He's calling

Hoofdstuk 6

"Mascha?" Roep ik nog een keer. Maar weer geen antwoord. Ik pak de mobiel van Mascha en druk op het knopje 'weigeren'. Ik kijk de kamer rond. Het ruikt hier muf en vies. Een stapel vieze was ligt in de hoek van de kamer en op de wasmachine staat een grote doos waspoeder. Verbaasd vraag ik me af waar Mascha is. Maar dan, een schok gaat door m'n lichaam. Ik schrik van de deur die achter me wordt dichtgetrokken. Met een harde klap is de deur dicht. Ik draai me om en zie dat ik zit opgesloten. Op de achterkant van de deur staat een rood kruis. Twee kruisende rode lijnen die duidelijk getekend zijn met een vinger. Ik negeer het en ren naar de deur, "Is daar iemand?" Ik rammel gehaasd aan de deurklink, maar zonder resultaat. Ik zit opgesloten.

"Haal me hieruit!" Schreeuw ik. Ik zit hier nu al een tijdje en het wordt benauwd. Het filtertje aan de boven de deur zit verstopt en zorgt niet voor zuurstof. Het ruikt hier nu muffer dan eerst. Ik bonk nog een paar keer op de deur. "Ik weet niet wie je bent en wat je van me wil, maar haal me hieruit!" Roep ik boos. Enkele seconde later hoor ik wat boven me. Zachtjes loopt iemand de trap af. Stap voor stap verplaatst het zich boven me door totdat het beneden aankomt. Zwijgend wacht ik af en zet een paar stappen van de deur af. "Lotte?" Hoor ik een zacht stemmetje zeggen. Z'n stem trilt en klinkt voorzichtig, maar ik herken meteen dat het Max is. Meteen ren ik weer naar de deur toe. Ik wil op de deur bonken en schreeuwen om hulp, maar dat doe ik niet. Ik hou me in. Ik wil Max niet bang maken. "Hey Max, ik ben het, Kim." Probeer ik zo kalm mogelijk te zeggen. Ik slik en ga verder met praten. "Ik zit hier opgesloten, kan je me hieruit halen?" Ik wacht op antwoord en klem mn hand gefrustreed om de deurklink. Het blijft stil. "Max ben je daar?" Vraag ik zo rustig mogelijk. Ik krijg geen reactie. "Max?" Mijn stem trilt. "Ben je daar lieverd? Wil je me helpen hieruit te komen?" Maar het blijft stil. Ik hoor alleen m'n eigen adem. Ik tril. Ik ben bang. "Max?" Herhaal ik. "Max?!" Roep ik. "Max! Ik moet hier uit." Ik houd me niet meer in, ik trek het niet meer. Ik bonk op de deur. "Help!" Schreeuw ik. "Haal me eruit!" "Iemand!". "Ik trek het niet meer!" Ik trap tegen de deur aan. Ik bonk met beide vuisten op de deur. Zo hard als ik kan bonk en trap ik op de deur. Maar dan vliegt de deur open. Midden in de deuropening staat Rick. Zn lange bruinen haren bedekken de helft van zn gezicht. Met een grinnekend hoofd staat ie voor me. "Waarom doe je nou zo histerisch." Vraagt hij. Ik vlieg hem in de armen. "Rick, ik ben zo bang." Ik grijp zn shirt vast en druk mijn hoofd verder tegen hem aan terwijl hij zachtjes en geruststellend over mn haar strijkt. "Waarom ben je bang?" Hij laat me los. "Ik was net door iemand opgesloten en ik weet niet door wie." Zegt ik en ik kijk hem aan. "Heb je jezelf niet opgesloten? Want dat is namelijk nogal een actie voor jou." Zegt Rick grinnekend. "Rick dit is niet om te lachen." Zegt ik geïrriteerd. Geïrriteerd om het feit dat hij me niet serieus neemt. Ik kijk om me heen. "Kom me zeg ik." Ik pak zn hand en trek hem mee de woonkamer in. "Ik word al heel de avond gebeld door een onbekend iemand. Net werd er zelfs op het raam geklopt." Zeg ik. "Lotte, rustig, dat was ik." "Dat was jij?" Vraag ik verbaasd. "Je belt me al heel de avond en doet je voor als een enge creep omdat?.." "Nee." Zegt Rick. "Ik klopte op het raam, ik heb je nooit gebeld." "Wie belt me dan?" "Geen idee, misschien een van de jongens." Hij kijkt me diep aan. "Het is gewoon een stomme grap van wat gasten die zich zwaar vervelen." Ik zucht. "Wat doe je eigenlijk hier?" Vraag ik. "Ik kwam Michelle halen." Zegt hij. "Michelle halen?" Vraag ik verbaasd." "Ja ik dacht dat ze hier zou zijn." "Was ze ook, een half uur geleden." Zeg ik. "Ik dacht dat ze naar Tom's feest zou gaan." Ga ik verder. "Ze is daar nooit geweest." Zegt Rick. Verbaasd kijk ik hem aan. "Maar ik moet weer terug, Tom wil me daar weer hebben." "Nee!" Zeg ik snel. "Ga alsjebliefd niet weg, ik heb je nodig." "Lotte luister, geloof me, er is niks of niemand hier. Het is allemaal een grap." Zegt Rick. "Komt goed." Hij geeft me een kus op me wang en loopt dan naar de deur. "Oke dan.." Mompel ik. Ik volg hem naar de deur. "Ik zie je morgen oke?" Zegt hij terwijl hij zich omdraait. Ik knik. "Hij lacht naar me en loopt dan langs het huis de rechter kant op. Ik kijk hem even na en wil dan weer naar binnenlopen, maar mijn ogen blijven hangen bij de oprit aan de linker kant. Naast het grind, in het gras, staat voor mijn auto, de auto van Michelle.