugulo. Well, hindi na rin naman kasi ako taong bar. Nagbabar pa rin pero pag may occassion lang. Unlike dati na halos every night. Nagfofocus na rin kasi ako sa work. Supervisor ako ng isang compang, The Milliscent Publishing Company. Masaya naman ako sa work ko.

"Marci. Sorry mejo natagalan ata ako. Kanina ka pa ba?"

"Hindi naman."

Andito kami sa UPTC. Wala lang, nagkayayaan lang. Walang work e. We're friends. Mejo same ng pinagdaan sa buhay. Nagkakaintindihan ganon. After namin mag lunch sinamahan ko sya magshopping ng kung anu anu. Hilig lang talaga nito si Eryn mag shopping.

"Oh Hi Bea and Jia. Long time no see ha."

"Hi Marci!" Sabay ni lang batin

Pinakilala ko sa kanila si Eryn. Ayaw nga nilang maniwala na magkaibigan lang talaga kami.

Alam ko na alam nila kung nasan si Jho. Pero I respect them. Kaya hindi ko na pinipilit na sabhihin nila sa akin kung nasan si Jho. Ilang beses din naman ako nagmakaawa sa kanila, pero hindi talaga nila sinasabi. Lagi lang nilang sinasabi na okay lang si Jho. Nasa mabuting kalagayan naman daw.

"May bibilhin ka pa Eryn?"

"Wala na. Thanks Marci."

Palabas na kami, pero napatigil ako.

"Huyy. Okay ka lang ba?"

"Ah okay lang ako. Para kasing..."

"Anu? Napapraning ka na naman Marci. Tara na nga."

Parang nakita ko si Jho. May kasama syang bata. Pero anlayo nila. Pero I'm not sure kung si Jho ba talaga yun. Baka naman kahawig lang. Napaparanoid na naman ako. Anu ba naman yan. Pero hindi e. Pero feel ko talaga si Jho yun. Kahit na matagal ko syang hindi nakita kilalang kilala ko pa rin sya. Pagkaalis ni Eryn pumasok ulit ako. Wala mang kasiguraduhan pero Go na. Kelangan naming mag-usap.

Naglalakad ako at palingon lingon kung saan saan ng biglang may mabangga akong bata. Mga 4-5 years old na siguro sya. Ang gandang bata. Umiiyak sya at mukhang nawawala. Asan ba mga magulang nito.

"Sorry sorry. Okay ka lang ba? Asan mommy at daddy mo?"

"Okay lang po ako. Wala pong akong daddy. Si mommy ewan ko po. Nawawala po kasi ako e."Hikbi pa rin sya ng hikbi.

"Gusto mo tulungan kita hanapin si mommy mo?"

Tumango lang sya. Naglakad lakad kami para hanapin ang mommy nya. Tumigil naman na sya sa pagiyak kasi binilhan ko sya ng icecream.

"Pagod ka na ba? Gusto mo ba muna magpahinga tayo? Or gusto mo kumain?"

Nagpahinga kami at kumain. Hihingi na rin ako ng tulong sa mga guards.

Asan ba kasi mga magulang nito? Dapat di nila binibitawan mga anak nila para di mawala.

- - -
To be continued. Hahahaha

BE MY LADYTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon