Carpe Diem {N.H}

Chapter Eighteen

🌸Puck🌸

Het is simpel, precies mij. Ik draag een zwarte broek, met een basic zwart T-Shirt en een geruite blouse met rode en blauwe blokjes, echt ruitjes zijn het niet. Als schoenen draag ik de Nikes die ik van Niall heb gekregen in combinatie met mijn zwarte leren jas. Met mijn handen in mijn jaszakken loop ik over straat richting Niall. Het is al pikdonker buiten, de lantaarnpalen verlichten de straten van Londen lichtjes, samen met de lampionnen die al zijn opgehangen voor oudejaarsavond. Met gebogen hoofd loop ik verder, kijkend naar de voetafdrukken die ik achter laat in de witte sneeuwdeken.

Bij Niall aangekomen staat hij buiten te wachten, leunden tegen de voordeur in een zwarte broek in combinatie met zijn zwarte Supra schoenen en zijn zwarte jas, het zal me niks verbazen als hij nog een zwart t-shirt aan heeft. Hij glimlacht lichtjes naar me, ik glimlach gebroken terug denkend aan de reactie van mijn ouders. Zonder dat we elkaar begroeten met woorden slaan we onze armen om elkaar heen. Niall zijn aftershave is zoals gewoonlijk goed de ruiken, en ik moet zeggen, het ruikt fantastisch. Tegelijk laten we los, hij pakt mijn vrije hand vast en verstrengeld onze vingers samen voor we beginnen te lopen. Voor de buitenwereld lijken we een stel, voor onze vrienden kring is dit niks meer als een hechte vriendschap tussen jongen en meisje.

Zachtjes begint hij met mompelen, een liedje is eruit te herkennen. Hij stopt met mompelen wat veranderd in fluisteren, het fluisteren worden duidelijke woorden tot hij voor iedereen te verstaan is. Glimlachend luister ik naar mijn beste vriend die Sugar van Maroon 5 zingt. Ergens op een besneeuwd bankje gaat hij zitten, hij trekt me op schoot en haalt de Cap van mijn hoofd die hij in mijn handen legt, zonder te stoppen met zingen voert hij die handelingen uit. Voorbijgangers blijven stil staan en klappen mee op de maat die Niall met zijn stem aangeeft. Glimlachend klap ik met hen mee, sommige leggen muntjes van een of twee euro in de cap die ik op de grond had gelegd. Als het liedje is afgelopen klapt iedereen uit volle borst wachtend op een nieuw liedje. Niall begint weer met een nieuw liedje, ik sta op van zijn schoot zodat hij zingend kan gaan staan. Van plezier loopt hij heen en weer door de menigte terwijl hij in zijn handen klapt, leunend tegen een boom die naast het bankje staat kijk ik klappend toe.

Als het liedje weer geëindigd is maakt hij een buiging, enthousiast klap ik in mijn handen. Glimlachend kust hij mijn wang voor hij de cap oppakt, de muntjes haalt hij eruit die hij in zijn zakken laat glijden voor hij de cap achterstevoren op zijn hoofd zet. Opnieuw pakt hij mijn hand, dit keer ben ik het die onze vingers verstrengelt. De menigte klapt nog een laatste keer uit volle borst voor dat iedereen zijn weg weer verder begaat. Zoals wij onze weg vervolgen. Ondanks dat we nog geen woorden hebben uitgewisseld deze avond voelt het goed. Ook heb ik een verrassing voor hem geregeld, ik heb zijn familie opnieuw overlaten vliegen, op mijn kosten. Niall verdiend een oudejaarsavond zoals iedereen dat heeft, namelijk met zijn familie.

