Üzülüyorum.
Şah damarıma kadar hissediyorum yokluğunun bırakmış olduğu o kırgın yanlızlığımı.
Bilmezsin sen beni,
Sevmeye başladığımda seni
Yazarım sayfalar dolusu
Ağlarım.
Bir daha çıkmam hiç odamdan
Ama vazgeçmem de senden,
Fon'da Neşet Ertaş çalar
Elimle eski püskü bir kalem
Seni düşünürüm.
Ama yine de sen gelene kadar
Bakmam arkama
Susarım,
Ama yine de konuşmam sen seslenene kadar
Eski püskü, sakalları kirli, saçları darmadağın bir adam olurum
Ama yalnızca seni sevebilirim,
Ben sadece seni sevebilirim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnızlığın Kıyısında
PoetryBana sensizliğin romanını yazmamı söylediler yazdıkça bomboş sayfalarla dolu bir kitap çıktı karşıma hangi sayfasını çevirsem sensizlik hangi sayfadan çevirsem yalnızlık...
