short story written by Kersana [ first time ko tong gagawin kaya pagpasensyahan niyo na XD]
------------------------------------------
Her POV
"lolo.. sayaw tayo!! tara po ^______________^"
yaya ko kay lolo ko nung bata pa ako.
"naku apo pasensya na. pero kahit gusto ko, masyado ng mahina ang katawan ko para kumembot gaya mo."
rason ni lolo. lagi nalang. :(
hayy.. ayokong tumanda. I'm afraid na baka kung mangyari yun, hindi na ako makakapagsayaw tulad niya. gusto kong sumayaw ng sumayaw. ayaw kong lumaki at tumanda. gusto kong sumayaw ^____^
"lolo, can I take grandma at the mall? ^_^"
"apo.. gustuhin ko mang magkasama kayo ng lola mo, di pwede. masyado na siyang matanda para pumunta sa kung saan saan. Di kaya ng mahina niyang katawan,sorry pero di pwede"
pagpapaliwanag sakin ni lolo. :( ayokong lumaki at tumanda, I'm afraid that kung mangyari yun, di na ako makakapunta pa sa mall at kung saan saan. ayokong tumanda at mangyari yun :(
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"lolo.. :'( bakit po namatay si lola?"
"oras na niya apo.. tapos na ang purpose niya :) wag kang malungkot.. masaya na siya kung saan siya. sigurado ako dun :)"
no. I really don't want to grow up and go old. I'm afraid that if that happen, I'LL DIE :(
"lolo. ayoko pong tumanda :( gusto kong maging parating malakas ang katawan ko, ayoko maging sakitin para makapagsayaw ako, makapunta sa kung saan saan. ayoko pong kumulubot ang balat ko ng tulad ng sa inyo. at ang huli.. ayoko pong mamatay"
nginitian ako ni lolo atsaka ako dinala sa garden ni lola. hindi ko pa to nakikita. alam kong may garden si lola pero di ko to pinupuntahan in a thought na napaka boring sa lugar nato. pero mali ako..
napakaganda pala dito ^__________^
"lolo.. why did you took me here?"
"kasi may gusto akong ipakita sayo :)"
pinitas niya ang rosas na tumutubo sa hardin atsaka pinakita sakin.
"wow lolo ang gandaaaa ^____________^"
"oo naman. pero may gusto muna akong ipakita sayo apo. nakikita mo to?"
pinakita niya sakin ang lugar na wala pang kahit na ano pa ang tumutubo.
"diyan tayong lahat nagsimula. nagsimula tayong lahat sa WALA :)"
hindi ko pa naintindihan ng lubos iyon pero nakinig pa ako sakanya.
"eto naman tayo nang magsimula tayong matuto ng bagay-bagay."
sabi niya habang pinapakita niya sakin ang isang halamang patubo pa lamang.
humarap siya sakin saka pinakita ulit ang rosas.
"eto naman ang taong namulat na sa lahat ng bagay. malaki na siya at handang harapin ito"
sabay turo niya sa tinik ng rosas. pinahawakan niya ito saakin. hinawakan ko ito at natusok ako kaya ako napasabi ng
"sakit!"
medyo tumawa si lolo
"eto ang mga tinik sa buhay. kailangan mong humarap sa sakit at pagsubok dahil pag di mo yun nagawa..
di mo maabot ang dulo.."
tinuro niya ang bulaklak ng rosas. namangha ako sa sinabi ni lolo at napangiti.
"pag di ka sumuko at nagpatuloy lang, maaabot mo ang napakagandang bagay na naidulot ng paglaban mo.
ang tagumpay.
pero apo.. di ka makakalaban at makakakamit ng tagumpay pag nanatili kang bata habangbuhay. kailangan mong lumaki, kailangan mong matuto. apo wag kang matakot tumanda. masayang mabuhay.."
niyakap ko si lolo. ngayon alam ko na na di ganun kasama ang tumanda. salamat kay lolo at naintindihan ko na. :)
~~~~~~~~~~~~~~~~~
"everything grows, everyone knows.. and you should know :)
goodnight kiddie ^__________^"
"goodnight..
grandma :)"
_THE END
[sana nagustuhan niyo. thanks for readiiiiiiiiiiiiiiiiiiiing ^_^]
-KersanaYehsaxhannie <3