Op een gegeven moment slaan we links af, het verlichte pad van het bos op. Niall trekt me beschermd tegen zich aan, zijn arm om mijn middel is een fijn gevoel. Mijn linkerhand zit verstopt in Niall zijn jaszak terwijl mijn rechterhand het aankoopbewijs van de vliegtickets zoekt. Ik houd Niall tegen als ik het bewijs heb gevonden, verbaasd blijft hij staan, bang om het moment te verpesten blijft hij stil. Ik pak zijn hand vast en vouw hem open, het aankoopbewijs van de tickets leg ik klein opgevouwen in zijn hand. Ik sluit zijn hand door een voor een zijn vingers naar zijn handpalm te sluiten. Nog steeds even verbaasd kijkt hij me aan, ik kijk hem terug aan. Met het eerste woordje van deze avond verbreek ik de stilte. "Strakjes" fluister ik waarop hij knikt. Zijn hand sluit zich stevig als vuist om het papiertje voor hij zijn arm weer om mijn middel sluit.

Met een kus op mijn voorhoofd laat hij weten dat hij blij is met het gene wat ik hem heb gegeven, ook al heeft hij geen idee. Samen lopen we verder over het verlichte bospad, een avond als deze heb ik altijd al eens mee willen maken. Bij een klein meertje blijven we stil staan, kleine lichtjes aan de waterkant laat een sprookjes achtig effect achter. Een sprookjes achtig effect die ik mag delen met mijn maatje, mijn beste vriend. Handig pakt hij zijn telefoon uit zijn zak zonder mijn middel los te laten maakt hij foto's van het sprookjesachtige effect. Na een kwartiertje dromend naar het meertje te hebben gekeken lopen we verder, een koude rilling kruipt over mijn rug. Als hij het blijkt te merken slaat hij zijn armen steviger om me heen en geeft me een geruststellende blik, nog geen twee minuten later staan we voor een klein knus restaurantje. Niall duwt de deur voor me open en maakt een gebaar dat ik als eerst naar binnen mag lopen wat ik dan ook zeker doe nadat ik hem een glimlach als bedankje heb gegeven.

Een meid van ongeveer 20 jaar komt naar ons toegelopen, ze wenkt ons met zich mee naar een tafeltje achter ik de hoek. Niall glimlacht dankbaar naar haar en kust haar wang voor ze knipogend weg loopt. Beiden gaan we zitten, hij haalt de cap van zijn hoofd die hij naast zich op het bankje legt, mijn jas leg ik naast me neer voor ik naar mijn vingers kijk die op mijn schoot liggen. Ik hoor wat geschuif en gestommel aan de andere kant en voel uiteindelijk Niall zijn arm om me heen. "Mijn nichtje" fluistert hij vlak bij mijn oor. Ik glimlach om de twee woorden die hij deze avond voor het eerst tegen me zegt, niet zo zeer vanwege de betekenis, maar omdat hij niet bang meer is om de stilte te verpesten. Langzaam kijk ik op, er worden twee bekers warme chocomelk voor ons neergezet, ik heb niet in de gaten gehad dat Niall dat heeft besteld. Mij hoofd ligt tegen zijn schouder. Uit een vakje pakt hij een IPad, nieuwsgierig kijk ik met hem mee, de menu kaart verschijnt op het scherm samen met de al bestelde producten. "Zie je iets lekkers" fluister ik. "Twee lekkere dingen" mompelt hij, ik kijk naar hem op, met een vinger tikt hij op het puntje van mijn neus voor hij terug geconcentreerd naar het scherm staart.

Onwetend haal ik mijn schouders op voor ik terug kijk naar het scherm, ik stop Niall met scrollen en wijs naar een gerecht met een veel betekende naam. Hij mompelt goedkeurend voor hij het twee maal besteld. Mijn handen hebben zich inmiddels om de warme mok gesloten terwijl ik naar de kroonluchters kijk die het plafond versieren. "Babe" fluistert hij waardoor ik mijn aandacht van de sierlijke kroonluchters afhaal en me op hem richt. "Ik houd van je" glimlachend kijk ik hem aan. "Ik ook van jou"

~~~~
To
Be
Continued