12 GİZEMLİ 1- Başlangıç

Kız Gecesi

Yataktan kalktım ve bir bardak kola aldım. "Bana da getirir misin?" dedi Ayşe bana bakmadan. Ona bir bardak kola almıştım ki herkes benden birşeyler istemeye başladı. Hepsine yavaş yavaş istediklerini götürdüm.

Ben tabletle ilgilenmeye başladım. Sosyal medyadan ailemin fotoğraflarına bakıyordum. Onları şimdiden özlemiştim ve eminim diğerleride özlemişti. Düşüncemi bizimkilerin kahkahaları bozdu. Ne olduğunu anlamak için onlara döndüm.
Artık çok geçti, komik yer geçmişti. Diğerlerine de sormaya üşenmiştim.

"Film bitti. Hadi korkuya geçelim." dedi Aleyna zıplayarak. Aleyna oldum olası korku ile alakalı herşeye bayılmıştır. "Gerçekten bu geceyi yapmamız güzel oldu. Çok eğlendik. Bunun iyi tarafı, yarın okul yok ve istediğimiz zaman uyuyabiliriz!" dedi Ayşe neşeyle el çırparak. Ona sırıtmakla yetindim. "Erkekler böyle eğlenemiyorlar ama. Bu yetenek bana özel, tekim ben bu dünyada, ya da bu evren de, ya da her neyse.
Çok özelim ya..." dedim böbürlenerek.

Ayşe ve Beyza yanıma geldiler ve boynuma atladılar. "Evet sen teksin ve benimsin şapşal!" dedi Ayşe yanaklarımdan öperek. Diğerleride bize gülüyorlardı. "Ayşe? Nefes alamıyorum." dedim kesik kesik. "Bakın beni öldürürseniz... Zaten tekim bu dünyada ya da evrende. Gerçi sizde teksiniz canlarım." dedim ve ellerimi kocaman açtım. Herkes kucağıma doluştular. Altta kalan yine ben olmuştum. Sonuçta bu beden yedi hipopotamı taşıyamaz.

Bir süre sonra üzerimden indiler. Rahat bir nefes aldım. Beyza çoktan filmi koymuştu bile. "Beyza? Adı ne?" dedim televizyondan gözümü ayırmadan. "Kayıplar." diye atıldı Aleyna.

Filmin yarısını Ayşe'nin arkasına saklanmaktan izleyememiştim. Ayşe'nin arkasından kafamı uzatarak televizyona baktım. Korkunç bir surat gördüm ve hepimiz çığlık attık. Beyza korkusundan televizyonu bile kapatmıştı.

Sanki bağırışlarımızı duymuş gibi bütün eğitmenler odamda belirivermişti.

"Ne oluyor burada?" diye sordu Happiness öne atılarak.

"Hiç. Hiç bir şey." diye geçiştirmeye çalıştı Havva ve Roz. Ama bunun peşini bırakmayacaktı eğitmenlerimiz.

"Biz, sadece korku filmi izledik." dedim kekeleyerek. Bana gözlerini devirdiler. "Bunu bir daha yapmayın." dediler sakince. Anladığımızı belirten şekilde başımızı salladık. Birden eğitmenler yok oldu.
'Boşverin' dercesine omuz silktim. "Bence korku filmi izlemeyelim." dedi Kübra kaşlarını kaldırarak. Aleyna, Selma, Ayşe, Beyza, Havva ve Roz'da itiraz etmeyince başka bir aktivite yapmaya karar verdik.

"Buldum!" diye zıpladı Ayşe. "Bence hımbıl oynayalım. Ama ona biraz daha fazla kişi gerekiyor. Keşke erkeklerde burada olsa." dedi yerine tekrar oturarak. Bunun üstüne hepimiz üzülmüştük. "Keşke..." dedim uzaklara dalıp giderken.

"Moralinizi bozmak istemem ama..." dedim onlara bakmadan. Herkes pür dikkat benim ne diyeceğimi bekliyorlardı. "Ben... Ben ailemi özledim." dedim ama hala diğerlerinin suratına bakmıyordum. "Bende... Aa!" diye çığlık attı Ayşe. Hepimiz şaşkınca ona baktık. Acaba ne yumurtlayacak?

"Abimin düğünü var." dedi ağzını kocaman açarak. "Ee ne olmuş? Ne güzel işte." dedim gözlerimi devirerek. "Dünyada!" dedi sinirle. Benimde aynı Ayşe'ninki gibi ağzım kocaman açıldı. Bir an içinde nerede olduğumu unutmuştum.

"Eğitmenlerle konuşuruz dünyaya geri döneriz, düğün bitince yine buraya geliriz. Nasıl olsa önemli günlerde gidebileceğimizi söylemişlerdi." dedi Beyza sakince.

Haklıydı da. "Evet Ayşe." dedim küçük bir gülümseme ile. "Hadi bir şeyler yapalım. Boşverin üzülmeyi, onları elinde sonunda görmeyecek miyiz?" dedim ayağa kalkarak. Benden olan Roz, Kübra, Aleyna ve Selma benle birlikte ayağa kalktı. "Karaoke yapıyoruz!" dedim işaret parmağımla karaoke mikrofonlarını göstererek.