Mary's Sweet Revenge [Book2 of Virgin Mary]

SWEET REVENGE》9

Warning: This chapter contains violence, and censored profanity, this may not be suitable for young readers. Parental guidance is advised.

KABANATA 9: She's back

Matteo Point of View...

Nagmamaneho ako ngayon patungo sa resto na pinag-usapan namin. Ms. Marylyn Alemania Montano!? I don't even know whose these person, I've never see her photos under here company profile. For what? Bakit wala syang larawan sa company profile niya. Kahit ni isa ay wala akong mahagilap na larawan niya. I already searched her company, and damn! She's rich, and gaunt. She have hotel and restaurant in State, that is damn fucking powerful. Pero bakit pa sya magpapatayo ng shop dito sa Manila? What her motive? I don't know and I hope this is not scam. Damn...Matteo, akala ko ba ay hindi ka tumatanggap ng ganitong reguest, lalo na sa lahat ay shop lang ang ipapatayo niya. It's really hurt you're ego, Matteo. But I don't know whats running on my mind. I just want to see that Marylyn Montano, kong hindi sya si Mary na matagal ko ng hinahanap ay wala na akong oras para makipag-usap sa kanya.

Napahawak ako ng mahigpit sa manebela. Nagugulohan na ako, and I want to keep calm and relax. Listen, Matteo. These is not Mary and I assure you that. Naipilig ko ang utak ko at nagpatuloy sa pagmamaneho.

Nang makarating ako sa resto na sinabi niya ay bigla akong kinabahan.

I don't know what kind of feeling im on it, now. I'm awfully good in playing girls, with confident. But this time? I feel nervous. I'm awfully good in playing girls feeling, safe and good at all without taking a risks. But now? I feel shaking. In otherwise, I'm good to good and bad when it comes to bed. Pathetic!

I sighed.

Inayos ko ang kilos ko bago pumasok sa loob ng restaurant. Nakapamulsa ang isa kong kamay, while my other hand untied my necktie. They all great me gracefully. Good morning? What is good in this morning, in fact Im not good mood as of now.

Napagdesyonan kong umupo malapit sa glass wall. I think this is the perfect place to discuss about her needs innovation.

Kanina pa ako balikwasa dahil sa bilis ng tibok ng puso ko. Panay tingin ko saking relo dahil isang minuto na ang dumaan subalit hindi pa sya dumadating. Am I crazy to wait that woman? Or I'm just expecting that the woman I am waiting for now, is the woman I seeking for how many years.

Tinignan ko ulit ang relo ko. Fuck! Dalawang minuto na ang dumaan, wala parin sya? This is must be crazy. I'm just wasting my time here. It's scam. How stupid I am to be here with nothing. Napapikit ako sa galit. Mas nauna pa akong nakarating sa kanya dito, and where is she now. I don't need her excuses.

"Excuse me, Sir." Bumalik ang diwa ko. Inangat ko ang ulo ko at tumambad sakin ang lalaking dinning boy. "We are working to bring new desert to our menu, Sir. Baka po gusto nyong tikman ang bagong specialty ng restaurant namin." Inilahad niya sakin ang menu. Tinanggap ko 'yon. Tinignan ko 'yon. "Haven't you eaten, Sir?" I stopped and thought in my head. Is that a question? What kind of restaurant is this. Kulang sila ng orientation.

"Nope, I am just here for the hell of it," Padabog kong sagot rason kong bakit sya napayuko.

"I'm sorry, Sir." Paumanhin nito. Sinulyapan ko sya na may awtoridad na titig.

Mariin akong napapikit. I'm to rush.

"It's ok I'll ask if I have too, you can go young boy." Sagot ko. Iminuswetra ko ang pag-alis niya. Nag-paalam ito na may takot sa mukha. Napasandal ako sa backrest ng upoan.

Where the hell is that woman.

I just stared my phone eventually. Disbelief, I'am very sorry for what I've said, dinning boy. I know about audacity word, and beside some people now a days won't used that, Audicity. Learn to treat everyone as eguals. Nadala lang ako sa galit kanina, and I'm very sorry for that.

"Excuse me, are you Matteo Vion Edelbario?" Mabilis akong napatayo sa kinauupoan ko. Tumambad sakin ang isang babae na naka eye glasses. Kumunot ang noo ko. Bakit nga ba ako natataranta?

