ჰეროინი [ ტომი I ]

198 თავი

ინის მამა იმედს იტოვებდა, რომ მის შვილს ყველაფერი კარგად ჰქონდა და პრობლემების გარეშე განაგრძობდა გზას.

პეკინში მშვენიერი ამინდი იყო, ბაი ხანი და დეიდა ჩოუ სამზარეულოში ფუსფუსებდნენ და ხორცისგან გემრიელობებს ამზადებდნენ, მადისაღმძვრელი არომატი ეზოში გამოდიოდა და მთელს ქუჩას მოსდებოდა. ინის ბებია და ბაბუა კი მისაღებ ოთახში ისხდნენ და წყნარად შესცქეროდნენ ტელევიზორს. მოუსვენარი მენი ეზოში თამაშობდა და თავს ასე ირთობდა. უცებ ჯიბიდან ასაფეთხებელი გამოაძვრინა და ბახ! პირდაპირ გუ ვიტოს ყურთან აფეთქდა, რომელიც ამ მომენტში ბაი ხანის სახლს უახლოვდებოდა. გუ ჰაის მამამ მენს თავისი მკაცრი მზერით შეხედა, ის კი ეშმაკური თვალებით უყურებდა და ფარულად ბედნიერი იყო თავისი ოხუნჯი საქციელით.

- „მენ, რა გაუგონარი ბავშვი ხარ!" - სამზარეულოს ფანჯრიდან გამოიხედა დეიდა ჩოუმ.

დედის შენიშვნაზე წარბები შეკრე და ადგილიდან გაქრა მენი. ბაი ხანი კი თეთრ წინსაფარში გამოწყობილი ეზოში გამოვიდა, სტუმარის შესახვედრად.

- „აჰ, მოხვდით!" - წინსაფარი მოიხსნა და გუ ვიტოსთან ერთად სახლში შევიდა. ჭიქა გაუწოდა სტუმარს და დარცხვენით წარმოსთქვა - „სამწუხაროდ, ჩაი გაგვითავდა, ამიტომ მხოლოდ ამ იმპროვიზირებული სასმელის შემოთავაზება შემიძლია."

გუ ვიტომ მიიხედ-მოიხედა და ოთახი კარგად დაათვალიერა, მთლიანობაში ის ძალიან მოკრძალებულად გამოიყურებოდა, თუმცა ეტყობოდა, რომ დივანი და ტელევიზორი ახალი იყო.

ინის მამამ პირველმა დაარღვია სიჩუმე - „ეს დღეები ძალიან დაკავებული იყავით არა?"

გუ ვიტომ ბაი ხანს შეხედა - „შეიძლება."

ბაი ხანს არ შეეძლო სათანადო სიტყვების მოძებნა საუბარი რომ გაეგრძელებინა, ელოდა, სანამ გუ ვიტო რამეს მაინც იტყოდა, რომ ლაპარაკი დაწეყოთ. თუმცა არა, გუ ვიტო, როგორც თევზი ისე დუმდა, მის სახეზე კი არანაირი ემოცია არ ამოიკითხებოდა. ბაი ხანმა გაიფიქრა, რომ ეს ძალიან უცნაური იყო, არსებობენ ადამიანები, რომელთან სუფთა სინდისი აქვთ, თუმცა გუ ვიტო ასეთი არ იყო, ის გრძნობდა, რომ ამ ადამიანს სინდისი სუფთა არ ჰქონდა და მის შემხედვარეს უცანური გრძნობა დაეუფლა.