GÜNAH KÜLLERİ

1. BÖLÜM: "YIKIM."

Asaf Avidan, My Tunnels Are Long And Dark These Days.

U

1. Bölüm: "Yıkım."

Mutlak sevincin ardında yıkımlar vardır ve o yıkımı omuzlarda taşımanın kıldığı yadsınamaz bir acı yığını. Zorluğun ve gücün payda da olduğu her kesirde payı yas ya da yük doldururdu. Yıkım aşılırdı ama yıkılmanın yüreğe yüklediği o acı sizi çürütürdü.

Ruhumu sızlatan her şeyin bir emaresi vardı derimin üzerinde. Elim farkında olmadan boğazımın bitişinde, gerdanımın üzerinde aşağıya doğru inen asimetrik izin kabarık yüzeyinde duraksadı. İşaret parmağım tam altı senedir yolunu ezberlediği uzun çizginin üzerinde iz sürdüğünde dışarıdan bakıldığında sadece birkaç santimlik asimetrik bir çizikti.

Zaten hep böyle olmaz mıydı? Görünenin ardından görünmezin kıldığı yadsınamaz bir acı yığını... Parmaklarımı izin üzerinden ayırdığımda yerini o gece boğazıma dayanan bıçağın soğuk çeliğinin baskısı aldı. Aynı bıçağın kabzası kalbimin üzerine denk düşüyordu.

Uyuşuk bakışlarım yıllar boyu durmaktan eskiyen tahta kasayla çevrili pencere camına ilişti. Gün henüz göğün ortasına kurulmamıştı. Yaratıcının bize bir armağan olarak verdiğini düşünürdüm eşsiz renk kartelasına sahip gökyüzünün... Semadan arda kalan pastel tonlarındaki turuncumsu kızılımsı ışıklardan yeryüzüde nasibini alıyordu.

Dudaklarımın derisi gevşek devinimle kıvrıldı. Gün doğumunu severdim. Yatağın kenarlarına istiflediğim parmaklarımı yüzüme taşıdıktan sonra çenemde kaşınan noktayı bulup tırnağımla kaşıdım.

Ayak tabanlarımı elde işlenmiş halının yıkanmadığından dolayı neredeyse beton kadar sertleşmiş yüzeyine boylu boyunca sürttüm. Çirkin ayaklarım vardı. Küçük fakat güzellikten çok öte, baleyle uğraştığım zamanlardan kalma yaralar halen derimi süslüyordu. Önüme düşen uzun saçlarımı geriye itip komodinin üzerindeki lastik tokayla özensizce topladım.

Uzun bir uyku çekmiştim bu gece, kemiklerim ve kaslarım uzun saat hareketsiz kalmanın etkisiyle uyuşmuştu. Ayağı kaldırdığım bedenimi çeşitli esneme hareketleri esnettim. Güneşin artık daha çok sarı rengini alan ışık huzmeleri önüne kapatan bulutların arasından sıyrılıp yüzümün bir kısmına vuruyordu.