This Is Us (Voltooid)

19

"Diana, wakker worden" zegt Wendy. Waarom is ze er nou altijd? Ik open voorzichtig mijn ogen en kijk om me heen. Wendy staat naast me en kijkt me bezorgd aan. "Je had een nachtmerrie" antwoord ze simpel. Ik kijk van haar weg.

"Het is kwart voor 10" hoor ik haar zeggen. "Ik ga even douchen" zeg ik tegen haar. "Red je het alleen?" vraagt ze. "Ja" mompel ik. Ze gaat me echt niet helpen met douchen. Ik rol met mijn ogen en strompel naar de badkamer.

Ik zet de douche aan en als het warm genoeg is stap ik eronder. De stralen glijden langs mijn lichaam en ik onderdruk een gil als ze in aanraking komen met de wonden op m'n benen.

Na een tijdje zet ik de douche uit. Ik trek een kort broekje en een shirtje aan. Daarna loop ik weer de kamer in en ga op bed zitten.

10 minuten daarna komen Jayden, Lilly en Milo binnen. "Hoe gaat het?" vraagt Lilly en ze wijst naar mijn benen. "Het gaat goed" verzeker ik haar. Eigenlijk heb ik er best veel last van, maar ik laat het niet merken.

Lilly loopt naar de gang en kijkt of er niemand is die ons tegen kan houden. Milo loopt naar de lift en doet hem alvast open.

Als de lift open is en Lilly ons heeft geroepen, lopen Jayden en ik snel de lift in. Lilly schiet achter ons aan en we drukken op het goede knopje. Als we beneden zijn rennen we naar buiten. Milo's auto staat voor de uitgang. "Diana!" Ik draai me om. Shit. Wendy. "Jongens, rennen!" roep ik naar voren. Ik ren zo snel als ik kan achter ze aan. Jayden houd de deur voor me open en ik vlieg de auto in. We laten allemaal een zucht horen.

"Heb je wel een rijbewijs?" vraag ik aan Milo. Hij kijkt me triomfantelijk aan. "Nee" is zijn antwoord. "Milo!" Ik lach naar hem en rol met mijn ogen. "Wat nou als de politie komt?" vraag ik. "Dan hebben we een probleem" zegt hij nonchalant. Ik mompel iets onverstaanbaars en kijk uit het raam.

We rijden de snelweg op. *schiet nou op* zegt Jes. *We kunnen toch niet sneller* zeg ik. *Wat is er dan?* vraag ik erachteraan. Ik krijg geen antwoord meer. Ze negeren me volkomen en beginnen een ander gesprek. Ik zucht.

"Wat is er?" vraag Jayden die naast me zit. "Ze hebben haast" zeg ik tegen hem.  Lilly draait om en kijkt naar me. "Waarom?" vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. Ik heb echt geen idee, ik weet alleen dat het heel dringend is. Ik voel de onrust onder de stemmen. Ik probeer te luisteren naar hun gesprekken, maar ze kiezen zorgvuldig hun woorden zodat ik er niks uit kan opmaken.

Eindelijk zijn we er. We halen onze spullen eruit en rennen over het strand. Binnen 2 minuten zijn we onderwater en we schieten naar Mermadia. Als we er zijn komt Angel gelijk naar ons toe gezwommen. "Het gaat beginnen" zegt ze fluisterend. Ik kijk om me heen. Iedereen is druk bezig met van alles en nog wat. Ik zie een lange rij met allemaal kleine wezens. Angel ziet me kijken. "De kinderen worden in veiligheid gebracht" legt ze uit. Ik knik begrijpend.

Ze geeft ons onze wapens. We weten inmiddels hoe ze werken, want we hebben er weken mee geoefend. Ik en Lilly hebben een ring die keiharde waterstralen schiet en we hebben allebei een mes gekregen. Jayden heeft tientallen messen aan een riem hangen en Milo kan vuurballen schieten met zijn handschoenen. Ik zucht.

De zenuwen gieren door mijn lijf. Gelukkig dat ik geen benen heb anders was ik ter plekke in elkaar gezakt. Opeens begint alles te trillen en er waait een hele harde wind. Ik moet me vastgrijpen aan een boom om niet weg te waaien. Ik hoor verschillende mensen gillen en iedereen is in paniek. Er vliegt een vis rakelings langs me heen. Ik probeer hem vast te pakken, maar ik grijp mis.

Na een tijdje houd de wind op. "Ze vallen ons aan" deelt de koningin mee. De rij met kinderen word in snel tempo naar binnen gebracht. Het 'leger' dat we hebben samengesteld zwemt door de uitgang van de grot.

Lilly, Milo, Jayden en ik zwemmen voorop. Ik laat mijn blik over de omgeving glijden. Ik heb geen idee wat ik kan verwachten. Precies op dat moment zie ik een grote groep aankomen.

We zwemmen met z'n vieren een stukje van onze groep vandaan. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en zie Sander voorop zwemmen. Natuurlijk.

Links en rechts naast ons liggen allemaal rotsen en er zwemmen kleine visjes onder ons door. *Ik ben bang* zegt Mia. *Shut the fuck up* snauw ik naar haar. Ik word er alleen maar zenuwachtiger van.

Ik adem diep in en uit. Je kan dit, je weet wat je doet. Ik zucht. Jayden pakt mijn hand en knijpt erin. Ik kijk hem hopeloos aan terwijl de groep steeds dichterbij komt.

Onze koningin staat achter een boom op de rots waardoor we Mermadia binnen kunnen. Ik kijk achterom. Ze geeft me een bemoedigend knikje.

Als de groep dichtbij genoeg is zegt Jayden: "waarvoor komen jullie?"