"Yes, I am. Who are you?" Ma awtoridad kong tono. If these is Marylyn Montano!? I want to make up this end.

She's smiled widely.

"Hello sir, I'm the secretary of Marylyn Montano. I'm here to----"

"Stop," Giit ko. Humalukip-kip ito sa takot. "Where the hell is your boss? Did you ever know what time is it? You're late, Miss. The meeting lasted in 10am, but suddenly you miss it up." Galit kong tono. Nag-kaumbabaga ang kilos nito. "So are you gonna standing there?" Ulit ko. Damn! Kanina pa ako nagagalit. "I'm out of this," Aakmang aalis ako ng hinarangan niya ako. She scattered her two hands.

"Sir, I'm sorry if im late. Kaya po ako napa rito dahil nag-papasabi po sakin si ma'am Mary na ma li'late sya ng kaunti. May pinuntahan pa po kasi syang importante. But sir, she will be here for an hour." Eksplenasyon nito kaya natawa ako.

"Hour? Kanina pa ako naghihintay dito, tapos maghihintay ulit ako ng isang oras!? I have an important things to do, but I cancel it all just because of this fucking meeting." Tinalikuran ko ulit sya ngunit hinarangan niya ako.

"Sir sigurado po akong papunta na dito si ma'am, Mary." Eksplenasyon niya. Naikuyom ko ang aking kamao. I really feel my anger now. Lahat ng pag-mumura ay nasabi ko na saking isipan.

"Stop your vomited virbal nonsense, excuses. I have to go, so please get away." Tinalikuran ko sya agad. This is bullshit. How come? No one can like my sycophant. I am CEO, and this is disgusting. I'm multi-billioner firm. They don't think might, that my time is so precious than their life.

Sobrang init ng ulo ko sa galit. Si Mary ang gusto kong makita, si Mary ang gusto kong makausap.

Hindi pa ako nakakaabot ng maindoor ng restaurant ay napahinto ako sa pag-lalakad.

"Sir, andyan na po si ma'am Mary." Nilagpasan ako ng babaeng nerd kanina. Sinalubong niya ang babaeng papasok ng resto.

Literal akong na statwa. Halos hindi ako makagalaw saking kinatatayuan. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Mary? If im not mistaken. If im not just dreaming. If im not specializing. Dahan-dahang gumuhit ang ngiti ko saking labi. I miss her, I want to kiss her. I wan't to.....

Napawi ang ngiti ko ng lumapit ito sakin. Para akong pinagsakluban ng langit at lupa. Tila nagalit ako sa sarili ko. Damn Matteo. Nababaliw kana!

"It' nice to see you Mr. Edelbario," Inilahad niya ang kanyang kamay sakin. Kumirap pa ako ng ilang ulit.

"Mary!?" Sambit ko. Bahagya syang ngumiti sakin.

She wear strap slim dress backless, and it was partybodycon. Her hair lash and brown tint. Her brows warmest tone in her hair. Damn! Her natural beautiful shape, is just like Mary.

"Y-you are Mary Montano?" Ulit ko sa nagugulohang tono. Nanatiling kuyom ang aking kamao.

"Yes. Pasensya na talaga kong late ako huh. May pinuntahan lang kasi ako saglit." The way she talk to me is so inpredictable. I lifted my eyes to her secretary. Fucking weird!

"Are you sure you are Mary Montano?" Ulit ko at tila ayaw pang maniwala. Damn! I admit shes hot and sexy. But I assume and expect. I assume....cause the one im looking for is the Mary, I love. The Mary in my dream.

But....Not these!?

"Oo ako. Are you okay Mr. Edelbario? It seems you look shattered." Natatawa nitong saad. Buong akala ko ay si Mary ang makikita ko ngayon. Buong akala ko ay si Mary ang makakausap ko ngayon. I'm waiting for stupidity. "So...can we proceed to our business?" Bumalik ang diwa ko sa sambit niya. Tinititigan ko ulit sya ng malalim. I know it's to rush, but just what I've said. I can barely enough. "Why we just dont sit down first, Mr. Edelbario." Anyaya nito.

"I'm sorry to do this, Ms. Montano." Nahimik sya sa sinabi ko ngunit nanatili itong nakangiti. "I have never done this before, waiting for nothing. To be exact ngayon ko lang ito ginawa, and it's supposedly trabaho ito ng secretary ko. I am expecting someone else that I never thought it was you. I just reschedule my appointment, setting on my phone but not through like this-----"

"Because your expecting someone else?" Putol niya sa sinabi ko. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Bakit ganito kabilis ang impact ng sinabi niya. Strange!

