ÖZGÜRLÜKÇÜLER

İLK GÜN

Didem ile Burçe kendilerini bekleyenlerden habersiz sınıfa doğru yürümeye başladılar. 

Didem arkadan adını bağıran bir ses işitti. Bu sesi çok iyi tanıyordu. Arkasını dönüp en yakın arkadaşlarından biri olan fakat 3 aydır görüşemediği Ayçil'e koşarak sarıldı. 

Burçe ''Ege ve Deniz nerede?'' dedi merakını ele veren bir sesle. Ayçil'in ikizi Deniz neredeyse, Ege de oradaydı. 

''Geliyorlar arkadalar. Ayrılamadılar her zamanki gibi'' deyip gözlerini devirdi. Onlarında gelmesiyle sınıfa doğru yürümeye devam ettiler.

İçeri girerlerken Deniz ve Ege sözleşmiş gibi ''Cam kenarığğ'' diye bağırarak hunharca koşmaya başladılar. Diğerleri arkalarından yavaşça içeri girdi. 

Diğerleri sınıfa girdiklerinde ilk önce Deniz ve Ege'nin şok içerisindeki suratlarını fark ettiler. Sonra ise merakla sınıfı incelediler ve hiç görmek istemedikleri o manzarayı gördüler. Okulun en sinir oldukları kızlar bu sınıfta toplanmış birde üzerine HALAY ÇEKİYORLARDI. Cam kenarındaki sıraları da onlar kapmıştı. Ege ve Deniz bakışlarıyla ateş ediyorlardı resmen. Ama hepsi kaderlerine razı olarak mecbur sessizce duvar kenarına yerleştiler. Ne söylerlerse söylesin o kızların saçmalıklarına devam edeceklerini biliyorlardı. Ve o sevmedikleri kızlar kavga çıkartmak için yer ararlardı. Yani onlarla konuşmaları faydasız ve vakit kaybı olurdu.

Sınıfta orta sıranın ortalarında ise yalnız bir kız oturuyor ve kitap okuyordu. Onun bu sınıfta arkadaşı yoktu. O da hep yanında taşıyabileceği dostu, kitabını almıştı yanına. Yalnız kızımız arkasından bir ses işitti. ''Hava çok sıcak değil mi?''  

Yalnız kız ona seslenildiğinden emin olmak için arkasını döndü. Tam arkasında bir yalnız kız daha vardı anlaşılan. ''Aynen'' dedi Yalnız kız. Kendini iyi hissetmiyordu çünkü yakın arkadaşı başka okula nakil olmuştu. İki yalnız kız orada tanıştılar. Ve arkada adının Açelya olduğunu öğrendiği kız ona ''Beren gelsene yanıma otur'' dedi ve Beren kitabıyla beraber Açelyanın yanına oturdu. Birbirleriyle konuşup yabancılıklarını giderdiler. 

Sonraki saatlerde sevilmeyen, sinir olunan kız grubu bir teneffüste yine halay çekmeye başladılar.

Didem onlara dehşetle bakan Beren ve Açelyayı fark etmişti. Ve iyi insanlara benzediklerini düşünüyordu. Didem henüz tanımadığı ama aklına kıvırcık saçlı kız diye kodlağı Berene ''hey'' diye seslendi. Çeşitli çabalamalarla Berenin ilgisini çekmeyi başardı. 

''Sanırım sizde bizim gibi şok içerisindesiniz'' dedi ve Beren ve Açelaya'ya gülümsedi. Berenin ona dönmesiyle çekik gözlerini fark etti. Didem çekik gözlü insanlara bayılırdı. 

''Evet öyle Açelya ile beraber bu işkencenin bir an önce bitmesini diliyorduk'' dedi. Didem Berenin yanındaki tatlı kızın adını öğrenmiş oldu. ''Ben Didem'' diyerek elini Berene doğru uzattı. Beren de elini uzattı ''Ben de Beren'' dedi ve tanıştılar. Kapının kapanma sesiyle herkes kapıya doğru döndü. Hoca gelmişti. Gelen hocayı neredeyse bütün sınıf tanıyordu çünkü okulda ''çaymen'' olarak tanınan İngilizce öğretmeniydi. Çok rahat olan hoca ilk gün diyerek onları serbest bıraktı. Fırsattan istifade konuşmaya devam ettiler. O sırada biri kapıyı tıklattı ve içeri girdi. Didem,Burçe,Deniz,Ege ve Ayçil geleni tanıyordu. Bu Burçenin sevgilisi Enesti.

Didem ile Burçe hüzünlü bir bakışma yaşadılar ve Burçe Enesin yanına oturmaya gitti. Ayçil de Didemin yanına geçti ve zil çaldı.  

Teneffüste kızlar bahçedeki çardağa geçtiler. Gıcık oldukları kız grubu, erkekler ve bir kaç kız daha hariç tüm sınıf toplanmıştı. Sınıflarında sadece 6 erkek vardı. Ama burası kız meslek değil Anadolu lisesiydi.

''Bu kızlarla tüm sene boyunca nasıl idare edeceğiz?'' sessizliği bozan Açelyaydı. 

''Umurumda değiller bize bulaşmadıkları sürece bizde onlara bulaşmayız'' diye cevap verdi Didem. 

O çardakta herkes o gün birbirleriyle konuşup tanıştı. Ve ardından whatsapp grubu kurdular. Zilin çalmasıyla beraber oflaya puflaya sınıfa doğru gitmeye başladılar.

Onlar için bu sene zor ama bir o kadar da keyifli geçeceğe benziyordu.