Boy next door 2

hoofdstuk 15

Amelia pov
Ik hoor dat iemand aan de deur van de tourbus morrelt. 'Eindelijk' fluister ik. Shawn is al sinds 8 uur 's avonds weg. Ik open de deur en zie een stomdronken Shawn. 'Shawn' zeg ik zacht. Ik help hem de bus in. 'Je zou eventjes wegblijven'. 'Het was gezellig' zegt Shawn met een dubbele tong. Als hij probeerd op te staan hou ik hem tegen. 'Ik ben misselijk' zegt Shawn opeens. Hij staat op en wankelt naar de toilet. Ik kijk hem aan en zie zijn ogen in zijn oogkassen rollen. 'Shawn' zeg ik bang. Hij valt om en begint te schudden. Zijn mond begint te schuimen. Ik begin te gillen. Ik pak mijn telefoon en bel het alarmnummer. 'Mijn vriend is net flauwgevallen en hij zit helemaal te schudden er komt schuim uit zijn mond' zeg ik bang in de telefoon. Ik probeer Shawn op zijn zij te krijgen. Ik geef het adres door en wacht bang af. Andrew komt binnen rennen. Hij kijkt van mij naar Shawn. Even later komt de ambulance aan. 'Zou u opzij willen gaan?' vraagt een vrouw. Ik blijf Shawn stevig vasthouden. Ik voel iemand zijn armen om mij heen sluiten. 'Nee ik wil bij Shawn blijven'. 'Sorry dat gaat niet'. 'LAAT MIJ MET RUST IK WIL BIJ SHAWN BLIJVEN' gil ik. Iemand houd mij stevig vast en ik zie de ambulance broeders met Shawn naar buiten gaan. 'Andrew ik kan hem niet verliezen' snik ik. 'We gaan nu naar het ziekenhuis' zegt Andrew. Ik loop achter hem aan en stap de auto in. We racen naar het ziekenhuis en rennen naar binnen. We moeten in de wachtkamer blijven.  Even later komt er een dokter naar ons toe. 'Uw vriend ligt in een kritieke toestand' zegt hij. 'Hoe bedoeld u?' vraagt Andrew. 'Hij ligt in een coma waarvan we niet zeker weten of hij nog wel wakker word'. Het voelt alsof mijn wereld instort. 'Dat kan niet dat mag niet' fluister ik. 'Het is beter dat jullie naar huis gaan'. Ik blijf staan. 'Amelia kom'. 'Ik ga niet weg zonder Shawn'. Ik voel dat iemand mij optild en meeneemt. 'Andrew ik wil bij Shawn blijven'. 'Morgen gaan we weer'. We rijden terug naar de tourbus en ik ga naar binnen. Ik pak een van zijn truien en er valt een boekje uit. Ik kijk ernaar en pak het op. Ik sla het open op een random pagina.
8 augustus 2015
Ik ben terug. Lia is het meest geweldige meisje ooit. Fred en Bill zeggen dat Lia mij leuk vind maar ik weet het niet zeker. Soms laat ze zien dat ze mij leuk vind en daarna doet ze alsof ik een vriend ben. Ik weet niet wat dat meisje met mij doet. Ze laat mij speciaal voelen.
Ik sla het boekje dicht en leg het weg. De tranen stromen over mijn wangen. Ik trek een van zijn truien aan en ga liggen op bed.

3 am
Nog steeds ben ik wakker. Ik sta op en loop naar buiten. Ik klim de bus op en staar naar de hemel. Ik ga op mijn rug liggen en staar naar de sterren. 'Waarom Shawn' fluister ik. Ik zie de lucht langzaam lichter worden. 'Amelia we gaan' hoor ik Andrew zeggen. Ik klim van de bus af en loop naar hem toe.

Ik zie Shawn liggen met zijn ogen dicht. Ik ga naast hem zitten. 'Het is allemaal mijn schuld. Ik had je nooit moeten laten gaan'. Ik pak zijn hand vast. 'Amelia het is niet jouw schuld' zegt Andrew. Ik voel de baby's weer. Ik leg Shawn zijn hand op mijn buik. 'Voel je dat Shawn dat zijn je kinderen. Hun kunnen je niet missen. Ik al helemaal niet'.

Als we 's avonds weer naar de bus gaan voel ik mij doodmoe. Ik ga op bed liggen en sluit mijn ogen. Als ik weer wakker word zie ik dat het 2 uur is. Ik ben klaar wakker. Ik kijk naast mij en zie niks. Ik probeer weer wat te slapen maar de slaap komt niet terug. Ik klim weer op de bus en kijk omhoog. Waar ik langzaam in slaap val.