"Yes, Expecting that you are on the right time. I'm very sorry to refuse you for now, Ms. Montano. I already change my mind." Inabot ko ang kamay niya saka ako nakipag shake hands. "I can't accept you're request. Find another company can suit your proposal. Excuse me!" Huli kong sabi saka sila nilagpasan.

Lumabas ako ng resto na may galit at sakit sa puso. Umasa akong si Mary ang makakaharap ko ngayon. Stupid guts Matteo. Madaming magkaprehong pangalan sa mundo, at hindi lang nag-iisa ang Mary na hinahanap mo.

Pinaharurot ko ang kotse pabalik ng kompanya. Nasayang ang oras ko. Nababaliw na ako sa kakahanap sayo Mary. Bakit pa nga ba kita hinahanap? I don't know Mary, I don't know. I just want to apologize on you. Napahigpit ang hawak ko sa manebela. Hindi ako mawawalan ng pag-asa. Hindi rin ako aasa sa tadhana. I am going to find you, without any resemblance.

Wala sa mood akong tumungo sa opisina. Everyone great me, and Im not kind of boss response their warm welcome.

Pinihit ko ang pinto sabay ng pag-kunot ng aking noo. What she doing here?

"Babe," Dali-dali syang tumayo mula sa swivel chair. Lumapit sya sa akin na may ngiti. "I missed you, babe." Biglaan niya akong hinalikan sa labi. I don't move, I don't react. Hinayaan ko lang syang halikan niya ako.

"Venus? What are you doing here?" Nilagpasan ko sya saka tumungo sa mesa. Bagsak ang katawan ko sa pagod. Lumapit sya sakin na kagat labi.

"Ayaw mo bang nandito ako?" She sit on my lamp. I don't feel anything. Kahit natatamaan ng kanya ang akin. My mine can't row. She shot, but to be honest I don't feel horny.

Hinimas-himas niya ang magkabila kong noo. Napapikit ako at hinahayaan sa kanyang gusto. Halos matamaan ng kanyang didbib ang aking baba. Shit! Every girls want my attention, but I don't give them a chance. I rather doit anytime, anywhere but Mary's arms.

Nanatili akong nakapikit habang iniisip si Mary. I miss her a lot! Her voice, kisses and hug. Mary baby, how can I find you? I'm still hurting.

Dahan-dahan kong naramdaman ang kamay ni Venus saking hita. Idinilat ko ang aking mata at hinuli ang kamay niya.

"Venus," Pag-babanta ko. Mahina ko syang itinulak. Napatayo sya sa ginawa ko.

"Come on, Matteo. I know you like it. Stop pretending that you are surprised, I know you already horny. Why you just don't make up with me. I missed you babe." Iritable niyang saad. Hinilot ko ang aking sentidu.

"Pagod ako, can you please get out. Go home Venus. I don't have time for this." Tumungo ako sa kabilang desk. Nag salin ako ng alak at nilagok 'yon ng isang inom lang.

"Ano bang problema mo Matteo. Matagal na tayong hindi nag si'sex at hindi mo ako pinagbibigyan." Sigaw niya. I give her a tiger looked. Binaba ko ang baso ng alak at hinarap sya. "Diba nag e'enjoy karin naman sa ginagawa natin? Bakit ngayon ayaw muna?" Natawa ako sa sinabi niya. Inabot ko ulit ang alak. I'm hurt! I'm stuck! At wala akong pakialam sa sinasabi niya.

"I wonder why in the middle of a hot romance girls will always ask, Do you like it? What do you expect from a horny guy, Venus? Huh? Tell me?" Umusok ang tenga niya sa sinabi ko. Gumuhit ang galit niyang mukha. Nilagok ko ulit ang alak. "Remember: I used girls, when Im horny." Huli kong sabi saka sya tinalikuran.

Pagod akong lumabas ng opisina. I haven't sex with someone else. It's been a year. Si Mary ang gusto ko, si Mary lang ang titikman ko. Sya lang ang hinahanap ng akin at sya lang din ang makaka-angkin.

I can fake my words, but I can never fake my feelings. I'm tired, but my heart says you have to face your karma Matteo.

Somehow, someday. We will meet, Mary.

Continue...