Dit is Joy op de foto.
Ik keek naar mijn beeld in de spiegel.
Ik heb Niets: geen emotie op mijn gezicht. Effen kleren met geen beeld of foto erop, niets.
"Joy,we moeten naar school vertrekken, anders komen we nog te laat."
"Ja mama, ik kom er aan!!!" Probeer ik zo vrolijk mogelijk terug te roepen.
Wanneer er andere mensen bij me zijn, tover ik altijd een valse lach op mijn gezicht.
Eigenlijk haat ik iedereen, maar dat toon ik nooit. Niemand weet van niets want als er 1 ding me wel blij kan maken is het: de dood of verdriet bij de mensen. Dus elke keer dat er iemand weent van mijn 'vriendinnen' komen ze naar mij omdat ik 'zo lief ben' maar ik profiteer van hun tranen, het doet me deugd.
Saai einde ik weet het...
Mijn doel is eigenlijk in dit boek te vertellen wat ik soms voel.
Hopelijk vinden jullie het leuk...
COMMENT EN VOTE ???
JE LEEST
LOST?
FantasyLana is de populairste meid van haar school. Wanneer ze klein was had ze 1 vriendin, Astrid. Astrid is overleden en Lana doet haar best om haar te vergeten. Maar toch heeft ze het gevoel dat ze haar nooit zal kunnen vergeten... Ze weet niet waarom m...
