Tek Suçum Sevmekti

Sadece Düşünmeye İhtiyacım Var

Eve geldiğimde annem daha sakin görünüyordu.

"Melis kızım nerdeydin seni çok merak ettim kuzum. "

hiçbir şey demeden sadece sarıldım ona. Artık ondan başka güvenebileceğim kimse kalmamıştı.

Kendimi o kadar yalnız hissediyordum ki..

...

Gün aydınlanmaya başlamıştı. Ama ben hala düşünüyordum. Gece boyunca da düşündüm. 1 dk bile uyuyamamıştım. Bugün okul vardı ve ben odamdan bile çıkmak istemezken okula nasıl gidebilirdim ki. Olmaz asla bu halde gidemezdim. Arkadaşlarıma ne diyecektim. Babam bizi bıraktı yurt dışında kalacak mı diyecektim. Yoksa gururumu ayaklar altına alıp babam bizi terletti kendine yeni bir aile bulmuş mu diyecektim. Bilmiyorum.. Bundan sonra ne olabileceği hakkında hiçbir şey bilmiyorum..

...

"Kızım hadi okula geç kalacaksın"

Annem gülümseyerek uyandirdi beni. rüyamıydı yoksa olanlar. Hayır değildi sadece annem hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam etmeye çalışıyordu. Nasıl gülümsüyordu ki. Bir dakika annem gülümsüyordu ama gözleri gülmüyordu aksine boş bakıyordu. Canım annecim herşeye rağmen hayata tutunmaya çalışıyordu. Onun daha fazla uzulmesine izin vermeden hemen kalktım. Kahvaltımı yapıp evden çıktım. Okula geldiğimde Beyza koşarak yanıma geldi. Canım arkadaşım beni hiç yalnız bırakmaz.

"Melisss noldu sana tatlım çok kötü görünüyorsun. Konuşmak ister misin?"

" teşekkür ederim ama şimdi konuşacak halim yok yalnız kalmaya ihtiyacım var. "

Yalnız kalmaya ihtiyacım vardı.

Sırama başımı koyup düşüncelere daldım. Nasıl olabilirdi. Güvendiğim tek erkek babamken onu da kaybetmiştim. İlk aşkım olan Emre beni herseyden soguttugunda bütün erkeklere olan güvenim gitmişti sadece babam var hayatimda tek erkek derken böyle olmamalıydı. Tam herşeyi unuttum herşey güzel olmaya başladı derken... Ne yapmalıydım. Hayata tekrardan bağlanmak için ne yapmalıydım..

Yanıma birinin oturmasıyla kafamı kaldırdım. Aslı ağlamaklı gözlerle bana bakıyordu.

" Canım arkadaşım olanları duydum çok üzgünüm ama her zaman yanındayım benimle herseyini paylasabilirsin.

Annesi annemin en yakın arkadaşıydı ondan öğrenmiş olmalıydı. kendimi birden salip ağlamaya basladım hemde hıçkıra hıçkıra.Siniftaki herkes bize bakiyordu. Aslı beni kucaklayıp dışarı çıkardı. Beyza bizi görünce hemen yanımıza geldi. onlara olanları anlatırken hem ben ağlıyordum hem onlar ağlıyordu. Beni kötü günümde yalnız bırakmayan bu iki şapşalı çok seviyordum. Beni teselli edip güldürmeyi bile başardılar. Onlarla konuşunca kendimi daha rahat hissettim. bugün hiçbir derse girmeyip tüm gün konuştuk. Gerçekten rahatlamistim.

"Hadi kızlar yeter bu kadar salya sümük olduk resmen. Kalkın gidiyoruz. Biraz kafa dağıtalım değil miii?"

Ahh Beyza her zaman böyle noktayı koyar ve bizi eglendirmeyi başarır.

"Gerçekten kafa dağıtmaya ihtiyacımız var. Hadi Melis biraz gül kızım"

"Sizi çok seviyorum gerçekten beni guldurmeyi basariyorsunuz."

...

O kadar çok gulmustum ki bugün sanki hiçbir şey olmamış gibi.. Kızlar beni eve kadar geçirmek için çok itiraz etselerde iyi olduğumu söyleyip yürümeyi tercih ettim. Hava baya kararmıştı. Yağmur yağmaya başladığında eve daha çok uzaktım. Yağmur iyice bastırdığında etrafımı göremiyordum. Başım ağrımaya gözlerim dönmeye başlamıştı. Hassas bir bünyem olduğu için kendime kızdım. En ufak şeyde hasta oluyordum. Artık iliklerime kadar ıslanmıştım. Yürüyecek halim kalmamıştı. Her yer kararmaya başladığında birinin beni tuttuğunu hissettim sadece..