In The Name Of Love(1shot)

Chapter 5

Yael's Pov

Umalis ako ng bahay kahit medyo iika ika pa ako maglakad,inisip ko kc ung nangyare,matagal ko ng alam na hindi kami tunay na magkapatid ni MerryRose.Grade one ako ng dumAting siya sa bahay,kitang kita ko sa mga mata ng mga magulang ko ang walng pagsidlang tuwa,matagal na kasing gustong magkaanak ng babae nila mama kaso hindi pwede,hindi ko din alam kong bakit.

Kaya daw nong makita nila si MerryRose,hindi na sila nag atubili na kunin siya,nagseselos nga ako,dahil simula ng dumating sya sa bahay,ung atensyon nila mama at papa,napunta sa kanya na dapat sana ay saakin. At dahil naawa din ako sa kanya,tinanggap ko na din siya bilang kapatid ko.

Habang lumalaki sya, lagi kaming magkasama,minsan nga ako ang nagbabantay sa kanya pag wala ang yaya,.

Tapos pagbalik ko ng bahay namin,hinanap ko siya dahil gusto kp siyang kausapin para manlang mabawasan ang galit na nararamdaman niya,,kinatok ko ang kwarto niya kaso walang sumasagot,ah siguro tulog pa siya,ipinaghanda ko siya ng pagkain,at agad na hinatid ko sa kwarto nya,kumatok ako ulit,pipihitin ko sana ang doornkob ng pinto kaso bukas pala,pagtingin ko sa kwarto niya ng makapasok na ako,wala siya,tiningnan ko sa cr,wala din,ah baka sa kabinet,kasya sya jan,maliit lang naman sya eh,pwede nga siya ihanay kay mahal at mora hahaha..Binuksan ko ang kabinet,ngunit laking gulat ko ng makita kong wala na yung mga damit nya doob,lahay ng gamit niya wala,dalidali akong lumabas ng kwarto at agad na tinanong ang kasama namin sa bahay kong napansin ba niya si MerryRose na lumabas, ang sabi nakita daw niya na lumabas, kasama ang tunay na ina,"eh manang naman bakit hindi nyo agad sinabi sakin kanina,pinatagal mo pa"galit na sabi ko sa kanya,sabay hugot bg cellphone at agad kong tinawagan ang papa at mama pata ipaalan ang nagyare.

Nang malaman nilang umalis si MerryRose,agad silang umuwi,si mama umiiyak dahil dinaramdam niya ang pag alis ni MerryRose,maski si papa ganun din.Maski ako dismayado din mga nangyayRe,sana hindi nya na lang nalaman ang totoo,siguro nagawa niya lang yun dAhil sa sakit  at galit na nararamdaman niya ngayon.Ang batabata pa niya para pagdaanan ang lahat ng ito,matagal ko ng alam kaso mas pinili ko na wag sabihin dahil ayoko na masaktan siya at ayokong pangunahan ang mga magulang ko.Oo matapang siyang bata,pero alam ko na pag nalaman niya ang katotohanan tungkol sa pagkatao niya,hindi niya magagamit ang katapangan niya,masakit para sakin ang pag alis niya,iniisip kk nga wala ng magtatanggol sa akin sa mga taong magtatangkang manakit sa  kin,dahil wala na siya.

Lumipas ang mga araw si mama iyak pa din ng iyak,si papa naman binubuhos na lang sa traBaho ang oras para kahit papaano eh makalimutan niya at ako tinangka kong hanapin siya kaso hindi ko mahanap,paano ko  nga ba siya mahahanap eh hindi naman eto isang bahay na mahahaloghog mo sa loob ng isang oras para makita ang hinahanP mo,malaki ang maynila,kulang ang isang araw para mahanap ko siya.Habang nasa hapag kami ng pagkain,napagkasunduan namin nila papa at mama na mang ibang bansa na lang para makalimutan lang ang nangyare,agad akong tumawag sa sa kakilala namin na nagtatrabaho sa airport,nagpabook na ako ng ticket at sa katApusan ng buwan ang alis namin.

