Voltooid - WhatsApp met de populaire mennen - Squad fanfictie

6.

🎮: Ik heb de politie gebeld

🐯: En?

🎮: Ze gaan hun best doen om de inbreker te vinden

🐯: Fijn

🕶: Was er veel gestolen?

🎮: Nee, niet heel erg veel, het waren alleen maar twee dure laptops en een telefoon

🕶: Dat is best ernstig hoor

🐯: Jah...

🕶: Kunnen we na school langskomen?

🎮: Weet niet, Pascall is net alweer in slaap gevallen

🐹: Ja... Jullie mogen langskomen...

🎮: PASCALL!

🐹: Hey...

🎮: Gaat het?

🐹: Nee, niet echt

🎮: Ik kom naar boven lieverd ❤

🕶: Aww, bye

🎮: Dag!

***

Pov Joost
"Link!" schreeuw ik, hij kijkt me met een raar gezicht aan, ik begin te lachen. Hij grijnst. "Wat moet je?" vraagt hij. Ik pak mijn kwast met verf en prik het op zijn gezicht. "Dit!" lach ik, rode verf zit op zijn gezicht. "Oh nee! IK BEN GEWOND! HELP HELP!" begint hij lachend te schreeuwen. Harm en Jeremy beginnen ook te lachen. "Snel! Ga naar de docent!" roept Jeremy lachend. "JONGENS!" horen we iemand schreeuwen, het is de docent. Meteen zijn we stil. "Nog een keer en ik stuur jullie weg!" zegt hij boos. Ik grinnik wanneer ik Link nep-verdrietig zie kijken. Link laat een klein glimlachje zien. "En nu verder gaan met waar jullie mee bezig waren." Herhaalt ze docent. Daarna loopt hij het lokaal op, waarschijnlijk zijn meest grootste fout ooit. Link stoot me aan en wijst naar vier meiden die samen zitten, een van die meiden is Stephanie, de vriendin van Wilbert. Ze kijken de hele tijd naar ons. Ik haal mijn schouders op en knipoog dan naar Link. Hij grinnikt. "ZIE JE WEL!" schreeuwt een van de meiden, meteen pakt een andere meid haar beet bij haar nek. De twee andere meiden beginnen te lachen. "Ze zagen het." Zegt Link zacht. "Sorry." Zeg ik verdrietig. "Het geeft niet." Zegt hij en hij glimlacht zwakjes. Ik glimlach nog zwakker terug. Ik kijk even naar Jer en Harm, die samen aan een tekening bezig zijn. Ze hebben hun armen in elkaar gehaakt, het ziet er lief uit, maar niet zo klef dat het persé een stelletje zou moeten zijn. "Schattig!" fluistert Link dicht bij mijn oor, ik krijg kippenvel, waarom kan ik hem niet gewoon zoenen? Van de gedachte moet ik blozen. "Joost, je bloost." Zegt Link grinnikend. Ik word nog roder. "Lekker aan het denken over Link?" hoor ik iemand schreeuwen, ik kijk om me heen en zie dat het Don was. De eikel. "Nee! Jij wel over Milan?!" schreeuw ik terug, hij wordt rood. "Ja dus!" lach ik gemeen. Milan komt naar me toe lopen en slaat me. "Praat niet zo tegen hem!" sist hij. "Oh, en jij gaat je vriendje beschermen?" vraag ik. Het voelt niet fijn om dit te doen, ik ben zelf ook homo! Ik voel iemand aan mijn arm trekken. Het is Link. Jeremy en Harm kijken verstijfd toe naar wat er gebeurd en de vier meiden die kijken ook toe, de rest van de klas is stilletjes verder aan het gaan en probeert te negeren wat er gebeurd. "Hoe. Durf. Je?" zegt hij boos. Hij schopt me tegen mijn been aan. Ik lach, het deed niet eens pijn, ik stomp hem in zijn maag. "En laat ons nu met rust." Zeg ik boos. En ik draai me om, waar Link meteen tegenover me staat. Ik voel een duw in mijn rug en ik word bovenop Link geduwd, samenvallen we op de grond. Ik probeer mijn armen op de grond te zetten zodat ik niet met mijn volle gewicht op Link val. Het lukt gelukkig. Link kijkt me bang aan. "Het spijt me." Mompel ik zacht. Hij knikt. Daarna ga ik voorzichtig weer overeind staan. Link loopt nog zonder iets te zeggen het lokaal uit. Ik twijfel even of ik erachter aan zou gaan, maar besluit het toch niet te doen. Ik ga weer rustig aan mijn tafel zitten en kijk even naar mijn twee vrienden die weer verder zijn gaan tekenen, die hebben tenminste geen ruzie. Dan voel ik een hand op mijn schouder, ik kijk om en zie een vriendin van Stephanie staan. Iona. "Gaat het?" vraagt ze. Ik schud van niet en duw haar hand van mijn schouder af. "Ga maar terug naar je vriendinnen." Zeg ik een klein beetje geïrriteerd. Als ik hulp nodig had, had ik daar wel om gevraagd. Met rode ogen komt Link terug de klas in. Hij heeft gehuild. Ik kan hem nu niet troosten, waarom niet? Dan zou iedereen weten dat wij iets hebben! Even boeit het me helemaal niets. Ik loop voorzichtig naar hem toe. "Link, gaat het?" vraag ik. Hij kijkt me aan in mijn ogen en schud zijn hoofd. "Zie ik eruit alsof het gaat?" vraagt hij kattig. Ik kijk bedroefd naar beneden. "Het spijt me dat ik vocht." Zeg ik. "Goedzo." Zegt hij terug. "Is het nu weer goed?" "Nee!" Ik voel een steek in mijn hart, autsj, dat deed pijn. 

-------------------------------------------------------

NOOOO!!! JOLI IS KAPOET!!! D: