Geluk Zit In Kleine Dingen

hoofdstuk 17

P.o.v Jay
Daar stonden we dan met 3 voor het huis waar -als het het juiste adres was- Lina zich zou moeten bevinden. Hou vol kleintje we komen! Ik bekeek het huis goed en je kon niet direct zeggen dat Lina het hier slecht had. 'Zullen we?' vroeg David. Ik en Louise knikten. Eerst belden we aan om te kijken of iemand thuis was. Geen reactie. 'En nu?' vroeg Louise. 'Open breken.' zei ik. Louise keek me geschrokken aan. 'Je wil toch zelf ook weten of ze in orde is of niet.' Louise stribbelde niet meer tegen en liet ons doen. Het was niet zo moeilijk om de deur open te krijgen het leek zelf alsof hij al open was. We doorzochten het huis. 'Niets.' concludeerde Louise. David ging een kamer binnen en smeet de deur meteen terug toe. 'Jongens, dit moeten jullie zien. Louise en ik keken binnen en ik moest kokhalzen. In een klein vervallen kamer lag een lijk van een vrouw weg te rotten. 'Dit is geen goed teken!' zei ik
'Is dit niet de vrouw die Lina kwam halen?' vroeg Louise. Ze had inderdaad gelijk.
We sloten de kamer af en gingen verder opzoek. We kwamen terecht in een vreemde kelder. Mijn blik viel op foto's die aan de muur hingen. 'D..dat is Lina.' stamelde ik. Op de foto's was zo goed als heel het leven van Lina in het weeshuis te zien. Ik moest blozen toen ik een foto zag van Lina en ik op onze date. Hoe kwam hij aan deze foto's? Zelf dingen tijdens de lessen. 'Deze man is gek!' zei Louise. Ik knikte. 'Maar nu weten we nog steeds niet waar Lina is.' zei David
'Ja, laten we nog verder zoeken.' stelde ik voor.

'Verdomme, er is hier niets!' vloekte ik terwijl ik woest tegen een steen trapte. 'He daarvoor moet je het toch niet opgeven?' zei Louise 'Ah waar denk jij haar nog te vinden dan! Laat me gewoon met rust en rot op!' schreeuwde ik. 'Laat hem even alleen Louise, hij moet het nieuws nog verwerken.' zei David. Ik had even lucht nodig en besloot een wandeling te maken. Wat ik niet wist was dat deze kleine wandeling me zoveel geluk zou brengen.