Si papa galing trabAho,pagdAting na pagdating niya sa bahay,naabutan niya kaming nag uusap ni mama at nanunuod ng balita,nadako ang tingin ni papa sa balita sa tv,ng makita ko ang expression ng mukha niya akala mo nakakita siya ng isang multo,at naramramdaman ko ang takot sa mukha niya.Matapos ang balitang yon eh agad niya kaming inuyusan ni mama na mag empakena at aalis  na daw kami  ngayon"teka pa bakit ngayon agad eh sa katapusan pa ng buwan ang alis natin at isa pa hindi pa natin nahahanap at nakakausap si MerryRose"reklamo ko kay papa"sundin nyo na lang ang dinasabi ko,kailangan natin makaalis ngayon din"nataTarantang saad ni papa,uisipin mo talagang may ginawa siyang masama or may tinayakbuhan siyang problema.

Pagkaayos namin ng mga gamit nag tungo na kami sa airport,bumili ng bagong ticket,mabuti na lang at may available pa.hinabol namin ang huling flight.

Nasa amerika na kami ngayon,iniisip ko si MerryRose,pagnalaman niya na umalis kami ng pilipinas,iisipin nya talaga na bukod sa ampon siya tuluyan na din siyang kalimutan.Bahala na,simula ngayon kakalimutan ko na diya,dito na kami titita at dito na din ako magtatapos ng pag aaral,

Bago ako sa school,walang masyadong kilala,binubully ako ng mga estudyante ng school na to,kulang na lang magsumiksik ako da may basurahan para tigilan nila ako ng biglang may isang magandang babae na pinag sisita sila at ayon napaalis niya,at ng makaalis na pinalabas niya ako sa pinagtataguan ko,unang kita ko pa lang sa kanya naaalala ko di MerryRose,may pagkamorena din ang dating niya,.Dahil sa pagligtas niya sakin,niyaya ko siyang magkape sa may pinakamalapit na coffee shop malapit sa school,bilang pagpasalamat na din sa kanya,"Hi i'mYael Lopez,im Natalie Quit ,nice to meet you and thankyou for saving me"bungad naming dalawa.Usap lang kami ng usap hanggang sa malaman kong half pinay pala siya,masya ako ng malaman ko yon, nanay niya pala tagA pampanga yung tatay naman niya taga LA.,oh diba.Sa tuwing pumapasok ako siya ang lagi kong kasama,matapang din siya,ako matangkad nga kaso hindi naman nagamit ang katangkaran ko dahil duwag akong tao,mas matapang pa nga sakin ang daga eh...Magkasama kami pag gumagawa ng project,iisa lang din ang course namin as I.T.,masarap siyang kasama,at dahil doon unti unti kong nakakalimutan siya hanggang sa isang araw niligawan ko siya na agad naman iya akong sinagot.Pinakilala ko sya kila mama at papa,at nagustuhan naman nila siya.

Si mama at papa hindi na nila kaya ang lamig dito kaua nanan napagpasyahan namin na umuwe na ng  pilipinas,tamang tama din mag oopen ang bagong branch ng Heart Cafe,Pinauna akong pinauwe nila mama at papa parA maadikaso ang branc dito,pumayag na lang ako,niyayaya ko si natale na sumama sa akin kaso susunod na lang dW siya,may asikasuhin lang daw,kaya akk na lang ang umuwe nag isa.

Finally,after six years nakauwe din ng pilipinas,matagal na panahon na akong nawala sa pilipinas,pero napansin ko ung airport wala pa ding pinagbago,president lang yata ang nagbago dito.Agad akong umuwi ng bahay,at pumunta din agad sa opening ng Cafe  .....

Matapos ang opening umuwe din agad ako,kc hindi pa ako nagpapahinga,antok din ako,nakalimutan ko na nga ang mga papeles sa cafe na dapat sana ay pepermahan ko,kaya naman tenext ko agad ang manager ng cafe na ipadala na lang sa bahay .