AY BENİ ÖLDÜRECEK #wattys2017

BÖLÜM :3

Soğuk zeminin rahatsızlığına dayanamayarak gözlerimi açtım. Neydi bu yaşadıklarım hepsi bir rüya mıydı ? hepsi bir rüyadan ibaret miydi. Yerden yavaş hareketlerle kalktım. Ay'a gidecektim , işimi bitirmeliydim. Telefonumun çalan sesiyle çatının uç tarafına gitmekte olan yönümü çevirdim. Beton zeminde duran telefonuma yöneldim. "Aydeniz , hastan hastaneden kaçmış başhekim heryerde seni arıyor, hemen buraya gelsen iyi olur." mesajını görmemle gözlerim büyüdü. Yerdeki çantamı toplayıp hızlı adımlarla çatının çıkışına yöneldim. Asansöre binip giriş katı düğmesine bastım.

Asansörün kapılarının açılmasıyla yerde olan bakışlarımı kaldırdım. İşte oydu ! olanlar rüya değil miydi ? Asansörün en köşesine geçerek bakışlarımı yere indirdim. "Bulabildiniz mi onu ?" "Hala bulamadık, güvenlik kameralarına defalarca baktım gözükmüyor." Asansörün sesiyle kafamı az da olsa kaldırdım, adam bakışlarıyla ufak çaplı beni süzdü. Asansörün kapısının sesiyle kendimi dışarıya attım. "Beni kurtaran kadını bulmam lazım." dedi.Kapı tekrardan kapanırken son kez arkamı dönüp adama baktığımda bana doğru bir adım atacakken kapı kapandı. Binadan çıkacakken kapının üzerindeki saate gözüm takıldığında akşam olduğunu gördüm.Hızlı adımlarla danışmaya yaklaşıp saatin bozuk olup olmadığını sordum. Bana bozuk olmadığını söyledi.Delirmeye başladığımı düşünerek koşarak binanın çıkışa yöneldim.

Kapıdan çıktığımda hava aydınlandı saatime baktığımda sadece 10 dakika geçtiğini gördüm. Hızlıca binanın önündeki taksiye binerek hastaneye gitmesini istedim.

Hastaneye vardığımda danışmadaki arkadaşım önlükle yanıma koşarak bir yandan bana giydirip bir yandan bana kızıyordu. "Aydeniz sen iyi misin ?" "Hiç iyi değilim delirmek üzereyim ." Diyerek yanından ayrıldım. "Aydeniz neredesin sen ?O hastayı bulacaksın sorumluluğu alacaksın. Y o hastayı bul ve gel yada hiç gelme şimdi çık dışarı !" Odanın kapısını kapatır kapatmaz hastanın odasına yöneldim bakılmadık yer bırakmadım. Dosyasını alıp yazan telefon bilgilerindeki telefonu aradığımda odada telefon odada çalmaya başladı. Yatağın altından gelen sese doğru ilerledim. Eğilip yatağın altından telefonu aldım. Mesajlara, aramalara heryere baktım en son galeriye tıkladığımda mekanın resimlerini gördüm. Telefonun ekranını kitleyip önlüğümün cebine attım, soyunma odasına gidip montumu aldım .Koşarak hastaneden çıkıp taksiye bindim ve şoföre mekanın ismini söyledim.

Taksi durduğunda parayı ödeyip taksiden indim. Büyük ve gösterişli mekandam içeri girmek için adım attığımda bir el beni durdurdu ." Buraya bu kıyafetlerle giremezsiniz." "İçeride hastam var, lütfen" "Üzgünüm." "Hastaya bir şey olursa sorumluluğunu alabilecek misiniz?" "Beni zor kullanmak durumunda bırakmayın." arkam dönüp mekandan uzaklaşmaya başladım. Kafamı kaldırdığımda kapanmakta olan mağazayı gördüm.Karşı kaldırımda olan mağazaya doğru koşmaya başladım. Mağazadan içeriye girip bana en uygun olabilecek kıyafeti alıp deneme kabinine gittim.

Kıyafeti elime alıp etiketini söktüm, hızlıca üstüme giyinip kabinden çıktım. Kasaya giderek ödemeyi yaptım. Mağazadan çıkıp karşı kaldırıma geçerken saçlarımı açtım.Mekanın önüne gelirken hastamı gördüm.Hızlı adımlarla ona doğru yaklaşırken beni görüp içeriye girdi.Ardından koşarken bir yandan da hastaneyi arayıp araba göndermelerini istedim.

Klüpten içeri girerken bir anda etraf değişti kapının girişinde etrafıma bakarken biri omzuma dokundu. İşte yine oydu !

Vote ve yorumlarını bekliyorum 💜