MY MAD BOY [HOPEGA] | END

MY MAD BOY CH.8

PAINFUL

8

ใครก็ได้เอาหมอมินฮยอกออกไปจากห้องที

"วันนี้คุณยุนกิดูอารณ์ดีมากเลยนะครับ"
แต่หมอมินฮยอกที่ยืนยิ้มแป้นแล้นอยู่ข้างเตียงยุนกิทำให้ผมอารมณ์ไม่ดี เล่นเข้ามาหายุนกิเช้า กลางวัน เย็นแบบนี้ใครมันจะไปแฮปปี้ได้ ยุนกิก็ไม่ไล่เลย นั่งยิ้มอยู่นั่นแหละ มีความสุขมากรึไง หึ!

"จริงๆแล้ว หมอลีถามอาการยุนกิจากผมก็ได้นะครับ ไม่น่าลำบากมายืนเกะกะในห้องเลย"
ผมส่งยิ้มกว้างออกแนวประชดประชันให้หมอมินฮยอก ก็มันเกะกะรกหูรกตา แถมยังมาเกาะแกะยุนกิอีก ผมไม่ชอบ

"ไม่ลำบากหรอกครับหมอจอง ผมแค่อยากมาเยี่ยมคุณยุนกิ"
แต่ไม่ต้องมาเยี่ยมทั้งวันได้ไหมล่ะ! คนของผม ผมดูแลเองได้

"ไปตรวจห้องอื่นบ้างเถอะครับ มาแต่ห้องผมเดี๋ยวคนไข้คนอื่นน้อยใจแย่"
นี่ต้องเป็นการไล่ทางอ้อมของยุนกิแน่ๆ หมอมินฮยอกพยักหน้าเบาๆก่อนที่จะเอ่ยลายุนกิกับผมเพื่อไปทำงานต่อ ทีผมไล่ล่ะไม่ไป :(

"หมอ.. เป็นอะไร ดูอารมณ์ไม่ดีเลยนะ"
ถามมาได้ว่าเป็นอะไร ก็อารมณ์ไม่ดีเพราะคุณนั่นแหละ!

"เปล่า"

"งอน?"
เออใช่ งอนมากด้วย

"เปล่า"

"อืม ไม่งอนก็ดี"
ร่างบางคว้ารีโมตจากโต๊ะข้างเตียงขึ้นมาเปิดทีวี โดยที่ไม่สนใจผม ผมรู้ว่ายุนกิดูออกมาว่าผมไม่พอใจ ทำไมถึงไม่ง้อกันเลยล่ะ

"..."
ปากหนาคว่ำลงเล็กน้อยเมื่อถูกอีกฝ่ายเมิน แขนแกร่งยกขึ้นมากอดอกไว้หลวมๆพร้อมกับเสหน้าไปอีกทางและถอนหายใจออกมาดังๆเพื่อเรียกความสนใจของคนตัวเล็ก

"หมอ"
ผมหันกลับไปตามเสียงเรียก ในขณะที่ยุนกิเอาแต่จ้องหน้าจอทีวี ไม่หันมามองผมเลยสักนิด