True Love Never Dies (a Dutch One Direction fanfiction)

Part 1.

POV Amy

Mijn telefoon gaat weer af. Het is mijn vriendje Nathan. Zal ik opnemen? Ik ben bang dat hij me weer uit gaat schelden. Maar als ik niet opneem, dan komt hij misschien wel naar me toe zodat hij me dan ook lichamlijk pijn kan doen. Ik besluit maar op te nemen om ernstigere dingen te voorkomen.

"M...m...met Amy." "AMY, JIJ VUILE BITCH! JIJ..."

Ik luister niet eens meer wat hij tegen mij roept. Tranen stromen over mijn wangen. Elke dag belt hij me op om zijn depressie te uiten tegen mij. Hij scheldt mij uit met de ergste dingen. Elke dag moet ik ervan huilen. Ik zal er ook nooit gewend aan raken.

Hij heeft mij gemaakt tot een heel onzeker meisje. Het meisje dat denkt dat ze lelijk, dik en dom is. Ik zal nooit meer hetzelfde zijn als vroeger. Vroeger was zo fijn! Je had geen zorgen en je hoefde nergens bang voor te zijn. Het enige waar je je zorgen over maakte was of je wel op een kinderfeestje werd uitgenodigd en of je wel lief genoeg was geweest voor sinterklaas.

Helaas ging ik naar de middelbare school en toen ging alles mis... Ik werd depressief en ontmoette Nathan. Ik dacht in het begin dat hij een leuke jongen was die mij kon helpen met mijn depressie. Ik had het dus totaal mis. Hij is zelf ook depressief en daardoor gebruikt hij mij om zijn depressie te uiten.

Je vraagt je zeker af waarom ik het niet uitmaak, hé? Nou, dat moet ik zeker niet doen. Hij zal mijn hele leven achter me aan zitten en dingen doen die nog erger zijn dan dat hij nu al doet. Ik wacht op de dag dat hij het met mij uitmaakt maar dat zal niet gebeuren.Ik zal nooit met een leuke jongen iets kunnen hebben want als Nathan daar achter komt, zit ik diep in de shit.

Sowieso wilt niemand mij. Ik ben alleen maar een obstakel in andermans leven. Ik vind het vreemd genoeg dat Nathan mij leuk vind. Nou ja, eigenlijk denk ik niet dat hij mij leuk vind maar mij alleen maar wilt om mij pijn te doen en zijn depressie te uiten.

Ik loop naar de badkamer toe. Als ik in de spiegel kijk, zie ik een lelijk meisje met rode ogen en mascara wat over haar hele gezicht is uitgelopen. Ik haat mezelf. Ik haat mijn uiterlijk en mijn innerlijk.

Ik trek de la met een ruk open. Al snel zie ik een scheermesje van mijn vader. Ik pak het mesje en houd mijn arm boven de wasbak. Een grote streep snijd ik in mijn arm. Bloed stroomt eruit. Nog meer tranen stromen over mijn wangen, maar die tranen voelen goed. Dit verdien ik.

De deurbel gaat. Wie zal het zijn? Nathan? Oh nee... Ik leg het mesje op de rand van de wasbak , trek mijn mouw over de wond en loop de trap af naar beneden. Als ik door het raam kijk, zie ik Tess. Oh godzijdank dat het geen Nathan is.

Ik trek de deur open voor mijn beste vriendin. Tess grote glimlach op haar gezicht wordt vervangen door een bezorgde blik als ze mijn rode ogen en uitgelopen mascara ziet. "Oh babe, wat is er gebeurd?" "Nathan..." Als ik alleen maar het woord Nathan zeg, begrijpt ze me al meteen. Ze sluit me in haar armen. Samen lopen we naar binnen.

"Heeft hij je weer uitgescholden?" Ik knik. "Tess, ik kan dit niet meer aan!" "Ik weet dat het vreselijk is maar onthoud altijd dat ik van je hou en meerdere mensen houden ook van je maar die moet je misschien nog ontmoeten. Beloof me dat je jezelf nooit wat aan zal doen." "Heb ik al gedaan." Ik schuif mijn mouw omhoog waar een hele diepe snee te zien is.

Eigenlijk wilde ik het liever niet vertellen en laten zien maar ik kan gewoon niet tegen mijn beste vriendin liegen. Zij is de enige in de wereld waar ik nog om geef. Ik kijk naar Tess gezicht. Ze zegt niks. Ze kijkt alleen met grote ogen naar mijn diepe snee.

Dan pas doet ze haar mond open. "Lieverd... nee... dit kan niet... stop..." "Het spijt me Tess, maar het leven wordt me soms teveel. En deze pijn verdien ik." Met betraande ogen kijkt Tess me aan. "Doe dit nooit meer. Je doet jezelf er alleen maar pijn mee en mij ook. En die pijn verdien je helemaal niet."

"Ik heb gewoon iemand nodig die echt van me houdt en me behandelt als zijn meisje maar wat er ook gebeurt, als Nathan erachter komt, ga ik eraan." "Maar hoe wilt hij dan doen?" "Hij heeft een heel vriendenclubje ofzo. Die zijn allemaal niet goed bij hun hoofd."

"Ahw babe, het komt vast goed. Er komt een dag dat je een jongen ontmoet, jullie zullen sterker dan ooit zijn en jullie liefde zal dan zo sterk zijn dat niemand het kan breken. Jullie zullen gewoon ontbreekbaar zijn, ik weet het zeker."

"Geen jongen wilt mij. Ik ben een lelijk, dom en dik meisje die deze wereld niet waard is." "Ohmygod Amy, zeg dat nooit meer! Je bent een hartstikke knap, slim en dun meisje. Elk meisje moet jaloers op jou zijn! Heel snel zul jij je droomprins vinden want elke jongen wilt jou wel."

Ik vind het heel lief wat Tess allemaal tegen mij zegt maar als ik die 'droomprins' met 'onze ontbreekbare liefde' niet snel genoeg vind, denk ik niet dat ik nog lang zal blijven leven op deze wereld. Sorry Tess...

Omgg :o

Dat was het eerste hoofdstuk van True Love Never Dies! Wat vonden jullie ervan?

Comment/Vote/Fan? x Ika