Dotykiem Serca

ROZDZIAŁ 2.2

— I co? Co powiedział? Dał ci coś od gorączki? — Nathan wpadł do pokoju, zatrzasnął za sobą drzwi i zasypał mnie pytaniami.

+

— Podejrzewa WZW typu A. Pobrał mi krew. Jutro wszystko się wyjaśni — opowiedziałam.

+

— Żartujesz? — zastygł w bezruchu. — A szczepienia? Nie miałaś?

+

— Miałam — mruknęłam. Zdziwił się zupełnie jak ja jeszcze chwilę temu. — Podaj mi leki — wskazałam na biurko, na którym lekarz zostawił kilka paczek tabletek. Nathan zrobił to, o co prosiłam. — A gdzie Daniel? — spytałam. Sądziłam, że poczekają we dwójkę, a ja przy okazji zdołam podziękować muzykowi i więcej nie będę musiała z nim rozmawiać.

+

— Poszedł do swojego pokoju. Mówił coś, że pada na twarz i chce się zdrzemnąć. Przyjechał tutaj prosto z lotniska — wyjaśnił. — Za czterdzieści minut ma być na stołówce. Za długo to on sobie nie pośpi.

+

— Niech się przyzwyczaja — zabrzmiało oschlej, niż miało. Nathan uniósł brwi w zdziwieniu. — On chyba sądzi, że przyjechał tutaj na wakacje — dodałam, śledząc wzrokiem treści na opakowaniach.

+

— To znaczy? — podchwycił temat.

+

— Och... Po prostu tak czuję. Nie wydaje mi się, aby jego obecność w tym miejscu wynikała z dobroci serca. Może chciał przez to poprawić swój pijar — nie wchodziłam w szczegóły. — Coś mi w nim nie pasuje.

+

— Wydaje się w porządku — stanął w jego obronie. Wyjął mi z rąk aluminiowy listek, dostrzegając moje nieudolne próby wydostania z niego tabletki. Wyręczył mnie w tym i podał butelkę wody.

+

— Dzięki... — mruknęłam i zażyłam lekarstwo od gorączki.

+

— Rozmawiałem z Marrie — ogłosił, na co zakrztusiłam się wodą.

+

— Po co? — zakasłałam. Dyrektor fundacji miała inne, ważniejsze sprawy na głowie. Nathan niepotrzebnie dokładał jej zmartwień.

+

— Bo powinna wiedzieć, że jest z tobą gorzej, niż zakładano, a lekarz, z którym ma podpisany kontrakt, jest do dupy, bo nic wczoraj nie wskórał — wytłumaczył się. — Odwiedzi cię wieczorem.

+

— Niech będzie — nie miałam sił na spory.

+

Położyłam się.

+

— Mam cię zastąpić przez kilka dni, a później się zobaczy — ogłosił, co między sobą ustalili.

+

— Przekaż dzieciom, że kiedy tylko poczuję się lepiej, to zabiorę ich na plażę i popuszczamy razem latawiec — poprosiłam. To było ich ulubione zajęcie i chciałam wynagrodzić im w ten sposób moją chwilową niedyspozycję.

+

— Dobrze. Powiem im — uniosłam kąciki ust. — Przynieść ci coś do jedzenia? — uśmiech zniknął tak szybko, jak się pojawił.

+

— Nie — zaprzeczyłam. — Nie chcę na razie nawet o nim słyszeć.

+

— Okej. Wpadnę później z obiadem — wskazałam na drzwi, wprawiając tym przyjaciela w śmiech. — Odpoczywaj — zostawił mnie samą.

+

Zasnęłam niemalże od razu.

+

Obudził mnie gwar rozmów dobiegający z zewnątrz. Okna nie były zbyt szczelne. Nie musiałam patrzeć na godzinę, by wiedzieć, że właśnie wybiło południe i nastała pora obiadowa. Dzieci przemierzały niewielki dziedziniec w drodze na stołówkę. Ich głośne śmiechy i beztroskie rozmowy wywołały szczery uśmiech na mojej twarzy.

