The Asshole Mafia Boss and the OB-gyn Bitch

Chapter 18: So close to...

"Kare wa anata no ushironi arimasu."

Yeah, that's right. I'm right behind you, AD.

~ ~ ~

"'Wag kang magmukmok mo diyan. Ikaw mismo ang sumayang sa pagkakataon kanina."

Napabuntong-hininga ako at tinanggap ang bote ng alak na inabot niya. "You know I can't just show myself to her like this."

Nginisihan ako ni Neiji -- ang kanang kamay ko at ang kasalukuyang namamahala sa lahat ng naiwan dito. Sumandal ako sa upuan ko at sandaling ipinikit ang mga mata ko. God knew how much I wanted to run to her and pull her into my embrace again. Just like months ago when they we're in Palawan.

"You've been waiting for this for almost three years now."

Alam ko 'yun. Alam na alam ko. Inayos ko ulit ang upo ko at nagpakawala na naman ng malalim na buntong-hininga. "I miss her."

"Then go to her and be a man."

Nobody in my family has been informed that I'm already here. Ayokong malaman nila nang hindi nalalaman ni AD. Damn it. Just saying her name makes it worse. I miss her so bad.

For almost three years without her was hell. Ito ang naging unang magkakataon na makita ko ulit siya ng ganoon kalapit. Ginawa at tinapos ko na ang lahat ng dapat kong tapusin. Nasunod ko na ang kasunduan kaya naman wala ng makakapigil na makita ko siya ngayon. But fuck, this is the hardest in everything I've done -- ang magpigil na lapitan siya.

Nagawa ko na noong lumabag sa kasunduan. Iyon ang araw na nalaman kong may seminar sila sa Palawan. That was my lowest point and I risked my life just to see her. Hindi ko man nagawa ng malapitan, nagawa ko naman kahit na nakatingin lang ako sa malayo. That resulted to more months with that damn old woman in the hell country. Hindi ko tuloy alam kung tama ba ang ginawa ko.

Nauwi lang din ako sa pagbalik sa hotel kung saan ako ngayon tumutuloy. Hindi ako babalik hangga't hindi ko siya nakakausap muna ng maayos. Gustong-gusto ko na siyang lapitan kanina pero ni hindi ko magawa.

"Putangina, Francis, sa tingin mo tatanggapin ka na lang niya nang ganoon kadali?"

Para na akong tangang kinakausap ang sarili ko. Nakagago na 'to.

Nang makapasok ako sa hotel room ko ay hindi na ako nag-abalang magpalit. Ibinagsak ko na ang sarili ko sa kama at pumikit. Pagod na pagod na ako pero hindi naman ako makatulog.

She still demands everything she wants. Tea is still her thing. Her features were the same but only that they did mature. Ni hindi ko alam na may igaganda pa pala siya. She's been beautiful since then but she's more stunning today.

It will take more than my self-control to not hug her to death when I see her again.

~ ~ ~

"S-Sir, a-akala ko po kasi hindi niyo na kami babalikan. A-Akala p-po namin pinaubaya niyo na kami kay Neiji!"

Natawa na lang ako at tinapiktapik ang huli kong apprentice bago ako umalis. Siya ang isa sa mga bodyguards ko noon. Binatang-binata na siya ngayon at ang laki ng pinagbago. Mukhang maganda ang ginawa ni Neiji sa kanya.

Kahit na sinabi kong ayos lang ay hindi pa rin sila nagpapigil na maghanda ng ganito. They prepared a small party. Pa-welcome party naman daw nila para sa'kin.

Laging may report si Neiji tungkol sa mga pagbabago at balita dito. Kaya naman hindi na ako nagulat na halos hindi ko na makilala ang ilan sa kanila. Pati ang lugar na 'to ay may mga pinagbago na rin.

Pagkatapos doon ay nagpunta naman kami ni Neiji sa mga casino. Marami na ring pagbabago pero wala namang problema sa pamamalakad.

That old woman did kept her part of the deal after all.