4.Bölüm

13 2 1
                                    

Hiragil gitmişlerdi. Bende çok sevdiğim '' Leyla ile Mecnun'' dizisini izlemeye başladım, Bilgisayarın altında gördüğüm kağıtda neydi,''Bir gün seninle el ele, omuz omuza Leyla ile Mecnun izlemek nasip olur inşAllah'' yazıyordu. Dayanamayıp ağlamaya başladım bir yandan da '' Yeter, Uzak dur benden'' diye bağırıyordum. Ben annem ile babamı kaybettikden sonra kimseyle bir şeyler yaşamak istemedim zaten yakın olduğum  iki kişi Hira ve Aktar onlardan başkalarıyla yakın olmak istemememin sebebi ise insanın yakın olduğu insanları kaybetmesi çok zordu, yara geçse de izi geçmiyordu ve ben bu yüzden insanlardan uzak duruyordum. Hira ve Aktar ise bizimkileri kaybettikden sonra sürekli yanımdalardı onları bırakmak istemedim zaten nankörlük yapamazdım onlara. Gözyaşlarımı silip duşa girdim, aldığım buz gibi duştan sonra kendime biraz da olsa gelebildim. Bugün cumartesiydi, keyfim kaçmıştı napacam diye düşünürken bir yandan  beyaz tişörtüm ile kot pantolonumu giyip saçlarımı balıksırtı ördüm. Gözüme güneş gözlüğümü takıp dudağıma hafif kırmızı olan kalemi sürdüm, siyah adidas ayakkabılarımı giyerek kapıyı kapattım. Yürümeye başladığım yolun nereye gideceğini de bilmiyordum. ''Pamuk şeker'' diye bağıran amcadan 5 tane pamuk şeker alıp parka gittim. Orda gördüğüm çocuklara verdim hepsi de bizim mahallenin çocuklarıydı o yüzden çekinmeden aldılar. Ordaki banka oturup çocukları izlerken yanıma birisi oturdu yüzümü ona doğru çevirdiğimde  hiç tanımadığım bir simayla karşılaştım. Yakışıklıydı bembeyaz olan yüzü pürüzsüzdü,konuşur diye bekliyordum ama yüzüme bile bakmadı. Hemen yüzümü diğer tarafa çevirip uzun süre ondan tarafa bakmadım. 5-10 dakika sonra dayanamayıp yüzümü çevirdiğimde yanımda yoktu. Gözlerim uzun süre onu aradı ama etrafta da yoktu.

ARCAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin