She's Inlove With A Nerd

Chapter 47

Steffi's Pov:

"How are you?"

Pilit akong napangiti sa pinsan kong si Nica nang tabihan niya ako. Kasalukuyan na kaming nakaupong pareho sa buhangin habang sabay ring pinagmamasdan ang papalubog na araw at alon ng dagat.

"I miss him. I miss my husband so much.."

Kitang kita ang awa sa mga mata niya nang ngitian niya ako pabalik. "Everything will be okay.."

"K-kailan?"

"In the right time."

"Sobrang miss na miss ko na siya.. Gustong gusto ko na siyang makita, Nica"

"Be strong Steffi. Again, magiging okay din ang lahat. Maybe its when the both of you are fully healed."

"I hurted him."

"And he also hurted you."

"I love him.. so much."

"I'm sure he loves you too."

"C-call I call him?"

"Steffi---"

"Please.. Gusto ko lang marinig ang boses niya. Hindi ako magsasalita, promise."

Napabuntong hininga siya. "No, Steffi. Remember what he told you before he gave you a space?"

Pumatak ang munting luha sa mata ko nang maalala ko ang araw na iyon.

[FLASHBACK]

"Steffi, Iha.."

Mabilis akong napatayo at agad na nilapitan si Ninang na kakalabas lang ng kwarto ni Nerd. "How is he, Ninang? Is he okay?"

Pilit siyang napangiti. "He's already fine Iha. He only needs to rest."

Agad akong nakahinga ng maluwag. "G-gising na po ba siya? P-pwede po ba akong pumasok sa loob?"

She nodded. "He's also awake now. Actually, kaya ako lumabas dahil pinapapasok ka niya sa loob."

Bigla akong kinabahan. Ganunpaman, mas nagingibabaw pa rin sakin ang tuwa. "S-sige po Ninang.."

Huminga muna ako nang malalim bago ko tuluyang binuksan ang pinto ng kwarto niya. Nang tuluyan ko nang makita ang mukha niya ay agad ring nagtama agad ang mga mata namin na para bang inaasahan na niya ang pagpasok ko.

Napangiti ako nang makita kong maayos na ang kalagayan niya. Nakaupo na siya sa kama at bumalik na rin ang kulay ng labi niyang sobrang putla kanina.

Naging mabagal ang hakbang ko, pareho kaming nakatitig sa isat isa na para bang napakatagal naming hindi nagkita. At nang tuluyan na akong nakalapit sa kanya ay mabilis kong tinapon ang sarili ko sa katawan niya saka ko siya niyakap ng sobrang higpit.

"I'm so sorry, Nerd.. Sorry.." madamdamin kong sambit saka ako lumayo para mahawakan ang mukha niya. "Babawi ako okay? Aayusin ko lahat ng to, babalik na ulit tayo sa dati--"

"Maghiwalay muna tayo."

Parang tumigil ang pag ikot ng mundo ko nang dahil sa tatlong salita na narinig ko mula sa kanya. Ni hindi ako nakakurap, hinihintay kong bawiin niya ang sinabi niya.. na sabihin niyang nagbibiro lang siya, hinintay kong sabihin niyang nagkamali lang siya ng sinabi pero nakalipas ang ilang minuto ay hindi na rin siya nagsalita pa.

Parang unti unting napuputol ang ugat sa puso ko, para bang humihina ang tibok nito at unti unting pinipiga sa hindi malamang dahilan.

Sa tatlong salitang yun, nawala ang buhay ko.