Her günki gibi Okula gitmek için hazırlanıyordum. Bugün okulun son günüydü. Formamı giydim saçlarımı tarayıp herzaman ki gibi at kuyruğu yaptım. Sonra tabiki kahvalti yapmadım sabahları canım birşey yemek istemiyordu. Annemi öpüp kapıdan çıktım. Babamı sorarsanız annemle ayrıldılar yakında mahkemeleri var. Bu yüzden ikisi nede kızgınım. Merdivenleri indikten sonra okul göründü. okulun kapısından içeri girdim sınıfa doğru ilerlerken arkamdan biri
-Simge! diye bağırdı.
Arkama döndüm baktım tabiiki de arkadaşım ebruydu.
--A ebru günaydın
-Sana da günaydın simge bugün son gün kaça bir tatil beni bekliyor çok mutluyum ve artık 11. sınıf oluyoruz. Okulun da bitmesine az kaldı 2 sene sonra üniversite yeni hayat yeni arkadaşlar.
--Evet ebru ama ben pek tatil yapacağımı sanmıyorum tatil boyunca depresyona girmeyi düşünüyorum.
-Ya kızım senin bu hallerini anlamıyorum. Bana da bir şey anlatmıyorsun ki neyse hadi sınıfa girelim.
Sınıfa girdikten sonra cam kenarındaki sırama oturdum. Ögretmen geldi karneleri dagitti konusma falan derken sonra iyi tatiller diyip siniftan çıktı. Herkes vedalaşıyordu, ben artik eski simge degildim babamla annemin durumu hep aklimdaydi fazla konuşmuyor ve gülmüyordum. Sınıftan hızlıca çıkıp dışarı attım kendimi şimdi hiç uğraşamazdım sarılmayla falan. Eve gittim tabi yine o dik merdivenlerden çıktım. Hemen üzerimi değiştirip amcamlara gittim. Amcam beni kendi kızı gibi severdi. tabii yengemde öyle onların çocukları yok hiç olmuyor ben bu duruma üzülüyorum ama yapabileceğim bir şey yok onlara verebileceğim kadar sevgimi vermeye çalışıyorum. zile bastım kapıyı yengem açtı muhtemelen amcam işteydi.doğruyu söylemek gerekirse ann ve babamdan bulamadığım sevgiyi,huzuru ve merhameti onlarda buldum. Yengem beni görünce çok sevindi. Annemle babamın sorunları yüzünden gelememiştim yanlarına.
-Hoş geldin Simge nerelerdesin sen bakalım özlettin kendini
--Yengecim fırsat bulamadım kusura bakma sizi de unuttum özür dilerim.
-Tamam canım önemli değil geç bakalım amcanda birazdan gelir.
İçeri geçip biraz lafladık yengemle artık saçlarım toplamaktan başım ağrıyordu ama ben hep at kuyruğu yapardım ki saçlarımı salık saçla duramazdım ki aslında yengem hep salık kalmasını söyler ama tabi ben yine toplarım. Saçımdaki tokayı yavaşça aşağıya indirdim ve kafama masaj yaptım cidden saçlarımın dibi acımıştı artık sonra tekrar topladım.
-Kızım ne güzel saçların var birazda sal şu saçlarını
--Yenge duramıyorum ne yapayım.(zil çalar)
-Amcan gelmiştir aç bakalım kapıyı seni görünce çok sevinecek hadi bakalım.
--Tamamdır hanım efendi sevindirme ve kapıyı açma işi bende siz hiiç merak etmeyin.
Yengem güldü ve
-Deli kız dedi.
Onları seviyordum bütün sıkıntılarımı unutuyordum onların yanında onlar olmasaydı dünyada kalmanın önemi olmazdı bence canlarım benim ya.
Arkadaşlar ilk bölüm bu kadar inşallah beğenirsiniz. şimdiden teşekkür ederim:)
