VOCÊ ESTÁ LENDO

[FIC BTS] HIDE : อย่าให้พี่รู้นะ [Vga/Taegi]

Fanfic

II น้องชายน่ารัก พี่ชายขี้หวง และเพื่อนพี่ชายสุดแซ่บ II 'ถ้าพี่ขี้หวง...ก็อย่าให้พี่รู้สิ'

#bts #fanfiction #taegi #vga

HIDE 7

3K 30 12 
                                    

                                              
                   




                          





                          
V: 'พี่เลิกแล้ว เราอยู่ไหน'




                          





                          
คนตัวขาวเพียงแค่ปรายตามองหน้าจอโทรศัพท์ที่แสดงข้อความจากคนรัก ก่อนจะหันมาสนใจจานข้าวตรงหน้า ถัดจากจานข้าวคือจอนจองกุกที่เอามือเท้าคางมองเขาพลางใช้ช้อนเขี่ยข้าวในจานไปมา ใบหน้าดูดีอมยิ้มน้อยๆ 




                          





                          
"เลิกจ้องสักที" ยุนกิถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วตักข้าวเข้าปากอีกครั้ง ก็ไม่รู้ว่าหน้าเขามันมีอะไรติดอยู่หรือน่าสนใจอะไรนักหนา อีกคนถึงเอาแต่มองไม่วางตาแบบนี้ แต่เหมือนประโยคคำสั่งจะไม่เข้าหูคนตรงหน้าเลยสักนิด กลับกันจองกุกกับยิ่งยื่นหน้ามาใกล้ เล่นหูเล่นตาใส่เสียอย่างนั้น




                          





                          
"นี่! จะกินไหม ข้าวน่ะ" ยุนกิเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาหน่อยๆแล้วล่ะ




                          





                          
"แค่รู้สึกว่าเวลานายกินข้าวแล้วน่ารักดี" พูดจบก็ตักข้าวเข้าปากราวกับประโยคเมื่อครู่แค่พูดกับลมฟ้าเท่านั้น ยุนกิขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็นะ...เขาก็รู้ว่าตัวเองค่อนข้างหน้าหวานกว่าผู้ชายทั่วไป และปกติก็มักจะโดนชมบ่อยๆอยู่แล้ว ยุนกิเพียงแค่ยักไหล่และเลือกที่จะก้มหน้าทานข้าวต่อ




                          





                          
ตึ๊ง! ตึ๊ง!




                          





                          
V: 'อ่านแล้วตอบด้วย'




                          
V: 'กินข้าวหรือยัง'




                          





                          
"มีอะไรหรือเปล่า" จองกุกเอ่ยถาม ยุนกิเพียงแค่ส่ายหน้าก่อนจะกดล็อคโทรศัพท์




                          





                          
"เปล่า ไม่มีอะไร รีบกินๆไปเถอะน่า"




                          





                          
 ตึ๊ง!




                          





                          
Bro: 'ถึงบ้านรึยัง' 




                          





                          
ครั้งนี้เป็นพี่ชายของเขา ยุนกิกดเข้าไปอ่านแล้วคว่ำหน้าจอโทรศัพท์ไว้ ถึงแม้จะรู้ว่าถ้าอ่านแล้วไม่ตอบ อีกเดี๋ยวนัมจุนคงจะโทรมาอาละวาดแน่ๆ แต่ว่าเพราะตอนนี้เขากำลังงอนทั้งพี่ทั้งแฟนแบบสุดๆ บางทีปล่อยให้สองคนนั้นหัวเสียบ้างจะเป็นไรไป

Você também vai gostar

          

                    






Bro: 'มินฮยอกบอกว่าเรายังไม่กลับหอ'





Bro: 'ตอนนี้อยู่ไหน เดี๋ยวพี่ไปรับ' 











ใบหน้าหวานเรียบนิ่งผิดปกติหลังจากที่ยุนกิอ่านข้อความในโทรศัพท์ และจองกุกก็สังเกตเห็นความผิดปกตินั้น 





ช่วงเวลาบน





โต๊ะอาหารผ่านไปอย่างน่าอึดอัด เพราะคนตัวเล็กตรงหน้าเอาแต่ทานข้าวอยู่เงียบๆ แสร้งไม่สนใจโทรศัพท์ที่กำลังแผดเสียงบนโต๊ะ จนสุดท้ายยุนกิก็ทนไม่ไหว ปิดเสียงมันไปซะดื้อๆ จองกุกที่เฝ้ามองเหตุการณ์อยู่นานจึงเอ่ยถาม











"แฟนหรอ" จองกุกภาวนาขอให้ไม่ใช่...











"พี่ชายน่ะ" ยุนกิบอกปัด 











คำตอบที่ได้รับ ทำให้มุมปากของจองกุกค่อยๆแย้มยิ้มขึ้น รู้สึกดีใจแปลกๆที่ยุนกิยังคงนั่งทานข้าวกับเขาต่อ 











จองกุกไม่ได้โง่ที่จะไม่เข้าใจว่า พี่ชายของยุนกิกำลังโทรตาม และเขาควรจะปล่อยให้คนตัวเล็กกลับบ้านไปหาพี่ซะ อาจฟังดูเห็นแก่ตัว แต่ว่าจองกุกยังไม่อยากให้ 'เดทแรก' ของเรา (ที่เขาคิดเอาเองอยู่ฝ่ายเดียว) จบลง เพราะงั้นเขาควรจะใช้โอกาสนี้ให้คุ้มค่าสิ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเมื่อไหร่เราจะสนิทกันสักที ในหัวจึงพยายามคิดที่จะชวนอีกคนคุย แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกว่าควรจะชวนยุนกิคุยเรื่องอะไรดี











"นายน่ะ...ก่อนหน้านั้น ทำไมถึงไม่มาเรียนล่ะ" จองกุกคิดว่าตอนนี้ตัวเองคงจะต้องยิ้มกว้างออกมาแน่ๆ ไม่เพียงแค่ยุนกิจะเป็นคนชวนเขาคุยก่อน แต่ยังจำเขาได้ด้วยนี่สิ











"ขี้เกียจน่ะ แล้วก็แข่งกีฬาด้วย ก็เลยต้องซ้อม" จองกุกพูดไปตามความจริง เพราะงั้นถึงอ้างว่าซ้อมกีฬาเพื่อไม่ให้แม่บังคับมาเรียนพิเศษได้ไงล่ะ ทั้งที่จริงแล้ววันที่ซ้อมกีฬากับวันที่เรียนพิเศษเป็นคนละวันกัน แต่ตอนนี้การแข่งขันมันจบลงไปแล้ว ข้ออ้างนั้นก็ใช้ไม่ได้ผลอีกต่อไป
[FIC BTS] HIDE : อย่าให้พี่รู้นะ [Vga/Taegi]Onde histórias criam vida. Descubra agora