Düşlerin Ötesinde (Tamamlandı)

Beklenmedik

Multimedya: Nicolas

Bu gece öteki gecelere kıyasla daha soğuktu. Sonbahar kendini hissettirmeye başlamıştı. Üzerimdekiler ince olduğu için hafif üşümüştüm. Dışarıda kalabalığın içinde dolanıyordum. İnsanlarla kısaca muhabbet edip şakalaşıyordum. Çoğunluk iyi gözüküyordu. Bana güvendiklerini söyleyip destekliyorlardı. Bende herkese en sıcak gülümsememi yolluyordum.

Damon yanıma gelip toplantı odasında beni beklediklerini söyledi. Bugün bize yeni birkaç kişi katılacaktı. Değişik fikirlere ihtiyacımız vardı.

Damon önde bende arkasından toplantı odasına gidiyorduk. İçimde yine tarifi imkansız bir his oluştu. Genelde hislerim beni yanıltmazdı. Umarım bu kötü his beni yanıltırdı. Bir an önce mutlu sona ulaşmak istiyordum.

Kapıyı açan Damon'a teşekkür edip içeri girdim. İçeride Andre ve Nicolas dışında 3 kişi daha vardı. Birisi orta yaşlarda bir adamdı. Diğerinin Birdy olması beni şaşırtırken annem ince uzun masanın bir köşesinde oturmuş, sessizce bana bakıyordu. Bende gidip masanın diğer köşesine oturdum. Bir yanımda Andre diğer yanımda Nicolas vardı. Damon Andre'nin yanındaki boş yere oturdu. Birdy Nicolas'ın yanında oturuyordu.

-Ben Chris, tanıştığımıza memnun oldum, diyerek bana bakan adama ağzım açık bakakaldım.

Bu Chris o Chris'ti. Kaçırıldığım zaman yanıma gelip beni yoklayan, işkence odasında Andre'ye işkence edip bizim kanımızı alan kişiydi. Şimdi karşımda oturmuş hiçbir şey olmamış gibi planlarımıza dahil olmak istiyordu.

Andre'ye baktım. Bana bakıyordu. Yüzündeki ifadeyi çözemedim. Neden bir şey demiyordu. Chris'in ne manyak biri olduğunu bilmiyor muydu?

Nicolas "İyi misin?" diyerek koluma dokundu. İyi gibi bir halim olmadığını biliyordum. Şuan tek yapmak istediğim Chris'in kafasını ateşe vermekti.

Sertçe ayağa kalktığım için sandalye geriye doğru düşmüştü. Hızlı adımlarla Chris'in yanına gittim. Chris de ayağa kalkmış şaşkın gözlerle bana bakıyordu.

Chris'in boğazına yapıştığım gibi duvara fırlattım. Kafası duvara çarpıp yere düştü. Acı içinde başını tutuyordu. Andre kolumu tutmuştu. Andre'ye anlamaz bakışlarla baktım. Neden beni engelliyordu ki? Asıl benim yaptığımı onun önceden Chris'e kendisi yapmış olması lazımdı.

Kolumu tutan elini sertçe itekledim. Sinirle gözlerine baktım.

-Chris'i hatırlamıyor musun! Sana işkence yaptı bu adam! Diye bağırdım. Sesim odada yankılandı. Kimseden tek bir ses çıkmıyordu.

Chris yavaşça yerden kalktı ve kulağıma eğildi.

-Özel konuşmamız lazım, dedi kafasını ovuşturarak.

-Ne özeli, anlat işte burada! Diye tekrar bağırdım. Sinirlerime engel olamıyordum. Avuçlarım alev alev yanıyordu.

-Lütfen sadece beş dakika, dedi ve beni dışarı sürüklemeye çalıştı. Omzuma dokunan elini çektim ve önden gidip odadan çıktım. Sert adımlarla iki yan odaya geçtim. Cam kenarına gelip pencereyi açtım. Hava alıp sakinleşmeye çalıştım. Hayır, sakinleşmekten çok daha da sinirleniyordum. Kapanın kapanma sesiyle arkama döndüm ve bana doğru gelen Chris'e baktım. Şaşkınlık ve hayranlık dolu gözlerini gözlerime dikmişti.

-Sen ne yaptığını sanıyorsun? Diye bağırdım tekrar.

-Önce sakin ol-

Yanına gidip yakasına yapıştım. En sert şekilde baktım gözlerine.

-Seni şuracıkta öldürmemem için bir neden söyle, diyerek tısladım.

Aslında bir neden söylese de söylemese de öldürmeye kararlıydım. Serbest olan elimle alevi yüzüne yaklaştırdım. Gözleri büyümüş, korkudan titremeye başlamıştı.