+

Lada moment miał odwiedzić mnie Nathan z zapowiadanym wcześniej obiadem, którego wiedziałam, że nie zdołam zjeść w dużych ilościach. Najchętniej odpuściłabym posiłek, ale odczuwałam już doskwierający głód. Podniosłam się powoli do siadu. Swoje odbicie w lustrze skłoniło mnie do wzięcia prysznica. Wyglądałam naprawdę tragicznie i było mi z tym źle – splątane i przetłuszczone u nasady włosy domagały się mycia, przesuszona skóra kremu, a przepocona i wygnieciona piżama zmiany. Choć byłam słaba, musiałam doprowadzić się do porządku.

+

Wzięłam ze sobą potrzebne rzeczy i udałam się do łaźni. Stanęłam przed lustrem i powolnymi pociągnięciami szczotki zaczęłam rozczesywać włosy. Ociągałam się też przy innych czynnościach pielęgnacji. Długo zwlekałam z udaniem się pod strumień wody, bo wiedziałam, że jej ciśnienie będzie bardzo słabe przez to, że ktoś inny brał już prysznic w jednej z dwóch kabin.

+

Nieco zirytowana dłużącym się oczekiwaniem postanowiłam w końcu się rozebrać i umyć. Zajęłam wolną kabinę, którą od drugiej oddzielała wyłącznie wodoodporna zasłona z nadrukiem w delfiny, po czym odkręciłam wodę. Rurki zatrzeszczały charakterystycznie, a ze słuchawki w pierwszej kolejności wypadły grudki osadzonego w niej kamienia. Skrzywiłam się na ten widok, po czym skierowałam natrysk na włosy, zamierzając zająć się nimi w pierwszej kolejności.

+

Szampon wypadł mi z rąk, kiedy usłyszałam podśpiewywanie, dobiegające zza zasłony. Nie byłoby w tym nic zaskakującego, gdyby nie to, że głos należał do mężczyzny. Od razu zastawiłam wodę i sięgnęłam po ręcznik, przewiązując go w biuście.

+

Wyszłam z kabiny.

+

— Mógłbyś mi wyjaśnić, co do cholery robisz w damskiej łaźni? — wysiliłam się na głośniejszy ton, kierując słowa do Daniela.

+

Wystawił głowę zza zasłony, mierząc mnie wzrokiem z głupim uśmieszkiem przyklejonym do twarzy. Jednym ruchem przeczesał palcami włosy do tyłu, przez co wyglądał znacznie korzystniej. Krople wody z jego jak i mojego ciała skapywały na podłogę, przerywając tym ciszę między nami.

+

— Myślałem, że to wspólne pomieszczenie — odparł. Przewróciłam oczami na obojętność w tonie jego głosu.

+

— Następnym razem wysil się i pomyśl bardziej — poradziłam, na co się roześmiał. — I wychodź już. Przez ciebie mam słabe ciśnienie wody — narzekałam.

+

— Zawsze możemy wziąć prysznic wspólnie — rozszerzyłam oczy, kiedy odsunął na trochę zasłonę, robiąc mi miejsce. W oczy rzuciły mi się pojedyncze tatuaże na jego boku. Od razu odwróciłam wzrok i oblałam się rumieńcem. — Tylko nie mów, że żyjecie tutaj w celibacie — zakpił.

+

— Jak ty mnie denerwujesz — oznajmiłam, chcąc jak najszybciej znaleźć się poza zasięgiem jego oczu. Weszłam z powrotem do kabiny, ale odczuwałam niedosyt po tej krótkiej wymianie zdań. Musiałam mu się należycie odwdzięczyć. — Śpiewałeś kawałek Eda Sheerana? — dopytałam, nawiązując do jego wcześniejszego mini koncertu pod prysznicem.

+

— Tak — potwierdził. — Dive.

+

— Bez autotune nie brzmisz już tak dobrze — odgryzłam się zadowolona z siebie.

+

W niewielkim pomieszczeniu wybrzmiał głośny i zaraźliwy śmiech. Nie byłam w stanie powstrzymać cisnącego mi się na usta uśmiechu. Bawiła mnie ta sytuacja, choć była niezwykle dziecinna.

