Bad

Hoofdstuk 54

Harry gaat naast me op het bed zitten. Hij haalt zijn telefoon uit zijn broekzak. 'Ik zoek het cafeetje op. Misschien staat erbij waar het is en kunnen we Niall gaan zoeken'

'Dat is een perfect idee!' Ik kijk mee op zijn scherm.

'Dit is het. Café 'EarlyBird'. Wat een stomme naam' Bromt hij. Hij frons zijn wenkbrauwen.

'Weet je het zeker?'

'Jup. We gaan'

'Wat, nu!?'

'Natuurlijk, tenzij je niet mee wilt. Ik denk gewoon dat Niall eerder meekomt als jij er bent'

Ik knik. 'Ik ga mee'

'We gaan zonder de rest, ze mogen niet weten dat Niall in het nieuws is geweest.'

'Prima, we gaan nu zodat ik op tijd terug ben'

'Weet je zeker dat dit het café is?'

'Ja dat staat er boven. Ik parkeer mijn auto, we gaan naar binnen' Hij rijd de auto de parkeerplaats op.

Het ziet er verlaten uit. Er staat maar één andere auto op de parkeerplaats.

'Wacht eens even' Hij klikt zijn gordel los en springt uit de auto. Hij loopt naar de range Rover die parkeert staat aan de andere kant. Hij staart in het raam.

Hij komt terug en opent mijn deur. Ik kijk hem vragen aan. 'Niall's auto'

'Dat meen je niet! Hij is misschien nog binnen' Ik stap uit de auto en volg Harry het cafeetje in.

Als de deur open gaat klinkt er een belletje. Het is er niet druk, twee mannen zitten achter de gok apparaten en er zit een vrouw aan de bar. De eigenares, lijkt me.

Harry loopt naar haar toe en tikt op haar schouder. 'Mevrouw, mag ik u iets vragen?'

Ik Giechel in mijn sjaal, ik vind het zo schattig als Harry beleefd is tegen volwassenen.

'Natuurlijk, schat' Ze draait zich om.

'Is hier een jongen geweest, blond haar. Blauwe ogen, Niall?'

'Ja die ken ik. Hij heeft mijn gebouwd en mijn zoon een klap gegeven. Kennen jullie hem misschien?' Ze haalt haar wenkbrauw op.

'Uhm..' Harry gaat met zijn hand over zijn kin.

'Als jullie hem kennen moeten jullie naar de politie, hoor. Ze zoeken hem'

'We kennen hem niet.' Liegt Harry.

'Hmm..' Ze steekt een sigaret op en neemt een hijs. 'Hij is gevlucht door de achterdeur.'

Harry knikt en pakt mijn hand. Hij trekt me mee naar buiten. 'Hij is hier niet. Hij is gevlucht' Hij knijpt zachtjes in mijn hand. Ik glimlach naar hem.

'We vinden hem wel'

'Hij wil vast niet gevonden worden. Ik heb het echt verpest, hè?'

'Ik weet het niet. Misschien had je minder op hem in moeten praten'

'Het was een grap.. Waarom is hij zo.. '

'Gevoelig?'

'Gevoelig? het is een jongen, Jessica! Mannelijke mannen zijn niet gevoelig' grinnikt hij.

'Jij bent gevoelig'

Zijn mond valt open. 'Ik ben niet gevoelig!'

Ik barst in lachen uit en loop naar hem toe om hem een speels duwtje te geven. Hij grijpt mijn arm en trekt me tegen zich aan.

'Sukkel' grinnikt hij. Hij drukt een kus op mijn lippen.

Hij draait om. 'Klim op mijn rug we gaan de straten bekijken vanaf bovenaf'

'Dat is geen goed idee, dadelijk ziet iemand je'

Zuchtend draait hij om. 'Okee, dan nemen we de auto.. Mensen'

'Ha ha' Ik slenter naar de auto met een lachende Harry achter me aan.