+

— Zobaczymy, na co ciebie stać i jak wysokie dźwięki zdołasz uzyskać — zmarszczyłam brwi, nie mając pojęcia, co miał przez to na myśli.

+

Wyczekiwałam rozwinięcia przez niego wypowiedzi, stojąc bez ruchu. Nagle zza zasłony wyłoniła się jego ręka, w której trzymał słuchawkę od prysznica skierowaną w moją stronę.

+

— Co ty... — nie dał mi dokończyć. Odkręcił zawór, a lodowaty strumień wody zetknął się z moim nagrzanym ciałem.

+

Zaczęłam piszczeć, wystawiając przed siebie ręce, by w jak największym stopniu osłonić się przed kontaktem z zimną wodą.

+

— G6!... E6!... D6! — nabijał się. Oplotłam dłoń wokół jego nadgarstka, aby drugą zasłonić słuchawkę. Woda trysnęła mi w oczy. Pisnęłam. — A6! — pokręciłam głową z dezaprobatą rozbawiona jego poczynaniami.

+

— Już wystarczy. Przestań — posłusznie zakręcił kurek. Przetarłam oczy i zakasłałam.

+

Odczuwałam ogarniające mnie zimno i wiedziałam już, że ta niewinna zabawa będzie miała swoje konsekwencje i odbije się na moim już podupadłym zdrowiu.

+

— Wszystko okej? — spytał z wyraźną troską.

+

— Tak. Po prostu jest mi teraz zimno — skierowałam strumień słuchawki na ścianę, do której była przytwierdzona, by nie narażać się na ponowny kontakt z lodowatą wodą. Niecierpliwiłam się w oczekiwaniu, aż ta się nagrzeje i będę mogła kontynuować prysznic.

+

Stałam przepasana mokrym ręcznikiem w kabinie, co chwilę podkładając dłoń pod natrysk. Cała wręcz dygotałam z odczuwanego zimna.

+

— Nie wierzę — zaskomlałam żałośnie. Chciało mi się płakać. — Wypuściłeś całą ciepłą wodę — zarzuciłam Danielowi, wychodząc jak na złość na równo z nim z kabiny. Był na wpół nagi. Bawełniany materiał okalał jego pas. Objął mnie przepraszającym spojrzeniem. — Nie mam nawet suchego ręcznika — walczyłam sama ze sobą, aby nie gapić się na jego umięśniony tors, ale oczy same kierowały się w to miejsce. Przygryzłam wnętrze policzka, próbując się opanować.

+

Zrobił krok w moją stronę. Spojrzałam mu prosto w oczy. Ich szara barwa powalała. Zahipnotyzował mnie nimi na tyle, że ani myślałam odrywać od nich wzroku.

+

— Wymienimy się — ułożyłam usta w wąską linię, kiedy zorientowałam się, że jego ręcznik, który dotychczas zakrywał jego intymne miejsca, trzymał właśnie w uniesionej ręce. Stał przede mną kompletnie nagi. Twarz pokryła mi się w rubinie, a policzki zapiekły.

+

Rozbawiona odchyliłam głowę, zamykając przy tym oczy. Daniel oplótł mnie dokładnie suchą tkaniną, co skłoniło mnie do wyjęcia spod niej mokrego ręcznika, wręczając go mężczyźnie na ślepo.

+

Kiedy skrócił dystans między nami do niemalże minimum i niespodziewanie potarł dłońmi o moje ramiona okryte bawełnianym materiałem, by dać mi zapewne namiastkę ciepła, odczułam to znacznie intensywniej — uderzeniem gorąca.

+

— Lepiej? — spytał, przyglądając mi się uważnie. Spojrzeniem wiercił w mojej twarzy dziurę, a ja starałam się udawać, że jest mi to kompletnie obojętne.

+

     — Lepiej — potwierdziłam i jako pierwsza przerwałam kontakt wzrokowy, po czym odsunęłam się na krok.

+